Ας πούμε πρώτα για την ταινία, που την είδα στη Θεσσαλονίκη, στα πλαίσια των παράλληλων προγραμμάτων του κινηματογραφικού φεστιβάλ και η οποία θα προβληθεί στις αίθουσες στις 3 Δεκεμβρίου με τίτλο «Στα Άκρα». Αν δεν έπαιζε ο Σάκης, δεν νομίζω ότι θα είχαμε ασχοληθεί με την ταινία. Όχι πως θα είχαμε δίκιο, αλλά βλέπετε τι γίνεται στην Ελλάδα με τα θρίλερ και πόσο τα υποτιμούν. Όμως τώρα ζητούν μερτικό από τον Σάκη Ρουβά οι περισσότεροι, ακόμα και οι πιο απίθανοι... Η αλήθεια είναι πως, ως θρίλερ, το«Duress» δεν είναι ένα σπλάτερ, δεν κολυμπά σε λουτρό αίματος. Είναι ψυχολογικό παιχνίδι, θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω και ψυχολογικό θρίλερ, όμως ως φιλμ είναι πολύ φτηνό. Όχι μόνο με την κυριολεκτική έννοια, επειδή πρόκειται για low budget, μα επειδή το low budget προδίδει. Οι φωτισμοί κακοί, το σενάριο αφήνει για το τέλος το όποιο ενδιαφέρον, η σκηνοθεσία είναι δύσκολο να κριθεί κάτω από αυτές τις συνθήκες, παρά μόνο οι προθέσεις του σκηνοθέτη για να προβάλει μια σκοτεινή πλευρά που μπορεί να προδίδεται κι αυτή από το διευθυντή φωτογραφίας. Ευτυχώς στο τέλος υπάρχει μια ανατροπή.
Ο ΣΑΚΗΣ ΡΟΥΒΑΣ
Τα υπέρ του: Δεν συμφωνώ καθόλου πως τη διαφορετική του πλευρά δεν την είχε ξεκινήσει από το «Alter Ego». Το θεωρώ άδικο. Εδώ απλώς παίζει διαφορετικό ρόλο, γι’ αυτό και είναι διαφορετικός. Τα αγγλικά του είναι άψογα, αν και αυτό δεν σημαίνει τίποτα για την Ευρώπη, αφού παντού, πλην Ελλάδας, Ολλανδίας και σκανδιναβικών χωρών, θα τον ντουμπλάρουν. Ωστόσο, η δική του προσπάθεια σε αυτό το σημείο είναι παραπάνω από αξιέπαινη. Στο ρόλο, τη διαφορετικότητα τη φροντίζει και ο σκηνοθέτης είναι η αλήθεια, με το να τον έχει στο σκοτάδι και στο ημίφως και να προσπαθεί να του βγάλει μια διαφορετική μούρη.
Τα κατά του: Τώρα με τη δεύτερη ταινία θα πω αυτό που είδα και στο «Alter Ego», αλλά δεν θέλησα τότε να το σχολιάσω, διότι θεώρησα πως θα ήταν βιαστικό αφού ακόμη ήταν ανώριμο. Φοβάμαι πως ο κινηματογραφικός φακός αφαιρεί από τον Ρουβά μέρος της λάμψης του. Της λάμψης εκείνης που διαθέτει στη σκηνή και στις ζωντανές εμφανίσεις ή ακόμα και στην οικειότητα της TV. Ξέρετε, ο κινηματογραφικός φακός είναι πολύ άτιμος. Στο «Alter Ego» κάποιοι κακοί Έλληνες θέλησαν να το αποδώσουν στον Έλληνα σκηνοθέτη. Ωστόσο, για να είμαι δίκαιος, κερδίζει κι εδώ τις εντυπώσεις σε βάρος του Μάρτιν Ντόνοβαν. Οπότε η τελευταία φράση ας διαβαστεί στα υπέρ του.
O ΡΟΛΟΣ
Στην ταινία ο Σάκης υποδύεται ένα serial killer. Έναν ψυχωτικό δολοφόνο, ο οποίος έχει βάλει στο μάτι έναν ήσυχο, πληγωμένο άνθρωπο και του παίζει παιχνίδι. Ο άνθρωπος αυτός έχει χάσει τη γυναίκα του και τα προβλήματά του τα βγάζει στη σχέση του με το κοριτσάκι του, το οποίο αναπτύσσει προβληματική συμπεριφορά. Ο Σάκης του στήνει παιχνίδι (ο Μάρτιν Ντόνοβαν παίζει το ρόλο του ταλαιπωρημένου θύματος), το οποίο είναι σατανικό. Αν κι έχουμε δει παρόμοια πράγματα σε κινηματογραφικά φιλμ, και ειδικά στον ανυπέρβλητο «Ταλαντούχο Κύριο Ρίπλεϊ» ή σε πιο light version, στην «Υπόθεση Τόμας Κράουν» και βέβαια πάνω από όλα και όσο δεν περισσεύει το «Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους» των αδελφών Κοέν, το οποίο μας βάζει στις υποψίες πως ήταν και το λατρεμένο πρότυπο του σκηνοθέτη της ταινίας, Τζόρνταν Μπάρκερ. Και το λέω αυτό επειδή ο ρόλος του Σάκη θυμίζει έντονα το ρόλο του Χαβιέ Μπαρδέμ.
Τα υπέρ του Σάκη και τα κατά του ρόλου: Ο ρόλος, όπως έγραψα, δείχνει να έρχεται κατευθείαν από τον Χαβιέ Μπαρδέμ στο φιλμ των αδελφών Κοέν, που του χάρισε το Όσκαρ. Γενικώς εκείνη η ταινία υπήρχε περίπτωση –για κάποιους και φόβος– να γίνει πρότυπο για ανελέητους σφαγείς, για σκηνοθέτες νέας ηλικίας που έχουν να πατήσουν κάπου στα σίγουρα. Ο ρόλος του Σάκη έχει πολλές συγγένειες με εκείνου, μοιάζει σαν πρώτος ξάδελφος. Ο Ρουβάς δεν βγαίνει τόσο απειλητικός όσο ο Χαβιέ. Ούτε είχε την πείρα και βεβαίως ούτε το σκηνοθέτη για να κάνει ανάλογη προετοιμασία πάνω στο ρόλο, να δώσει μια μελετημένη εκδοχή καταρρίπτοντας ένα τιμημένο πρότυπο.
TO ALTER EGO ΤΟΥ ΣΑΚΗ
Τελικά, στην καριέρα του Σάκη Ρουβά αυτό το φιλμ προσφέρει κάτι; Η απάντηση είναι «και ναι και όχι». Αφού βεβαίως περιμένουμε τα αποτελέσματα των εισπράξεων όταν θα βγει στην Αθήνα, αφού δούμε τι θα γίνει και στην Αμερική, για την οποία δεν έχουμε ακόμη (τουλάχιστον σύμφωνα με το imdb) επίσημη ημερομηνία εξόδου. Το «στέκεται αξιοπρεπώς» ισχύει, αλλά είναι και μια επιείκεια. Στον κινηματογράφο χάνει τη λάμψη του, διότι οι φωτισμοί που του κάνουν δεν τον προβάλλουν, δεν τον κολακεύουν. Επειδή συνέβη και στα δύο φιλμ, σκέφτομαι μήπως είναι επιλογή του ίδιου: απογκλαμουροποίηση. Οπότε πρέπει να ξεκαθαρίσει αν ενδιαφέρεται να κάνει καριέρα σταρ ή ρολίστα. Γεννημένος ρολίστας δεν δείχνει. Γεννημένος σταρ είναι!
