Kościół ten wzniesiono pod koniec XIV wieku w momencie założenia wsi, a następnie rozbudowano na początku XV wieku z użyciem kamieni polnych oraz cegieł. Proboszcz otrzymał w chwili lokalizacji wsi, w użytkowanie cztery łany ziemi. W II połowie wieku XVIII dobudowano zakrystię i północny przedsionek oraz wieżę. Z kolei górna część wieży została wzniesiona w 1975 roku. Pozostało stosunkowo dużo reliktów średniowiecznej budowli w postaci okien, szczytów, nisz okiennych oraz wspomnianej już wieży. W 1965 roku wraz z dachem nawy głównej poddano jej remontowi. Od reformacji aż do 1945 roku znanym pastorem był w latach 1603-1632 Fryderyk Sommer. Z wyposażenia zwraca uwagę przede wszystkim Ołtarz główny pochodzący z 1645 roku. Jego dwukondygnacyjna konstrukcja jest charakterystyczna dla XVII wieku. W części środkowej znajdowało się przeniesione później do pokoju chrzciciela przedstawienie Św. Trójcy. Scena Ostatniej Wieczerzy w predelli wyszła spod ręki Stefana Eisenberga. Z kolei sama mensa wykonana została z kamienia polnego. Stojąca w kościele ambona pochodzi z 1648 roku. Na drzwiczkach wejściowych Góra Oliwna i Pojmanie Chrystusa. Wykonane zostały przez tego samego artystę, który jest autorem ołtarza głównego w oparciu o projekt pochodzący jeszcze z XVI wieku. Także wspomniana wcześniej kaplica chrzciciela pochodzi z około 1645 roku. Z wyposażenia zwraca jeszcze uwagę drewniane renesansowe epitafium poświęcone Janowi Krzysztofowi Boethke, świeczniki odlane w cynie oraz dzwon kościelny odlany w zakładzie mistrza Mateusza Uhlego w 1622 roku.

Jeden z kościelnych dzwonów z roku 1508 wywieziony w czasie ostatniej wojny na cele wojenne szczęśliwie ocalał i po wojnie został zawieszony w kościele w Hanowerze. Do roku 1944 kilka barokowych figur z tego kościoła  znajdowało się w zbiorach zamku królewieckiego.