ما، زرتشتیان بر این باوریم که خداوند ما را آفریده است، تا زندگانی را تازه کنیم و جهان را نو سازیم. تازه گردانی و نوکردن زندگانی و جهان مادی یکی از مهمترین آرمان‌های آفرینش است. به زبان گزارش‌های ورجاوند، به کار و کوشش برای نوکردن زندگانی «نبردکردن با اهریمن» گفته می‌شود.
خویش‌کاری هر زرتشتی نبرد کردن با اهریمن است. هر یک از مردمان برای خویش‌کاری کردن آفریده شده‌اند. در زندگانی روان هر یک از مردمان در برابر کارهای او مسول است و در مینو روان به داوری فراخوانده می‌شود. پس از داوری ، روان پاداش یا پادافره خواهد گرفت.
ادامه نوشته…
بازدید نوشته: 20 بار
امسال نیز آیین جشن سده، با تلاش انجمن زرتشتیان تهران در مجتمع فرهنگی مارکار تهران‌پارس برگزار شد.
در این جشن رستم خسرویانی-فرنشین انجمن زرتشتیان تهران، اسفندیار اختیاری-نماینده‌ی زرتشتیان در مجلس، پدرام سروش‌پور-هموند انجمن موبدان تهران و توران شهریاری درپیوند با فلسفه‌ی جشن سده و مهار آتش به‌دست انسان، سخنرانی کردند.
ادامه نوشته…
بازدید نوشته: 52 بار
به خجستگی فرارسیدن جشن سده
جشن سده را بر همه‌ی ایرانیان شادباش می‌گوییم
سروده‌ای از: گیتی پورفاضل
سده جشن این مرز و بوم کهن / ز هوشنگ و آتش بگوید سخن
حکایت چنین است در دفتران / نمانده ز گفتار نام آوران
ادامه نوشته…
بازدید نوشته: 55 بار
حکایت نوشین‌روان از حکیم سخن، سعدی شیرازی
آورده‌اند که نوشین‌روان عادل را در شکارگاهی، صیدکباب کردند و نمک نبود
غلامی به روستا رفت تا نمک آرد.
ادامه نوشته…
بازدید نوشته: 115 بار
جشن بهمنگان(۲۶دی‌ماه) بر همه‌ی ایرانیان و
به ویژه بر مردان و پسران پاک و آزادمنش فرخنده باد.
میترا دهموبد: روز دوم ماه و یازدهم ماه سال به‌نام امشاسپند بهمن خوانده شده است. این امشاسپند که در اوستا وهومن «vohu-manah » آمده از ۲ بخش ترکیب یافته است.
ادامه نوشته…
بازدید نوشته: 80 بار
سروده: بهمن کیقباد(۹۶۹یزگردی-۱۰۰۸ هجری-۱۶۰۰ میلادی)
ویراسته: هاشم رضی
قصه سنجان بازمانده‌ای از ادبیات پراکنده و اندک زرتشتیان به زبان پارسی است. پس از یورش تازیان به ایران و رویدادهای سخت و سوگ‌انگیز، این قصه در تاریخ، زبان و ادب، دین و فرهنگ، سیاست و مسایل اجتماعی، و دیگر شئون ایران، دچار دگرگونی‌های بسیار شد.آن‌چه که از این پس، به‌وسیله زرتشتیان (ایرانیانی که از این پس دین و آیین خود را نگاهداشتند) به نظم و نثر پارسی نگارش یافته، اندک است.
ادامه نوشته…
بازدید نوشته: 158 بار
بدانیم و سربلند باشیم-(فشرده ای از آموزش‌های دین زرتشت)
دکتر «منوچهر منوچهرپور» در این کتاب چکیده‌ای از آموزش‌های دین زرتشتی را بسیار ساده در اختیار همه‌ی دوستداران دین زرتشتی قرار می‌دهد. این کتاب را سازمان انتشارات فروهر به چاپ رسانده است.
بخش‌های کتاب در زیر آمده است:
ادامه نوشته…
بازدید نوشته: 175 بار
به انگیزه‌ی سالگرد درگذشت اشوزرتشت در پنج دی‌ماه(روز خور از ماه دی)
بر روان و فروهر اشوزرتشت مهراسپنتمان درود باد.
بر روان وفروهر همة پاکان و راستان هفت‌کشور زمین درود باد.
موبد اردشیر خورشیدیان: برای درک این بخش از جهان‌بینی نیز، دانستن چند اصل از باور اشوزرتشت لازم است:
- جهان از دو بخش«گیتایی» و«مینوی» درست شده است «براساس تاریخ نوشته شده بشر، نخستین پیامبری که از «جهان مینوی» سخن به میان آورده، اشوزرتشت است».
ادامه نوشته…
بازدید نوشته: 145 بار
شایسته نبودن «شَتْ زرتشت» ازبرای نام «اشوزرتشت»-استاد ابراهیم پورداوود
در این چند سال گذشته، واژه‌های شگفت‌انگیزی بر سر زبان‌ها افتاده و گاهی هم در نوشته‌ها دیده می‌شود، که نادرست است.
در روزگار ناصرالدین شاه قاجار، کتاب دساتیر(امروزه همه می‌دانیم که این کتاب، ساخته‌ی روزگار اکبرشاه هندی یا شاه عباس صفوی است و کتابی است که در همان هند نوشته شده است) با صدها واژه‌ی نادرست از هند به ایران روی آورد و چند تن، آن نامه‌ی دروغین را آسمانی پنداشتند و به تاراج واژه‌های ساختگی آن دست بردند و نوشته‌های خود را به آنها بیالودند.
ادامه نوشته…
بازدید نوشته: 121 بار
موبد مهراب وحیدی: بنابرآیین زرتشتی هرنوجوان با رسیدن به ۱۵ سالگی سدره‌پوش می‌گردد و دین خویش را برمی‌گزیند و باوربر این است که سدره‌وکشتی، نگاهبان آدمی در برابر سختی‌های بیرونی می‌باشد که به‌عنوان نماد و نشان بیرونی زرتشتیان شناخته‌می‌شود. ولی از برای هر آیینی، فلسفه و منطقی وجود دارد که برای این دو نماد گزارشی کوتاه و برداشت نگارنده آورده‌می‌شود.
سدره(sedreh):
با نام اوستایی «وُهومَنو وَسترَه» به‌معنی جامه‌ی نیک‌اندیشی، جامه‌ای است از پارچه‌ی کتان یا پنبه، به‌رنگ سفید، ۹تکه، بدون آستین، بدون یقه، دارای دو کیسه‌ی کرفه در جلو و پشت و درزی به‌نامِ درز چاقو در سمت راست. به‌یاد داشته باشیم که پیش از اسلام سدره بر روی دیگر جامه‌ها پوشیده‌می‌شد.
ادامه نوشته…
بازدید نوشته: 140 بار
ما، زرتشتیان بر این باوریم که خداوند ما را آفریده است، تا زندگانی را تازه کنیم و جهان را نو سازیم. تازه گردانی و نوکردن زندگانی و جهان مادی یکی از مهمترین آرمان‌های آفرینش است. به زبان گزارش‌های ورجاوند، به کار و کوشش برای نوکردن زندگانی «نبردکردن با اهریمن» گفته می‌شود.
واپسین دیدگاه ها