Ik lees in het glutenvrij magazine een column over brood bakken in Ghana. Er staat bij: "verder had Froukje mazzel: behalve brood eten Ghanezen niets met tarwe er in. De meeste mensen eten 's morgens, 's middags en 's avonds warm (brood eten ze alleen als tussendoortje). Als warme maaltijd worden in Ghana voornamelijk bakbanaan, rijst en yam gegeten en voorts ook fufu en banku of kenkey."
Daarna volgt een recept voor brood bakken in de braadpan.
Daarna volgt een recept voor brood bakken in de braadpan.
Iemand die op reis was in Namibië schrijft dat ze voornamelijk haar eigen, meegebrachte brood en crackers at.
Ja, met je doktersverklaring mag je veel meer bagage mee nemen. Extra kilo's voor zelf meegebrachte crackers en brood. Maar is dat wel nodig?
Waarom eet je niet gewoon wat de plaatselijke bevolking eet?
In heel veel landen is brood (of andere glutenhoudende artikelen) geen hoofdbestanddeel van de maaltijden.
Toen ik in Ghana was (voordat coeliakie geconstateerd was) at ik eigenlijk alleen brood bij het avondeten. Want restaurants serveren brood bij het voorgerecht. Als ontbijt at ik verse ananas. Als lunch at ik bakbanaan. En avondeten maakten we zelf of aten we in een restaurant (meestal westers georiënteerd).
Toen ik in Marokko was (ook voordat coeliakie geconstateerd was) at ik olijven en kaas/yoghurt als ontbijt, en tja zoete broodjes als lunch en couscous als avondeten 🙁
Toen ik in Ecuador was (nog steeds voordat coeliakie geconstateerd was) at ik yoghurt met fruit of een fruitdrink als ontbijt en lunch en aten we 's avonds rijst met bonen en vlees of vis.
– Ooit hoorde ik iemand zeggen: In Mexico kan je lekker eten. In Argentinie kan je lekker eten. Daartussen is het rijst met bonen en bonen met rijst. –
In alle landen die ik bezocht at ik ook brood, omdat dat zo 'hoort', omdat je het er bij krijgt en ik nog niet wist dat het slecht voor mij was.
In alle landen die ik bezocht was dat brood heel makkelijk weg te houden. En omdat er zo puur wordt gekookt, zit er in de avond-prutjes geen gluten.