Przy ulicy Rakoniewickiej stoi do dnia dzisiejszego drewniany kościół św. Ducha, ufundował go w 1426 roku grodziski mieszczanin Paweł Drzeński. Wówczas wybudowano go na przedmieściu miasta Wyczółkowo.

Obok kościoła fundator założył szpital i uposażył go w dom, ogród oraz łąki i niewielkie sumy pieniędzy. Obecny zbudowano w 1663 roku staraniem ks. Jana Wolsztyńskiego, proboszcza kościoła św. Ducha, ponieważ pierwotny budynek uległ znacznemu zniszczeniu. Nowy kościół poświęcił 5 lutego 1664 roku ks. biskup Tholibowski. Drewniany kościół jest dziełem grodziskich cieśli zwrócony prezbiterium na zachód, ściany zbudowano systemem zrębowym uważanym w tym okresie za trwalszy i elegantszy od powszechnie stosowanego wówczas systemu szkieletowego. Łącza zrębowe oszalowano co wyraźnie podniosło estetykę kościoła. Obiekt zbudowany na planie prostokąta, salowy. Niewysoka wieża od wschodu o konstrukcji słupowej, w przyziemiu kruchta, a od północy w okresie późniejszym dobudowano zakrystię z muru tzw. Pruskiego. Kościół nakryto dachem trzyspadowym, natomiast wieżę zwieńczono dachem namiotowym krytym blachą. Wnętrze kryte stropem, gzyms koronujący profilowany z ząbkowaniem, ściany wzmocnione lisicami zastrzałami. Chór muzyczny wsparto na dwóch słupach. Podczas renowacji kościoła w 1961 roku odkryto polichromię z drugiej połowy wieku XVIII. Na stropie kościoła pośrodku znajduje się koronacja Matki Bożej. dookoła główki anielskie i obłoki. Pod gzymsem koronującym girlandy zaczepione na wstęgach oraz pęki owoców. Na ścianie ołtarzowej rozpięta udrapowana kotara jako tło ołtarza. Na bocznych ścianach iluzjonistycznie malowane ołtarze . Główny ołtarz złożony z mensy, nad którą w ąkantowej ramie obraz św. Walentego z fundatorem ks. proboszczem Janem Wolsztńskim z 1663 roku. Dwa ołtarze boczne malowanej iluzjonistycznie architekturze z kolumienkami i zwieńczeniem, w prawym obrazy Zesłanie Ducha Świętego i św. Anny Samotrzeć z wieku XVIII, natomiast w lewym obrazy Matki Boskiej Pocieszenia i św. Męczennika z drugiej połowy XVIII wieku. Obraz koronacji Matki Boskiej z 1654 roku sygnowany podwójnym krzyżem i kotwicą. Ambona pochodzi z XVIII wieku. Obok kościoła znajduje się stary cmentarz grzebalny z nielicznymi już mogiłami, które zachowały się do naszych czasów. Na przykościelnym cmentarzu znalazła się mogiła grodziskich kosynierów z 1848 roku, natomiast w 1932 roku od strony ulicy Rakoniewickiej Towarzystwo Powstańców i Wojaków postawiło pomnik ku wiecznej pamięci w hołdzie poległym w 1848 roku. W czasie okupacji niemieckiej kościół św. Ducha służył katolikom polskim, następnie po wojnie aż do 1984 roku spełniał rolę kościoła cmentarnego. z którego kondukty pogrzebowe wyruszały na miejscowy cmentarz przy ul. Staszica.