در مورد ادیسون نقل قول ها و داستان های بسیاری وجود دارد که نمی توان به دقت گفت کدامیک واقعیت دارند. به همین دلیل هنوز هم در صحت برخی از موارد شک و تردید وجود دارد. برای مثال هنوز هم مشخص نیست که آیا علت سنگینی گوش ادیسون سانحه ای در حین انجام آزمایش هایش با مواد شیمیائی بوده یا بر اثر یک بیماری بروز کرده است. مسلم این است که ادیسون این نقص شنوایی خویش را با میل تمام و اغلب به سود خود به کار می گرفت.
ادیسون در کل زندگی خود تنها چند ماهی به مدرسه رفت. اسناد موجود موید آن است که او در خانه و توسط والدینش آموزش دید. زمانی که ادیسون ۷ ساله بود خانواده اش به میشیگان نقل مکان کرد. ۴ سال بعد، توماس به عنوان پسر بچه فروشنده روزنامه و شیرینی، در قطار بین «پورت هورون» و «دیترویت» مشغول به کار شد. از قرار معلوم این شغل وقت چندانی از وی نمی گرفت و او می توانست به اندازه کافی به کارهای دیگر مشغول شود. او در سال ۱۸۶۲ هفته نامه خود به نام «هرالد هفتگی» را منتشر ساخت. علاوه براین، ادیسون یک دوره کارآموزی به عنوان تلگرافیست را گذراند و طی سال های ۱۸۶۳ تا ۱۸۶۸ در همین رشته به کار خود ادامه داد.
ادیسون نخستین اختراع خود را که یک دستگاه شمارش برگه های رای بود، در سال ۱۸۶۸ به ثبت رساند. اما این دستگاه، در کنگره آمریکا مورد استفاده قرار نگرفت چرا که این هراس وجود داشت که بتوان در کار آن تقلب کرد. یک سال بعد، او در نیویورک مدیر کمپانی «استاک اند گولد» شد، شرکتی را به اسم خود تاسیس کرد و از این زمان به سرعت در کارهایش ترقی کرد.
توماس ادیسون در سال ۱۸۷۱ با خانم «مری استیل ول» (M .Stillwell) ازدواج کرد و در همین سال هم نخستین ماشین تحریر قابل استفاده را اختراع کرد. در این دوره او در یک آزمایشگاه در نیوجرسی کار می کرد. در تاریخ هجدهم ژوئیه سال ۱۸۷۷ ادیسون فونوگراف یا دستگاه ثبت صدا را اختراع کرد و نخستین انسانی بود که صدای ثبت شده خود را شنید.
در سال ۱۸۷۹ لامپ اختراعی او که از یک رشته ذغالین ساخته شده بود بیش از ۴۰ ساعت درخشید. علاوه بر این ادیسون کار دستگاه تلفن را به وسیله یک میکروفون حاوی ذرات ذغال بهبود بخشید. در سال ۱۸۸۰ در «منلوپارک»، نخستین کارخانه لامپ سازی، شروع به کار کرده و در کنار این کار به اختراعات دیگر خود از جمله، فیوز الکتریکی، دستگاه های اندازه گیری، تکامل دیناموهای ماشین های بخار پرداخت. در سال،۱۸۸۳ اثر ادیسون که بعدها به اختراع رشته های درخشان و لامپ های الکتریکی منجر شد، رسماً به نام او ثبت شد.تا سال ۱۸۹۰ ادیسون کار فونوگراف را بهبود بخشید و شرکت ادیسون جنرال الکتریک را تاسیس کرد. برخلاف شایعات موجود ادیسون مخترع صندلی الکتریکی نبود. این صندلی توسط یکی از همکاران او به نام «هارولد پی براون» اختراع شد.
در سال ۱۸۹۱ ادیسون دستگاه «سینماتوگراف» یکی از مراحل ابتدایی تکامل دوربین فیلمبرداری را اختراع کرد. باید متذکر شویم که اختراعات ادیسون که فهرست آن پایانی ندارد، از جمله تلفن، تلگراف، میکروفون و لامپ الکتریکی در واقع تنها بهبود و تکامل کار دستگاه های اختراع شده پیشین بودند.
اما در وصف شخصیت ادیسون نیز باید اذعان کرد که او انسانی بسیار سخت کوش بود. ادیسون نه تنها یک پژوهشگر توانا بود، بلکه هنر او بیشتر در حیطه عرضه و فروش زیرکانه تولیدات جلوه گر می شدند و متاسفانه در رقابت با دیگر شرکت های تولید و فروش اجناس مشابه، از هیچ تلاشی فروگذار نمی کرد. دعواهای قضایی او در برابر شرکت های دیگر رقمی اعجاب برانگیز دارند.