Tagarchief: war on terror

De grote terrorisme-show

Rob Wijnberg van De Correspondent schreef een column waarin hij de telkens terugkerende terreuraanslagen in Westerse steden vergeleek met de klassieke film Groundhog Day. In die film beleeft journalist Bill Murray telkens opnieuw dezelfde dag. Elke ochtend als Murray wakker wordt is het weer 2 februari en moet hij voor een televisiestation dezelfde reportage maken.

Brussels-terrorists-725x375

Toen ik afgelopen dinsdag van de aanslagen in Brussel hoorde, dacht ik ook… het wordt weer zo’n zelfde dag. Een dag vol met hijgerige berichten over de kans op meer aanslagen, over de daders en het aantal slachtoffers en over voortvluchtige handlangers. Je hoort dezelfde mensen dezelfde dingen zeggen als vorig jaar: “Het komt nu wel heel dichtbij” of “Het is een aanval op onze manier van leven”.
Nog dagenlang zien we in de media de nieuwste aflevering van de grote terrorisme-show:
foto’s van bebloede slachtoffers, zwaarbewapende agenten, die huiszoekingen doen en pleinen vol met bloemen, waxinelichtjes en medelijden.

Het ergste van de terrorisme-show vind ik de deskundigen en politici, die kennelijk precies weten waarom de aanslagen gepleegd worden. Ze draaien consequent hetzelfde verhaal af. De daders zijn altijd geradicaliseerde moslims, die meestal hebben gevochten in de Syrische burgeroorlog. Bij terugkeer in Europa worden ze wel in de gaten gehouden door de politie en geheime dienst, maar de geradicaliseerde jongens slagen er toch altijd in om kalasjnikovs en munitie te kopen en in hun keuken explosieven te maken. Dat vind ik onderhand al een beetje ongeloofwaardig worden.
Als de politie de huizen van de terroristen doorzoekt vinden ze steevast een IS-vlag, het ultieme bewijs. En bij onderzoek van de computers blijken de daders veel jihadistische websites te bezoeken en een testament of rechtvaardiging te hebben geschreven.
We gaan er maar vanuit dat de politie en de deskundigen niet liegen en dat de terroristen gewoon slordig zijn om zoveel bewijs achter te laten.

In de dagen na de aanslagen worden andere onderwerpen in verband gebracht met de aanslagen. Sommige mensen proberen de aanslagen voor hun eigen karretje te spannen. De geheime diensten vragen om meer bevoegdheden. De Turkse president Erdogan kan zichzelf op de borst kloppen dat hij de terroristen tegenhoudt. En de voorstanders van een associatieverdrag met Oekraïne zeggen dat we met een NEE-stem op 6 april de terroristen in de kaart spelen.

Net als bij een succesvol televisieprogramma hoeven we niet lang te wachten op de volgende grote terrorismeshow. Soms zit er 6 weken tussen twee aanslagen en soms 6 maanden. Maar je kunt er zeker van zijn dat er weer een soortgelijke aanslag zal komen gepleegd door hetzelfde type dader.
De reeks van succesvolle terreuraanslagen kun je ook heel goed vergelijken met de reeks IS-onthoofdingsfilmpjes uit 2014. Telkens hetzelfde ritueel, maar iedere keer hadden de slachtoffers een andere nationaliteit. Het gevolg was dat steeds meer landen met de Westerse coalitie in Irak en Syrië gingen bombarderen. Toen er een Jordaniër gedood werd, ging ook Jordanië meebombarderen.
De aanslagen zijn ook elke keer in een ander land: Canada, Australië, de VS, Frankrijk en nu België.

1408576884000-Foley

Uiteindelijk stopte IS met het maken van onthoofdingsfilmpjes. Het shock-effect nam bij iedere volgende onthoofding af. De laatste filmpjes veroorzaakten nauwelijks nog opschudding en verontwaardiging. Deskundigen begonnen te suggereren dat de onthoofdingen niet echt waren.

Ik hoop dat het ook zo zal gaan met de grote terrorisme-show. Dat bij de volgende aanslag meer mensen zullen reageren zoals Rob Wijnberg: met een diepe zucht de TV uitzetten en de eerste paar dagen uit laten. Als we murw geworden zijn voor de aanslagen, geen waxinelichtjes meer aansteken en niet meer naar de politici en deskundigen luisteren, dan houden de aanslagen misschien eindelijk op.

Steeds meer politiekogels op straat

De laatste maanden ga ik me steeds onveiliger voelen. Dat heeft een beetje te maken met de terreuraanslagen, die met de regelmaat van de klok plaatsvinden in Parijs, Brussel of een andere grote stad. Maar het gevoel van onveiligheid komt vooral voort uit de reactie van de overheid op die aanslagen.
In de afgelopen maanden hoor ik vaak in de media dat de politie heeft geschoten op een verdachte. In januari werd er in Amsterdam geschoten op een auto. In februari schoot de politie in Schiedam een gewapende man neer. In maart werd er geschoten op een spookrijder in Assen, uit zelfverdediging op een aggressieve man in Eindhoven en op een verwarde man in De Kwakel. De laatste twee neergeschoten mannen zijn aan hun verwondingen overleden. Afgelopen week schoot de Amsterdamse politie op een auto, die hard wegreed.
Het lijkt alsof de politie steeds vaker en makkelijker het vuurwapen gebruikt.

Eerder dit jaar werd al bekend dat de politie vaker bewapend zal worden met pistoolmitrailleurs. Dat zijn wapens, die in korte tijd veel kogels afschieten. Als de politie ook vaker met die mitrailleurs gaat schieten, dan wordt de kans op dodelijke slachtoffers snel groter.

Afgelopen dinsdag was de politie door de aanslagen in Brussel een beetje in paniek geraakt. Er liepen nog meer gewapende agenten op straat dan normaal. In Zwolle werd een verwarde man uit de trein gehaald omdat men vreesde voor een aanslag. Op het hoogtepunt van de gekte werd in Hoofddorp een trein stilgezet en de omliggende gebouwen werden ontruimd. De passagiers werden door gewapende agenten met hun handen op hun hoofd uit de trein gehaald. Er was gelukkig helemaal niets aan de hand.

Ik vind het een griezelige ontwikkeling dat er tegenwoordig agenten rondlopen, die net zo zwaar bewapend zijn als militairen en terroristen. Sommige mensen beweren dat het daardoor veiliger wordt, alsof politiekogels niet dodelijk zijn. Ik voel me juist onveiliger door al die wapens.

Bombarderen in Syrië, helpt dat?

Nederlandse F-16’s hebben jarenlang bommen gegooid op Afghanistan. Ze hebben gebouwen verwoest en mensen gedood. Maar ik kan zo gauw niet bedenken of die bommen ook een positief effect hebben gehad. Het afgelopen jaar hebben Nederlandse F-16’s niet meer in Afghanistan, maar in Irak gebombardeerd. Meer dan 1000 bommen zijn afgeworpen. Maar er wordt nooit uitgelegd wat die bommen hebben aangericht.
Schermafbeelding 2016-01-30 om 10.02.43
Kun je met bombardementen voorkomen dat mensen terreuraanslagen gaan plegen? Rob Wijnberg van de Correspondent denkt van niet. Wijnberg denkt dat bombardementen er juist toe leiden dat de jongemannen in Afghanistan, Libië, Irak en Syrië die arrogante Westerlingen met hun moderne wapentuig gaan haten. De bombardementen voeden juist de woede, die terroristen kweekt.
Zelfs minister Koenders zegt, na het van het kabinet om in Syrië te gaan bombarderen: “Bombarderen alleen is nooit de oplossing in complexe conflicten”. Heeft iemand aan de minister gevraagd wat Nederland nog meer gaat doen behalve bombarderen? Of vinden journalisten het vervelend om een PVDA-minister lastige vragen te stellen?

Ondertussen maken de Westerse landen zich alweer op om opnieuw in Libië te gaan bombarderen. Want er zit nog veel olie in de grond en sinds dictator Gadaffi werd vermoord is het land een chaos met 4 verschillende groepen, die beweren dat ze de officiële regering zijn.
In de video hieronder wordt uitgelegd dat de opstanden en het Westerse ingrijpen in Afghanistan, Irak, Libië en Syrië geleid hebben tot chaos en de opkomst van soennietische terreurbewegingen als Al Qaeda en IS.

Zijn er bewakingscamera’s in het Bataclan-theater?

In openbare gebouwen zijn tegenwoordig meestal bewakingscamera’s. Als er iets opvallends gebeurt, dan kunnen de camerabeelden worden teruggekeken en kunnen de autoriteiten achterhalen wie wat gedaan heeft.
Bij de terroristische aanslag op de Boston Marathon vormden beelden van bewakingscamera’s de sleutel voor het achterhalen van de daders.

Na de terroristische aanslag op een winkelcentrum in Nairobi in Kenya werden de beelden van bewakingscamera’s uitgebreid op TV vertoond.

Ook in andere gevallen, zoals de moord op de Russische oppositieleider Boris Nemtsov, de aanslag op het Joods Museum in Brussel en de schietpartij in een marinebasis in Washington zagen we de beelden van de aanslag binnen een week op TV of internet.

De aanslagen op het voetbalstadion en het Bataclan-theater in Parijs zijn alweer een maand geleden. En het is net alsof er geen bewakingscamera’s zijn in het Parijse voetbalstadion waar 2 terroristen zichzelf opbliezen. Het is net alsof in het Bataclantheater geen bewakingscamera’s zijn.
Natuurlijk zijn de beelden van die aanslagen gruwelijk, maar we zien tegenwoordig heel vaak gruwelijke beelden op TV en internet. Je kunt de beelden wazig maken als ze te gruwelijk zijn. Of je laat alleen de daders zien en de bloederige beelden niet.
Omdat alle daders inmiddels dood zijn, zal er geen proces meer komen. De bewakingsbeelden hoeven ook niet geheim te blijven in afwachting van een proces.

Er is inmiddels één bewakingsvideo van de Parijse aanslagen openbaar gemaakt. Het betreft een schietpartij bij een café. Er zijn op deze video geen doden en gewonden te zien. De terrorist laat twee mensen die dekking zoeken op het terras ongemoeid. Niemand bloedt, het loopt allemaal met een sisser af.

Waarschijnlijk word ik bestempeld tot complotdenker als ik me afvraag waarom er geen beelden van bewakingscamera’s worden vrijgegeven. Het stellen van vragen is steeds vaker aanleiding om iemand als complotdenker weg te zetten, buiten het debat.
Camera’s kunnen geen aanslagen voorkomen. Maar ja, waarom worden die camera’s eigenlijk opgehangen als de beelden, die ze maken, nooit bekeken worden?

De Taliban verdienen aan papavers en ISIS verdient aan olie

Ik heb hier al eens aandacht besteed aan de papaverteelt in Afghanistan.
De Taliban, maar ook hun tegenstanders in Afghanistan, verdienen aan de teelt van papavers en het smokkelen van opium en heroine. De Westerse troepen, die vechten tegen de Taliban, staan de papaverteelt (en de produktie van heroine) oogluikend toe: het is een belangrijke bron van inkomsten voor Afghanistan. Als de Westerse troepen de papavervelden zouden platbranden en de handel in opium en heroine zouden oprollen, dan zouden de Westerse indringers al hun vrienden in Afghanistan verliezen.

De coalitie, die in Irak en Syrië tegen Islamitische Staat strijdt, heeft een soortgelijk dilemma. De coalitie laat de produktie, de verkoop en raffinage van aardolie door IS nagenoeg ongemoeid. Daardoor kan IS dagelijks ongeveer 1 miljoen dollar verdienen aan de verkoop van olie en olieprodukten.
In de video hieronder wordt gediscussieerd over de oliehandel van IS en de redenen waarom de coalitie, die oliehandel oogluikend toestaat.
Collega-blogger Paradoxnl postte deze video eerder op zijn WordPress-blog, dat zeker een bezoekje waard is.

Weer een paspoort van een terrorist gevonden

Afgelopen vrijdag werd in Parijs bij het lichaam van een zelfmoordterrorist een paspoort gevonden. Automatisch gaat dan iedereen ervan uit dat de dode terrorist de eigenaar is van het paspoort. En daarom denkt nu 99% van de Europese bevolking dat een Syrische vluchteling, die begin oktober via het Griekse eiland Leros Europa binnenkwam, zichzelf in Parijs opblies nadat de aanslag, die hij in het voetbalstadion wilde plegen verijdeld werd.

map athens to france

Veel mensen, die liever geen vluchtelingen willen opvangen in Nederland, zullen nu roepen: “Zie je wel: het zijn gevaarlijke mensen. Die willen we niet in ons dorp in ons land.”

Het gevonden paspoort wordt door de Franse president Hollande gebruikt als rechtvaardiging voor nog meer bombardementen. Volgens mij zijn nog meer bommen geen oplossing voor het vluchtelingenprobleem. Er zullen nog meer Syriërs hun kapotgeschoten land ontvluchten.

Is het paspoort echt en is het wel van de dader?
Als er heel snel na een misdaad of een aanslag een identiteitsbewijs gevonden wordt, is dat dan betrouwbaar bewijsmateriaal?
In januari van dit jaar werd na de aanslag op de redaktie van Charlie Hebdo ook een identiteitsbewijs gevonden. De daders van die aanslag droegen bivakmutsen en waren onherkenbaar. Maar ze waren zo dom om een identiteitsbewijs achter te laten in de vluchtauto… of ze lieten met opzet de identiteitskaart van iemand anders achter.

Op 11 september 2001 werd in de omgeving van de brandende Twin Towers het paspoort van Satam Al Suqami gevonden. Volgens de autoriteiten was dat paspoort doorslaggevend bewijs dat Al Suqami één van de vliegtuigkapers was.
De kans dat het paspoort uit de binnenzak van een passagier omlaagdwarrelt, onbeschadigd door de vuurbal bij de inslag, lijkt mij verwaarloosbaar klein. Het lijkt mij veel waarschijnlijker dat iemand anders opzettelijk het paspoort van Al Suqami op straat neergelegd heeft, zodat het bewijsmateriaal gevonden kon worden.
Je hoeft geen briljante detective te zijn om te gaan twijfelen als er een paspoort gevonden wordt op de plaats van een misdrijf.

passport

In de week voor de aanslagen was er een nieuwsbericht over een Tunesische moslimextremist die via Italië probeerde Europa binnen te komen. Vijf dagen later wordt in Parijs het paspoort van een Syrische vluchteling gevonden op de plek waar een aanslag gepleegd werd. De meeste mensen zullen nu zeggen: “Zie je wel: er zitten terroristen tussen die vluchtelingen.”

Bij mij gaat dan een belletje rinkelen: het ligt allemaal wel heel erg voor de hand… het is mij ietsje te makkelijk. Word ik door de media gemanipuleerd?
De haast en de geilheid waarmee de media naar buiten brachten dat de aanslag gepleegd was door een Syrische vluchteling, die in oktober via Griekenland Europa binnenkwam, vind ik griezelig.