فارس: وزير كشور عربستان سعودى اعلام كرد كه مخفيگاه هاى تروريست ها و نقاط مختلف اين كشور پراكنده است. به گزارش خبرگزارى د پ آ آلمان شاهزاده نايف بن عبدالعزيز اظهار داشت: «مخفيگاه هاى تروريست ها در عربستان وجود دارند و همچنان وجود خواهند داشت مگر اينكه اقدامات بين المللى براى خشكاندن ريشه هاى تروريسم صورت گيرد.» بنا بر اعلام وزارت كشور عربستان سعودى از اوايل ماه مه تاكنون بيش از ۴۰ نفر مظنون به دست داشتن در فعاليت هاى تروريستى در اين كشور بازداشت شده اند. وى در پاسخ به اين سئوال كه آيا شهروندان سعودى كه اخيراً از بازداشتگاه گوانتانامو آزاد شده اند در فعاليت هاى تروريستى دست داشته اند يا خير، گفت: «بازجويى از اين افراد ادامه دارد و همه چيز را به مردم كشور توضيح خواهيم داد.»

فارس: وزير دادگسترى عراق اعلام كرد زندان ابوغريب ماه آينده بسته خواهد شد و زندانيان آن به زندانى جديد منتقل مى شوند. به گزارش روزنامه «الصباح» «هشام  الشبلى» گفت وزارت دادگسترى آماده است اواخر ماه آينده زندان ابوغريب را ببندد و زندانيان آن را به زندانى جديد تحت نظارت نيروهاى آمريكايى منتقل كند. شبلى همچنين گفت:  ماه آينده بسته  شدن زندان ابوغريب را كه تحت نظارت نيروهاى چند مليتى اداره مى شود شاهد خواهيم بود و همه زندانيان اين زندان به زندانى جديد كه در بازداشتگاه كروپر در فرودگاه بغداد ساخته شده و تحت نظارت نيروهاى ارتش آمريكا است منتقل مى شوند. وزير دادگسترى عراق افزود هزينه هاى ساخت زندان جديد ۵۵ ميليون دلار بود و اين زندان همه شرايط و استانداردهاى جهانى را دارد.

فارس: سخنگوى وزارت خارجه انگليس اعلام كرد لندن حماس را نماينده قانونى ملت فلسطين مى داند و آن را به رسميت مى شناسد. «بارى مارستون» در مصاحبه با روزنامه كويتى «الراى العام» با وى گفت: «موضع انگليس در قبال دولت فلسطين به رهبرى جنبش مقاومت اسلامى فلسطين (حماس) كاملاً روشن است و لندن حماس را نماينده قانونى ملت فلسطين مى داند و آن را به رسميت مى شناسد و از آن انتظار دارد به قواعد بازى سياسى و دموكراتيك پايبند باشد.» مارستون همچنين گفت: «انگليس به سخنان «ايهود اولمرت» نخست وزير اسرائيل درباره قصد وى براى انجام مذاكرات با فلسطينى ها با هدف دستيابى به صلح توجه بسيار دارد و در عين حال ديوار جداكننده را كه اسرائيل در سرزمين هاى اشغالى فلسطين مى سازد و نيز شهرك هاى صهيونيست نشين را غيرقانونى مى داند.» وى افزود: «سازمان ملل در قطعنامه ۲۴۲ خود خواستار برچيدن همه شهرك هاى صهيونيست نشين به ويژه شهرك هايى شده كه اسرائيل از آنها به توسعه طبيعى ياد مى كند.» سخنگوى وزارت امور خارجه انگليس در ادامه اين مصاحبه گفت: حل مسائل نهايى مانند قدس، مرزها و شهرك هاى صهيونيست نشين از طريق مذاكرات نهايى ضرورى است. بارى مارستون در ادامه از حماس خواست اينك كه در انتخابات پيروز شده براساس خواسته هاى راى دهندگان فلسطينى عمل كند.

ايرنا: «بشار اسد» رئيس جمهورى سوريه به انتقاد از عملكرد «بسيارى» از سياستمداران لبنانى پرداخت و گفت: با اين عملكرد لبنان اعتبار سياسى خود را در جهان عرب از كف داده است. اسد در گفت وگوى اختصاصى با روزنامه فرامنطقه اى «الحيات» كه روز دوشنبه منتشر شد، افزود: به همين سبب مسئله لبنان در ديدار ميان سران عرب چندان مورد توجه قرار نمى گيرد و بيشتر تحولات عراق و فلسطين مطرح مى شود. اسد در مورد تعلل در سفر «فواد السنيوره» نخست وزير لبنان به دمشق گفت: «يك بار در اجلاس اخير سران عرب در خارطوم و بار ديگر در سفر «نبيه برى» رئيس مجلس لبنان به دمشق السنيوره را به سوريه دعوت كردم اما نيامد. سوريه بيش از اين چه كار بايد بكند.» رئيس جمهورى سوريه تصريح كرد: تماس هاى جديدى براى ترتيب دادن سفر السنيوره به دمشق برقرار نشده و سوريه به انتظار نتايج گفت وگوى ملى لبنان است اما بى شك درهاى دمشق باز است. وى در مورد ميزان آمادگى سوريه براى استقبال از «سعدالدين الحريرى» رئيس جريان  «آينده» در مجلس لبنان گفت: مشكلى در استقبال از او نداريم. رئيس جمهورى سوريه تاكيد كرد كه كشورش تمامى خواسته هاى برامرتز را برآورده و اگر خواسته اى تامين نشده بود او آن را در گزارش اخير خود به شوراى امنيت منعكس مى كرد. بشار اسد در مورد امكان سفر مجدد برامرتز به سوريه گفت: تاكنون او درخواستى در اين مورد مطرح نكرده است. وى بار ديگر تاكيد كرد: قاتل الحريرى يك خائن است و اگر ثابت شود كه يك سورى با اين جنايت در ارتباط است، پيش از تسليم دادگاه سوريه او را به عنوان يك خيانتكار محاكمه و به اشد مجازات محكوم خواهد كرد.

مهر: براساس آمارهاى رسمى و غيررسمى دست كم ۵۰ هزار عراقى از زمان حمله آمريكا به عراق در سال ۲۰۰۳ ميلادى كشته شده اند. روزنامه «الشرق الاوسط» گزارش داد: آمارهاى جمع آورى شده از سوى وزارت بهداشت عراق، پزشكى قانونى شهر بغداد و نهادهاى غيردولتى حاكى است كه از زمان تجاوز آمريكا به عراق در سال ۲۰۰۳ ميلادى دست كم ۵۰ هزار نفر در اين كشور كشته شده اند كه اين آمار ۲۰ هزار نفر بيشتر از آمار اعلام شده دولت آمريكا در گذشته است. «جورج بوش» رئيس جمهورى آمريكا سال گذشته گفت: برآورد مى شود كه حدود ۳۰ هزار نفر در نتيجه حملات و خشونت هاى مداوم عليه عراقى ها جان خود را از دست داده اند. الشرق الاوسط افزود: اين باور وجود دارد كه شمار كشته شدگان در عراق بسيار بيش از اين ميزان باشد زيرا آمار و موارد مرگ و مير افراد در سال اول تجاوز آمريكا به اين كشور و با وجود هرج و مرج زياد، قطع وسايل ارتباطى، نبود يك دولت فعال عراقى و نيز نبود گزارش هاى منظم از سراسر كشور به درستى درج نشده است.

گروه بين الملل: در پى عمليات مشترك چند گروه فلسطينى و كشته شدن سه سرباز اسرائيلى و مفقود شدن يك سرباز ديگر اوضاع در سرزمين هاى اشغالى فلسطين به شدت متشنج شد. روز يكشنبه تعدادى از اعضاى گروه هاى فلسطينى عزالدين قسام (وابسته به جنبش حماس) و كميته هاى مردمى فلسطين و گروه ناشناس ديگرى به نام «ارتش اسلام» و به همراه افرادى از سازمان جهاد اسلامى فلسطين عمليات مشتركى را در مرز غزه با اسرائيل ترتيب دادند كه در نوع خود كم نظير بود. آنها با حمله به يك ايست بازرسى اسرائيلى بيش از يك ساعت با سربازان اسرائيلى درگير شده و تعدادى از خودروهاى آنها را به آتش كشيدند. در اين عمليات گفته مى شود فلسطينى ها سه سرباز اسرائيلى را كشته و شش تن ديگر را زخمى كردند. از سوى ديگر دو فلسطينى نيز كشته و تعدادى مجروح شدند. همچنين در اين حمله يك سرباز اسرائيلى به نام «جلعاد شاويد» (۲۰ساله) ربوده شده و از سرنوشت او اطلاعى در دست نيست. در پى اين حمله اسرائيل واكنش تندى نشان داد و عمير پرتز وزير دفاع اين رژيم گفت كه پاسخ ما به اين عمليات دردناك خواهد بود. در همان حال كابينه اسرائيل با تشكيل جلسه اى ويژه اين موضوع را بررسى كرد و ايهود اولمرت نخست وزير اسرائيل به نيروهاى نظامى دستور آماده باش كامل داد. همچنين اسرائيل بلافاصله نيروى نظامى پرحجمى از جمله ده ها تانك را در مرزهاى جنوب غزه مستقر كرد و آماده يك يورش سراسرى به اين منطقه شد. با اين حال اسرائيل ترجيح مى دهد ابتدا موضوع را از كانال هاى سياسى پيگيرى كند و به همين خاطر به فلسطينى ها ۴۸ ساعت مهلت داد تا اين سرباز را آزاد كنند.
• رايزنى هاى گسترده
گرچه هنوز مشخص نيست سرباز ربوده شده اسرائيلى زنده است يا كشته شده و در اختيار كدام يك از گروه هاى فلسطينى است (چون تاكنون هيچ گروهى به طور مشخص مسئوليت اين موضوع را برعهده نگرفته است) با اين حال اسرائيل دولت خودگردان به رياست محمودعباس و حماس را مسئول عمليات روز يكشنبه و مسئول حفظ جان سرباز خود مى شناسد. ايهود اولمرت روز دوشنبه تاكيد كرد: تل آويو در برابر اقدام تازه فلسطينى ها بى تفاوت نخواهد بود و پس از خروج از غزه، عمليات روز يكشنبه در گذرگاه «كريم سالم» هيچ توجيهى ندارد. وى پس از برگزارى نشست شوراى عالى امنيتى و سياسى طى بيانيه اى اعلام كرد: حكومت خودگردان مسئول حفظ جان نظامى ربوده شده است و پس از اين حادثه هيچ مقام يا گروه فلسطينى از حمله هاى اسرائيل در امان نخواهد بود و در همين حال اسرائيل مى گويد از طريق تماس هاى خود با مصر مى كوشد كه اين سرباز ربوده شده را آزاد كند. روزنامه اسرائيلى  هاآرتص ديروز نوشت كه مسئولان سازمان اطلاعات مصر با خالد مشعل رئيس دفتر سياسى حماس در دمش تماس گرفته  اند. به نوشته اين روزنامه حسنى مبارك رئيس جمهور مصر نيز تلفنى با محمودعباس صحبت كرد و خواهان همكارى سازمان اطلاعات مصر براى آزادى سرباز ربوده شده اسرائيلى شد. اين روزنامه به نقل از ديپلمات هاى مقيم غزه نوشت: آنها توانستند گروهى كه اين سرباز اسرائيلى را ربوده اند شناسايى كنند و عاملان قول داده اند كه با وى خوش رفتارى كنند. بر پايه اين گزارش تماس هايى با دو نفر از فرماندهان گردان هاى عزالدين قسام به نام هاى «احمد جعبرى» و «احمد غندور» آغاز شده تا آنها به رها كردن سرباز اسرائيلى متقاعد شوند. اين در حالى است كه حماس دخالت خود را در اين قضيه رد كرده است. از سوى ديگر دولت فرانسه مى گويد براى آزادسازى اين سرباز اسرائيلى فرانسوى تبار با تمامى طرف هاى فلسطينى در تماس است. دانى سيمونو سخنگوى وزارت خارجه فرانسه ديروز گفت: پدر اين سرباز فرانسوى است و سرويس ديپلماتيك فرانسه در اسرائيل براى آزادى وى بسيج شده است و با خانواده او پيوسته در تماس هستند. با اين وصف هنوز اين تلاش ها به نتيجه نرسيده است.
• درخواست ربايندگان
اخبار جسته و گريخته نشان مى دهد كه اين سرباز اسرائيلى زنده است و ربايندگان ناشناس او درخواست آزادى زندانيان فلسطينى در مقابل آزادى او كرده اند. ديروز ايهود اولمرت تاكيد كرد: مبادله نظامى به اسارت گرفته شده اسرائيل با اسيران فلسطينى موجود در زندان هاى اسرائيل را نمى پذيرد. در همين رابطه وزير مسكن اسرائيل نيز خواستار آزادى بدون قيد و شرط سرباز مذكور شد و گفت: «ما با ربايندگان مذاكره نمى كنيم و هرگز مبادله اى بين او و زندانيان فلسطينى وجود نخواهد داشت. ما اميدواريم كه او هرچه زودتر آزاد شود وگرنه راه حل نظامى همچنان پابرجا است.» اسرائيل مى گويد از تمام وسايل براى نجات سرباز خود استفاده خواهد كرد. در همين حال دولت خودگردان با انتشار بيانيه اى عمليات روز يكشنبه را محكوم كرد و آن را كار «گروه هايى خاص» دانست كه هزينه آن را بايد مردم فلسطين بپردازند. از سوى ديگر مقامات امنيتى دولت خودگردان مى گويند تلاش مى كنند تا اين سرباز اسرائيلى را آزاد كنند. محمود عباس از ربايندگان خواسته است وى را آزاد كنند. هر چند گفته مى شود «كميته هاى مردمى فلسطين» مسئوليت ربودن اين سرباز را برعهده گرفته است اما ديروز شبكه الجزيره به نقل از سخنگوى اين گروه اين خبر را رد كرد و يادآور شد كه آنها هم مى گويند ما تلاش مى كنيم سرباز اسرائيلى را آزاد و سلامتى اش را تضمين كنيم. رهبر اين كميته ها جمال ابوسمهدانه بود كه چندى پيش توسط اسرائيل ترور شد. در يك خبر ديگر اسراى در بند فلسطين از ربايندگان خواسته اند تا زمانى كه اسرائيل حاضر به آزادسازى ۱۰ زندانى فلسطينى نشده است اين سرباز را آزاد نكنند. و آخرين خبر اينكه تزيپى ليونى وزير خارجه اسرائيل با درخواست از جامعه بين الملل براى محكوم كردن اين آدم ربايى به سفراى خارجى مقيم اسرائيل گفت: در صورتى كه تلاش هاى ميانجيگرانه با شكست مواجه شود، اسرائيل از گزينه نظامى استفاده خواهد كرد.
• سرنوشت نامعلوم گفت وگوهاى داخلى
با تشديد اوضاع در مرزهاى فلسطين و اسرائيل در غزه سرنوشت گفت وگوهاى داخلى فلسطين تحت الشعاع قرار گرفت. تا چند روز پيش گروه هاى فتح و حماس از توافق بر سر ۹۸ درصد از بندهاى ۱۸گانه سند زندانيان خبر مى دادند اما اينك از ناكام ماندن گفت وگوها سخن مى گويند. حتى گروه هاى فلسطينى از تداوم آتش بس و توقف پرتاب موشك ها به سوى اسرائيل سخن مى گفتند اما ديروز حماس توقف شليك موشك هاى اقسام را تكذيب كرد. همچنين ديروز محمود عباس و اسماعيل هنيه [نخست وزير فلسطين] ديدارى غيرعلنى و سرى با هم داشتند كه از محتواى آن هيچ اطلاعاتى منتشر نشد. منابع فلسطينى گفتند در اين ديدار تهديدهاى اخير اسرائيل و عمليات فلسطينى ها بررسى شد اما در پايان آن هيچ بيانيه اى منتشر نگرديد. محمود عباس از اسرائيل مى خواهد براى آزادى سرباز خود از گزينه نظامى استفاده نكند. دولت حماس عمليات روز يكشنبه را پاسخ طبيعى مبارزان فلسطينى به تجاوزات صهيونيست ها معرفى مى كند. موسى  ابومرزوق معاون خالد مشعل ديروز در گفت وگو با خبرگزارى آلمان با اعلام اين خبر درباره سرباز مفقود شده اسرائيلى اظهار بى اطلاعى كرد و گفت اين قضيه به اجراى عمليات نظامى ارتباط دارد. دولت اردن نيز در مورد بحرانى شدن اوضاع فلسطين هشدار داد و گفت: اوضاع بسيار خطرناك است و دولت اردن همگان را به خويشتن دارى و در نظر گرفتن منافع ملت فلسطين دعوت مى كند. عمليات روز يكشنبه درحالى رخ داد كه از يك سو فلسطينى ها در آستانه يك توافق فراگير بر سر سند زندانيان قرار داشتند و اميدوار بودند كه اين توافق به يك وحدت ملى منجر شود و از سوى ديگر پس از ديدار مشترك محمود عباس و ايهود اولمرت در اردن با ملك عبدالله پادشاه اين كشور و منابع خبرى، احتمال مى دادند كه به زودى محمودعباس و اولمرت گفت وگوهاى صلح را از سر بگيرند. به هر حال عمليات روز يكشنبه و ربودن يك سرباز اسرائيلى اوضاع را در منطقه فلسطين كاملاً دگرگون كرد و بايد منتظر آن بود كه پس از اين اولتيماتوم ۴۸ ساعته چه وقايعى رخ خواهد داد.

روز پنجشنبه كويت شاهد برگزارى انتخابات پارلمانى است. زنان كويتى اميد دارند در اين انتخابات كه براى نخستين بار در آن شركت مى كنند، با جهشى تاريخى به پارلمان راه يابند. به گزارش خبرگزارى فرانسه مجلس كويت در ماه مه ۲۰۰۵ به برخوردارى زنان از حق راى و داشتن مناصب دولتى راى داد و يك ماه بعد نخستين زن وزير در اين كشور منصوب شد. ۲۸ زن در اين انتخابات شركت كرده اند و با شور و حرارت به مبارزه پرداخته اند. حتى شمارى از آنان نيز رقباى مرد خود را تحت الشعاع قرار داده اند. نامزدهايى نظير «رولا دشتى»، «نبيلا النجارى» و «فاطمه العبدالى» كه از فعالان برجسته  حقوق زنان اند، با برنامه هاى بلندپروازانه  انتخابى به پاخاسته و از برخى از همتايان مرد خود هم سازمان يافته تر در اين انتخابات ظاهر شده اند. اگرچه پس از منحل شدن مجلس و اعلام برگزارى انتخاباتى زودتر از موعد مقرر (يك سال)، زنان مدت زمان كمى براى مبارزات انتخاباتى داشتند، اما شمارى از آنان در مورد بخت پيروزى خود خوشبين هستند. با اين حال تحليلگران مى گويند تحت نظام انتخاباتى كنونى كويت كه در كانون يك بحران سياسى شديد بوده است ورود زنان به مجلس، اگر ناممكن نباشد، مشكل خواهد بود. شمار زنان واجد شرايط راى دهى، ۱۹۵ هزار نفر زن در برابر ۱۴۵هزار مرد است كه اين امر عمدتاً به دليل ممنوعيت شركت پرسنل نظامى در انتخابات است كه همگى هم مرد هستند. تعداد راى دهندگان زن در ۲۱ حوزه از ۲۵ حوزه انتخاباتى بيش از مردان است و در برخى نواحى هم اين اختلاف بسيار مشهود است. اما هنوز مشخص نيست كه آيا زنان به نامزدهاى همجنس خود راى خواهند داد يا خير. زنان در حال حاضر در ۱۵ حوزه  انتخاباتى مبارزه مى كنند كه هشت حوزه آن در مناطق قبيله اى محافظه كار قرار دارد؛ مناطقى كه تعصبات ديرينه همچنان حكمفرما است. آنچه كه مبارزه  زنان را مشكل تر مى سازد اين است كه برخى از حوزه هاى انتخاباتى چندين نامزد زن دارند. يكى از اين موارد در ناحيه «عدليه» در جنوب مركز كويت است كه شش زن و ده ها مرد سرگرم مبارزات انتخاباتى هستند.
• اپوزيسيون و سياست  نفتى متفاوت
در اين حال روزنامه لوموند نوشت: پيروزى گروه هاى اپوزيسيون در انتخابات كويت تاثير بسزايى در راهبردهاى درازمدت نفتى اين كشور برجا خواهد گذاشت و بدون شك از ميزان توليد نفت خام اين كشور خواهد كاست. نامزدهاى احزاب اپوزيسيون در تبليغات انتخاباتى، مخالفت صريح خود را با سياست هاى نفتى دولت ابراز كرده و وعده كاهش سقف توليد نفت خام كشور را مى دهند. دليل اين امر ابهام در آمار اعلام شده رسمى حجم ذخاير نفتى كشور است. كويت در حال حاضر ۵/۲ ميليون بشكه در روز نفت خام توليد مى كند كه نهايت ظرفيت توليد اين كشور است، اما براساس برنامه كويت در سال ۲۰۰۵ اين كشور در نظر دارد طبق يك راهبرد پانزده ساله ميزان توليد نفت خام خود را تا ۴ ميليون بشكه در روز افزايش دهد. كويت به دليل افزايش بى سابقه توليد نفت خام به غناى مالى بى سابقه اى دست يافته و برنامه ريزى كرده است تا حداقل ۶۶ ميليارد دلار براى افزايش سطح توليد، نوين سازى زيرساخت هاى نفتى و احداث يك پالايشگاه فوق مدرن با ظرفيت توليد ۶۳۰ هزار بشكه در روز سرمايه گذارى كند. اين كشور همچنين تصميم دارد دو پالايشگاه از سه پالايشگاه خود را مدرن سازى كند و تجهيزات نوين براى پالايشگاه هاى خود به منظور صدور نفت و فرآورده هاى نفتى فراهم و مجتمع هاى پتروشيمى نيز داير كند. قدر مسلم اين است كه اين اميرنشين قبل از هر گونه برنامه ريزى درازمدت بايد در مورد ذخاير واقعى نفتى خود رفع ابهام و شفاف سازى كند. كامل الحرمى وزير سابق نفت كويت گفته است كه دولت بايد صرف نظر از نتيجه انتخابات حجم واقعى ذخاير نفتى كشور را اعلام كند، زيرا بدون آگاهى از اين واقعيت ها هرگونه برنامه ريزى نفتى غيرممكن خواهد بود. هفته نامه تخصصى نفتى «پتروليوم اينتليجنس» در ماه ژانويه خبر داده بود كه ذخاير نفتى كويت فقط بالغ بر نصف ميزان اعلام شده ۹۹ ميليارد بشكه است. اين نشريه آمار واقعى اين ذخاير را ۲/۲۴ ميليارد بشكه اعلام كرده است. «حجاج بخدور» يكى از كارشناسان نفتى كويت گفت: اگر اپوزيسيون در انتخابات پيروز شود به اعتقاد من تغييرات عمده اى در استراتژى بزرگ نفتى دولت ايجاد خواهد شد زيرا نمايندگان مخالف افزايش حجم توليد به خصوص در ميادين نفتى شمال كشور هستند. پارلمان كويت از تخصيص اعتبار ۵/۸ ميليارد دلارى براى عقد قرارداد با شركت هاى خارجى براى توسعه چهار ميدان نفتى شمال اين اميرنشين كه دولت ۱۲ سال پيش لايحه آن را تسليم پارلمان كرد، امتناع مى ورزد. براساس اين پروژه دولت كويت در نظر دارد حجم توليد نفت خام را در اين ميادين از ۶۰۰ هزار بشكه به ۹۰۰ هزار بشكه در روز افزايش دهد. گروه هاى اپوزيسيون از آن بيم دارند كه با عقد اين قرارداد كنترل صنعت نفت كشور در اختيار شركت هاى خارجى قرار گيرد. طى ۷ سال گذشته كويت ۵۰ ميليارد دلار مازاد بودجه داشته است و درآمدهاى حاصل از دارايى هاى خارجى آن نيز بيش از ۱۵۰ ميليارد دلار است. اپوزيسيون هم با استناد به اين واقعيات معتقد است كه كويت نيازى به كسب درآمد بيشتر ندارد و بايد نفت را براى خود نگه دارد. اگر ميزان ذخاير نفت خام كويت فقط نيمى از رقم اعلام شده باشد، مطمئناً دولت آينده كويت در مسير كاهش توليد نفت خام تا ميزان نصف ميزان موجود پيش خواهد رفت.

گروه بين الملل: در حالى كه نخست وزير عراق در طرح جديد آشتى ملى نويد صلح و گفت وگو با شورشيان را داده است،  نيروهاى القاعده در عراق چهار گروگان روس را به طرز فجيعى به قتل رساندند. شوراى مجاهدين عراق تحت رهبرى القاعده ضمن اعلام اين خبر كه چهار ديپلمات روس گروگان گرفته شده در عراق را كشته است، اقدام به پخش تصاوير ويدئويى از اعدام اين ديپلمات ها كرد. به گزارش خبرگزارى فرانسه در بيانيه شوراى مجاهدين آمده است: «ما اجراى قوانين خداوند را به نمايش مى گذاريم تا مومنان آرامش يابند.» اين بيانيه كه در يك سايت اينترنتى وابسته به القاعده منتشر شده، مى افزايد: «اين اقدام به تلافى شكنجه شدن برادران و خواهران ما و قتل و آواره ساختن آنها به دست دولت خائن روسيه صورت گرفته است.» در فيلم منتشر شده روى سايت كه تاريخ ۱۳ ژوئن روى آن درج شده، چهار گروگان روس پيام هايى را به صورت جداگانه مى خوانند و سپس تصاوير اعدام دو تن از آنها و جسد ديگرى نمايش داده مى شود. نخستين گروگان  كه جلو دو مرد نقاب دار زانو زاده، توسط يكى از آنها سر بريده مى شود. تصوير جسد گروگان دوم هم كه غرق در خون است و سرش را روى كمرش گذاشته اند، نمايش داده مى شود. تصوير گروگان سوم هم در حالى كه زانو زده و چشم بند دارد، در حالى نشان داده مى شود كه تيرى به سرش شليك مى شود. از گروگان چهارم تصويرى منتشر نشده است. وزير خارجه روسيه ديروز اعلام كرد وزارت خارجه روسيه نسبت به نوار ويدئويى ضبط شده از اعدام چهار ديپلمات روسى ربوده شده در عراق ترديد دارد. «سرگئى لاوروف» با اشاره به اينكه تاريخ اين نوار ويدئويى به اواسط ماه جارى ميلادى بازمى گردد، گفت: «ما نوار ويدئويى قرار گرفته از سوى اين سازمان را در سايت اينترنتى كه ادعا مى كردند مسئوليت كشتار مردم را به عهده دارند، مشاهده كرديم. اين ويدئو مقامات سفارت را نشان داد كه خودشان را معرفى مى كردند. صحنه اعدام چندين نفر بعد از آن نشان داده شد،  اما مطمئن نيستيم كه اين افراد آنها باشند. كارشناسان در حال بررسى اين نوار ويدئويى هستند.» از سوى ديگر خبرگزارى آسوشيتدپرس به نقل از يك نماينده شيعه پارلمان عراق از اعلام آمادگى هفت گروه شورشى سنى در عراق براى مذاكره با دولت و پيوستن به طرح آشتى ملى خبر داد. «حسن السنيدى» نماينده پارلمان و عضو حزب الدعوه در عراق گفت كه اين هفت گروه فرعى شورشى، بيشتر جزء طرفداران سابق صدام حسين، اعضاى سابق ارتش و اطلاعات هستند و تمايل خود براى آتش بس را اعلام كرده اند. ارتباط اين گروه ها با دولت در صورت تاييد، مى تواند نشان دهنده عميق تر شدن شكاف ميان شورشيان عراقى و جنگجويان فوق تندرو القاعده باشد كه تصور مى شود غالباً خارجى هستند. السنيدى هويت شش گروه از شورشيان آماده مذاكره را فاش كرد: «گردان هاى العشرين، ارتش محمد، ابطال العراق، گروه نهم آوريل، گردان هاى الفتح و گردان هاى فرمانده كل نيروهاى مسلح.» نورى المالكى نخست وزير عراق طرح ۲۴ ماده اى آشتى ملى را روز يكشنبه اعلام كرد كه در آن پيشنهاد عفو شورشيانى كه خشونت را كنار بگذارند و در حملات تروريستى شركت نكنند، داده شده است. بى بى سى گزارش داد وعده عفو شورشيان و افرادى كه احتمالاً در قتل سربازان آمريكايى دست داشته اند، مخالفت جدى برخى اعضاى كنگره آمريكا را برانگيخته است. اعضاى كنگره اگرچه بر سر تعيين جدول زمانى خروج ارتش اين كشور از عراق دچار اختلاف نظر شديد هستند، اما به نظر مى رسد همگى در مخالفت با عفو عاملان حمله به سربازان آمريكايى در عراق متفق القول هستند. سفير آمريكا در عراق نيز اعلام كرد باب آشتى ملى نورى المالكى به روى همه غير از سازمان القاعده و طرفداران صدام باز است. «زلماى خليل زاد» در پاسخ به اين سئوال كه آيا بر اساس اين طرح كسانى كه در كشتن سربازان نقش داشتند، عفو مى شوند يا نه، گفت: «اين طرح چنين چيزى نمى گويد و اين مسئله در دولت عراق بررسى مى شود.» جنايتكاران جنگى، تروريست ها و مسئولان رژيم صدام و كسانى كه دست به عمليات نظامى عليه نيروهاى خارجى و عراقى زده اند، شامل اين طرح نمى شوند. خليل زاد از تمام شورشيان خواست سلاح هاى خود را كنار بگذارند و به «روند سياسى و دموكراتيك» در عراق بپيوندند. او گفت: «در آشتى ملى به روى تمامى تروريست هايى كه آمادگى مصالحه دارند باز است.»
• صدام: آمريكا از من كمك خواهد خواست
آسوشيتدپرس به نقل از «خليل الدليمى» وكيل صدام حسين خبر داد كه او معتقد است آمريكا براى پايان دادن به شورش هاى خونين عراق و باز شدن راه براى عقب نشينى آمريكايى ها مجبور به درخواست كمك از وى خواهد شد. دليمى گفت: «صدام آخرين راه چاره آنها است. بالاخره به صدام روى خواهند آورد. او تنها كسى است كه مى تواند مقاومت عليه آمريكا را متوقف كند.» وكيل صدام گفت كه در ملاقات سه شنبه گذشته اين موضوع مطرح شده و صدام ابراز تمايل كرده كه «براى نجات عراقى ها و آمريكايى ها» به دولت آمريكا كمك كند.

در جهان امروز، اختلاف نظر پيرامون نحوه تعامل قدرت هاى دو سوى آتلانتيك با مسئله عراق به وضوح مشهود است. در سوى شرقى، بسيارى از رهبران اروپايى به نظراتى در اين حوزه قائل اند كه هرگز با نظر همتايان آمريكايى شان در سوى غربى قابل جمع نيست. از اين فرصت براى تبيين ديدگاه خود در اين زمينه استفاده مى كنم. واقعيت آن است كه اكنون يك حكومت منتخب در عراق وجود دارد كه همه گروه ها در آن سهم دارند. اين دولت به سختى تلاش مى كند تا وضع امنيت را در بغداد و ساير شهرهاى ناآرام عراق سر و سامان دهد. اين به سهم خود ارزشمند است و جاى تقدير فراوان دارد. اما نكته اى كه من مى خواهم به آن اشاره كنم اين است كه: بخش كثيرى از رهبران اروپايى به بيان ساده از روبه رو شدن با مسئله عراق طفره مى روند و چنين وانمود مى كنند كه هر مشكلى در اين كشور براى آمريكايى ها است و اساساً مشكلات عراق به اروپايى ها ربطى ندارد. من معتقدم چنين نيست. فرض كنيد يكى از همين روزها موضوع عراق به حادترين شكل ممكن دردسرساز شود. در آن صورت، امواج خروشان ناامنى و اضطراب خيلى پيش از آنكه به واشينگتن يا شيكاگو يا سانفرانسيسكو برسد پايتخت هاى اروپايى را درخواهد نورديد. در جهان امروز كه مرزهاى جغرافيايى به دليل پديده جهانى شدن شديداً به هم نزديك شده است، خاورميانه حياط خلوت همسايه ما محسوب مى شود و اگر قرار باشد صرفاً به آمريكايى ها متذكر شويم كه «خودتان خرابش كرديد، پس خودتان هم درستش كنيد» مرتكب اشتباه بزرگى شده ايم. علت آن است كه منافع حياتى و جان اتباع ما در گرو بهبود اوضاع امنيتى و سياسى و غيره در عراق است. پس اگر برخى كشورها از ترس اينكه مبادا كمكشان به حل مسئله عراق به بهبود وجهه رئيس جمهور فعلى آمريكا بينجامد كنار بايستند يقيناً اميد چندانى به بهبود اوضاع در آينده نخواهد بود. البته، استدلال هاى گوناگونى براى توجيه اين كنار ايستادن طرح مى شود. مثلاً شايد نخبگان اروپايى هنوز به بازخوانى كتاب هاى تاريخى درباره وقايع سال هاى ۱۹۳۹ و ۱۹۴۰ مشغول باشند كه در آنها صراحتاً آمده: آمريكايى ها تا مدت ها پس از آنكه نازى ها سراسر اروپا را صحنه تاخت و تاز خويش قرار دادند و لهستان، هلند، بلژيك و فرانسه را اشغال كردند از جاى خود تكان نخوردند و فقط نظاره گر اوضاع بودند. رهبران ايالات متحده و بسيارى از مردم اين كشور در آن زمان معتقد بودند كه اصولاً جنگ (جهانى دوم) به آنها تعلق ندارد و هر چه هست به اروپايى ها مربوط مى شود. پس تا زمانى كه امنيت آمريكا به خطر نيفتاده نيازى به مداخله در جنگ نيست. خوب، اين طور نشد و پرل هاربر (محل اولين جدال نظامى دول متخاصم در شرق آسيا) به اين آمريكايى ها چيزى را گفت كه آنها مى دانستند اما نمى پذيرفتند. ورود آنها به جنگ به نجات خودشان و البته نجات ما اروپايى ها انجاميد. اما مطمئناً بايد اين پيغام را از آن تجربه در ذهن هر شهروند اروپايى حك كرد كه اگر عاملان ناامنى، هرج و مرج و ويرانى را نتوانيم از رسيدن به مقاصد خويش بازداريم آنگاه هرگز نبايد منتظر تحكيم ثبات و امنيت خود باشيم. اگر تروريست هاى عراق در تحقق اهداف خويش موفق شوند آنجا متوقف نخواهند شد و براى مدت طولانى هيچكس از شر آنها در امان نخواهد بود. و ما اروپايى ها راه را از چاه مى شناسيم. ما نبايد به كابوس ۱۹۴۰ و عقب نشينى از دانكرك فكر كنيم. ما مى توانيم به همين ۱۰ سال پيش به كابوس بالكان در پى فروپاشى يوگسلاوى سابق بينديشيم. اوضاع آن روز طورى بود كه با اوضاع امروز عراق قابل قياس است. كشتار، درنده خويى بيمارگونه، پاكسازى هاى وحشيانه قومى، آوارگى و بدبختى انسان ها در نتيجه وحشى گرى بين نژادها همه آن چيزى بود كه هر روز بر صفحات تلويزيون ما نقش مى بست. كمتر كسى باور مى كرد كه آنجا ابداً صلحى برقرار شود. و حتى خوشبين ها گمان مى كردند كه اگر تخليه منطقه نيز سرانجام به پايان كشتار بينجامد، نسل هاى بعدى به صلح با دوام و نوعى سازش نياز خواهند داشت كه حتماً براى تحقق آن بايد چاره اى انديشيد. البته خشونت در بالكان بسيار بدتر و بسيار عميقتر از خشونت امروز در عراق بود. اما ما در ۱۹۹۵ مى دانستيم كه چه كار بايد كنيم و تلاش هاى مان نيز خوشبختانه موثر افتاد. حمله نظامى كوبنده ما به جنگ در بالكان پايان داد. يك نيروى عظيم چندمليتى متشكل از ۶۵هزار نظامى ناتو (شامل نيروهايى از روسيه، اوكراين و كشورهاى مسلمان تركيه، اردن، مراكش و امارات متحده عربى) هر لكه ناامن و اغتشاش را محو كردند. سازمان ملل متحد در بهترين حال خود ظاهر شد، اتحاديه اروپايى به تدارك يك طرح يا نقشه كمكى همت گماشت و جهانيان هر يك به نوبه خويش سهمى از مشاركت - نظامى، ديپلماتيك يا مالى- را بر عهده گرفتند. نتيجه؛ تاسيس يك دولت - ملت كه به رتق و فتق امور مردم مشغول است، بازگشت آوارگان در دسته هاى بزرگ به خانه، يك ارتش مستقل و يك وزارت دفاع مستقل. نه فقط اين بلكه حضور يك تيم مستقل در بازى هاى المپيك و حتى حضور بوسنى و هرزگوين در عالى ترين سطح مبادلات فرهنگى اروپا. از ۶۵هزار نظامى كه ۱۰ سال پيش تحت كنترل ناتو در بالكان حضور داشتند امروز فقط حدود ۶هزار شبه نظامى تحت فرمان اتحاديه اروپا حضور دارند. حتى خوشبين ترين افراد در ۱۹۹۵ جرات ابراز اميدوارى به حصول چنين نتيجه اى را نداشتند. اما آن يك اتفاق نبود و فقط ما آن را تحت عنوان «بشردوستى» انجام نداديم. ما بايد آن كار را مى كرديم تا از نفوذ خشونت، آوارگان، ناامنى و جنايت به درون مرزهاى آرام اروپا جلوگيرى كنيم. ما بايد قاطعانه براى تامين منافع حداكثرى خويش تلاش مى كرديم. اكنون زمان آن فرارسيده است كه رهبران اروپا به اين درك از وقايع عراق برسند كه هر چه در آنجا مى گذرد به سرنوشت خود ما نيز مربوط است.
* دبيركل پيشين ناتو (۲۰۰۳-۱۹۹۹) و وزير دفاع پيشين بريتانيا (۱۹۹۹-۱۹۹۷)
منبع: The Washington Post, June 4, 2006