Michał Żymierski

(1890-1989) - właściwie Łyżwiński, pseud. "Rola" marszałek Polski. Austriacki oficer rezerwy, podczas I wojny światowej, dowódca pułku w II Brygadzie Legionów Polskich, podpułkownik, w lutym 1918 r. z Polskim Korpusem Posiłkowym gen. J. Hallera przeszedł pod Rarańczą przez front rosyjski, z Dywizją Strzelców gen. L. Żeligowskiego wrócił do Polski. W walkach z bolszewikami dowodził II Brygadą, potem 2 Dywizją Piechoty Legionowej. Kawaler Virtuti Militari. W 1924 r. został mianowany generałem brygady i zastępcą szefa Administracji Armii (miał studia prawnicze i ekonomiczne). Podczas przewrotu majowego J. Piłsudskiego w 1926 r. dowodził niesprawnie częścią wojsk rządowych. W 1927 r. skazany na 5 lat ciężkiego więzienia za przestępstwa materialne, zdegradowany na szeregowca i pozbawiony odznaczeń.

Od 1932 r. przebywał kilka lat we Francji, gdzie prawdopodobnie został zwerbowany przez Sowietów. W czasie wojny podjął kontakt z komunistyczną PPR, od 1943 r. był doradcą w Sztabie Głównej Gwardii Ludowej. 1 stycznia 1944 r. został członkiem Prezydium Krajowego Rady Narodowej oraz naczelnym dowódcą Armii Ludowej, od lipca tego roku Naczelnym Dowódcą Wojska Polskiego i kierownikiem resortu obrony narodowej Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego (PKWN). W maju 1945 r. mianowano go marszałkiem Polski. Ministrem obrony narodowej był do listopada 1949 r., kiedy musiał ustąpić ze stanowiska radzieckiemu marszałkowi K. Rokossowskiemu. Do listopada 1952 r. zasiadł w Radzie Państwa; następnie więziono go do 1955, a po zwolnieniu do końca 1967 r. obejmował podrzędne stanowisko wiceprezesa Narodowego Banku Polskiego.

Przygotował: Lütjens