Soms lukt het ontwikkelaars om een klassieke game nieuw leven in te blazen en een modern eigen gezicht te geven. Het nieuwe XCOM: Enemy Unknown is een goed voorbeeld van een titel waarin moderne elementen volledig op z'n plek zijn. Met Carrier Command: Gaea Mission heeft ontwikkelaar Bohemia dat ook geprobeerd – en dat valt te prijzen, maar het is helaas minder goed gelukt.

Shooter?

Carrier Command: Gaea Mission is een strategiegame, maar begint gek genoeg als een shooter. Dat hadden de ontwikkelaars beter achterwege kunnen laten. Alles wat een goede shooter maakt, zit namelijk niet in dit onderdeel. Simpele dingen als springen, rennen, herladen of precies mikken is onmogelijk. Eentonige vijanden die je met één – slecht geplaatste – kogel neerschiet en de verschrikkelijke levelbouw maken dat alleen maar erger. Gelukkig is dit deel niet al te lang. Het uiteindelijke doel is om aan boord te komen van een enorm schip, de Carrier, en vanaf dat moment begint het spel pas echt.

In Carrier Command draait alles om dit Carrierschip en het veroveren van eilanden hiermee. Het schip is het basispunt in de game en vanuit daar stuur je maximaal vier landeenheden (Walrus) en vier luchteenheden (Manta) aan. Er zijn drie verschillende soorten eilanden die je kunt veroveren: een grondstofeiland, een verdedigingseiland en een voor de productie van wapens en voertuigen. Elk soort eiland heb je nodig om verder te komen in de game.

Aanvallen

Eilanden krijg in je bezit door het Command Center te hacken, daarna zijn alle gebouwen en wapens van jou. Voordat je bij een Command Center bent moet je schilden uitschakelen, vijanden verslaan en per eiland een aanvalsstrategie opzetten. Vooral verdedigingseilandjes zijn moeilijk over te nemen. Dat komt in eerste instantie omdat het een tactisch ingewikkeld spel is, maar vooral door de slechte besturing en kunstmatige intelligentie van de eigen troepen.

Carrier Command combineert namelijk het van bovenaf aansturen van je eenheden (zoals in andere RTS-spellen) en zelf de controle overnemen van een voertuig (in de eerste of derde persoon). Je kunt bijvoorbeeld al je tanks naar een punt sturen en ze laten aanvallen met een paar muisklikken, maar dat is niet echt een goed plan. Regelmatig nemen voertuigen het verkeerde pad waardoor ze vijanden te vroeg aanvallen of – nog erger – in een greppel vast komen te zitten. Daarom kun je het beste alles zelf besturen, al is dat tijdrovend en omslachtig. De voertuigen zijn namelijk heel log om te bedienen en het gaat allemaal nogal traag. Om een aanval te winnen is dit echter de beste strategie.

Met een brakke besturing valt ook wel te leven in een strategiegame, als de A.I. maar in orde is. Zoals gezegd nemen de eigen tanks vaak een verkeerde route, maar weten ze ook niet wanneer ze zich moeten terugtrekken en vallen aan terwijl ze gerepareerd moeten worden. Dat betekent dat je er altijd bovenop moet zitten en dat is met acht eenheden nogal een gedoe. Ook de tegenstanders zijn niet bijster intelligent. Soms storten ze zich domweg op je legertje, terwijl ze een andere keer een ondoordringbaar front vormen. Er is haast niet in te schatten wanneer dit het geval is en dat maakt het moeilijk om een tactiek te bepalen. Dit heeft niks te maken met de uitdagende aard van dit strategiespel, maar met slecht programmeerwerk. Als je dit perfect uitbuit, kun je trouwens elk eiland met een enkele Walrus overnemen en dat is echt niet de bedoeling.

Concept

Toch is er nog wel wat van het oorspronkelijke concept van Carrier Command over, als je het een kans geeft althans. De eilanden zitten strategisch interessant in elkaar en vergen elk hun eigen tactiek (tenminste…). Je moet elk eiland rustig verkennen voordat je tot een aanval overgaat en tegelijkertijd dien je eigen eilanden te beschermen. Hoe meer eilanden je hebt, des te ingewikkelder het wordt om alles te kunnen verdedigen. Welke wapens je laat ontwikkelen en hoe je je eenheden inzet, wordt naarmate de game vordert steeds belangrijker.

Hier is allemaal prima over nagedacht, maar door technische mankementen komt dit niet goed genoeg uit de verf. Het is frustrerend wanneer goed uitgedachte tactieken niet werken omdat je eenheden de verkeerde kant op lopen of een onverwachte keuze maken. De ontwikkelaar had zich beter kunnen focussen op een perfecte A.I. en leuke extraatjes, zodat het shootergedeelte en een slappe verhaallijn achterwege konden worden gelaten. Het is jammer, want in essentie is er niks mis met het concept.

Vooral de uitwerking laat dus te wensen over, alsof het een haastklus was. Het gebrek aan een multiplayer is hier nog een voorbeeld van. Het spel nodigt uit om tegen andere mensen te spelen, maar dat is niet mogelijk. Bohemia laat hier een belangrijke kans liggen om het tactisch echt interessant te maken. De slechte A.I. was dan ook een minder belangrijk minpunt geweest. Nu blijft een magere strategiegame over die vooral veel potentie onbenut laat.

Deze game is gespeeld op PC.