Medium aevum

-3 (maxdubium) Latinitas huius rei maxime dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Medium aevum aera historiae Europae inter Aevum Antiquum et Novum aevum fuit, id est circiter ab anno 500 ad annum 1500. Aetas dissolutione structurarum imperii Romani et incursione gentium germanicarum in Europam occidentalem nota est, quod novas potestates politicas efficit regione, sicut Regnum Francorum. Medio aevo traditiones rei publicae et philosophiae Romanorum, Germanorum, ac Slavorum et mores Christiani conducti erant. Societas et res publica ordinibus ac iure feudali distributa et visione mundi Christiana formata erant.

Tres ordines societatis mediaevalis: "oratores", "bellatores" et "laboratores" (Li Livres dou Sante, saeculum XIII)

De voce Medium Aevum

Hominibus medii aevi tempus suum non Medium Aevum appellabatur, sed hi adhuc in aetate Romana se vivere putabant. Postquam somnium Nabuchodonosoris e prophetia Danielis de serie aetatum profectum erat, cuius finis super diebus summi iudicii sit. Prima earum aetatum aetas Babylonis fuisset, secunda Persiae, tertia Graeciae et quarta ac ultima aetas Romanorum. Cum hodie annus 476 finis imperii Romanorum occidentali esse existimetur, homines aequales illorum temporum in translatione imperii ad Germanos et continuatione imperii putabant, quia finis imperii finem mundi significavisset.

Medium aevum humanistae invenerunt, qui aetates Graecorum ac Romanorum admirabantur. Primus qui inter humanistas medium tempus nominaverit fuit Franciscus Petrarca. Locutiones media tempora anno 1382, media tempestas anno 1469, medium aevum anno 1604 reperiuntur. Cum vitam "Aetatis Antiquae" aevo antiquitatis renascente restituere vellent, tempus de fine imperii Romanorum ad tempus sui aevi intercessum sive medium videbatur.

Unam legis e paginis de

aevis historicis

disserentibus

---

Antiquitas

• Aevum Classicum
• Antiquitas Posterior

Medium Aevum

Novum Aevum

• Renascentia
• Reformatio
• Aevum Illuminationis

Vide etiam
* Aeva archaeologica
* Aeva geologica

De ordinatione temporis

Historiographia hodierna nondum data singularem determinationem medii aevi constituere conatur, sed de transitibus fluentibus proficiscitur. Inter saecula migrationis gentium IV ac VIII et denuo de saeculo XV ad saeculum XVI conditiones rei publicae et structurae societatis commutabant. Exempla harum commutationum sunt edictum Mediolanense (313), invasio Hunnorum (375), occupatio Romae per Visigothos (410), dimissio Romuli Augustuli (476), aut etiam Hegira Machometi (622) et invasio Maurorum in Hispania (711). Finis medii aevi rursum signatur eventibus sicut inventio typographiae litteris mobilibus (ca. 1450), occupatio Constantinopolis (1453), conclusio Recuperationis Hispanicae et inventio Americae (utraque 1492) aut initium Reformationis Luthero (1517).

Bibliographia

• Eberhardus Büssem et Michael Neher, edd., Arbeitsbuch Geschichte. Mittelalter (3. bis 16. Jahrhundert). Repetitorium. Editio decima. Tubingae 1995
• Denys Hay, "Flavio Biondo and the middle ages" in Proceedings of the British Academy vol. 45 (1959) pp. 97-128
• Michael McLaughlin, "Humanist concepts of renaissance and middle ages in the tre- and quattrocento" in Renaissance Studies vol. 2 (1988) pp. 131-142
• Theodor Mommsen, "Petrarch's conception of the dark ages" in Speculum vol. 17 (1942) pp. 226-242

Nexus interni

• Eduardus Gibbon
• Henricus Pirenne
• Index civitatum anno 1000, index civitatum medio Medii Aevii florentium

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Medium Aevum spectant.

Lege Μέσος αἰών ("Medium aevum") apud Vicipaediam lingua Graeca antiqua scriptam