Toen ik 10 jaar oud was en elke zondagmorgen achter het raam stond om mijn vader uit te zwaaien, die met een groep vrienden ’s morgens vroeg de auto instapte om een toertocht te gaan crossen, wist ik wat ik wilde. Uiteindelijk mocht ik een keer mee naar het bos in Schoorl, een prachtig mountainbike parcours van vijftien kilometer, dat ik later nog vaak zou rijden. Na een paar keer oefenen met mijn vader, mocht ik ook een keer mee met de groep vrienden van mijn vader en ik vond het helemaal te gek. Ik wilde het meer en meer gaan doen. Soms gingen me vader en ik een rondje Schoorl doen na een voetbalwedstrijd op zaterdag, waar ik van het ene kant van het veld naar de andere kant rende. 

Uiteindelijk schreef ik me in voor een wedstrijdje op dinsdagavond bij een club in Spaarnwoude en tot mijn verrassing wist ik deze wedstrijd te winnen. Ik was verkocht en ging steeds meer fietsen. Ik won ook nationale wedstrijdjes en dit gaf helemaal een kick. Op het podium kregen we een beker, een zak snoep of een waardebon om nieuwe spullen te kopen voor de mountainbike. Ik kocht meestal nieuwe banden of een camelbak etc.

Ik wilde steeds meer fietsen en meldde me aan als lid bij Z.W.C. DTS, een Zaanse wielerclub op nog geen zes kilometer van mijn huis. Hier reed ik ook mijn eerste wegwedstrijd, een regionaal toernooi, waar ik hard werd geconfronteerd met de rappe sprintersbenen van mijn concurrenten. Ik was gewend aan de zware versnelling op de mountainbike en daarom ging het vaste verzet op de weg mij niet goed af. Een jaar later, categorie vier en 11 jaar oud ging ik steeds meer wedstrijdjes rijden. Dit deed ik op de mountainbike en op de racefiets. Ook werd me aangeraden om eens te gaan veldrijden. Ik probeerde dit, op mijn mountainbike, en opeens stond ik aan de start van het nationaal kampioenschap. Ik werd vijfde en het jaar erop ben ik vaker crossen, maar dan wel op een ‘crossfiets’.

Vanaf categorie vijf kreeg ik door hoe je een wedstrijd op de weg moest winnen. Ik ging vaker en vaker in de aanval en won zo mijn wedstrijden. Hetzelfde gold voor de mountainbike en met het veldrijden. Intussen had ik een hybride-frame gekocht, waar we de dynamo en de standaard vanaf hadden gezaagd, en zo ging ik crossen. Ik won op een paar wedstrijden na alle wedstrijden en voor ik het door had vertelde iemand mij dat ik wel eens Nederlands kampioen zou kunnen worden. Op de mountainbike was ik al eens Nederlands kampioen geworden, maar de titel was officieus en je kreeg geen rood-wit-blauwe trui. Deze trui kreeg je wel bij het crossen en op 08 december 2001 trok ik in Dordrecht mijn eerst officiële trui aan.

Categorie zes leek veel op het voorgaande jaar. Op de weg wist ik vaak weg te rijden en stond ook vaak op het podium. Op de mountainbike reed ik inmiddels in de leeftijd 13-14 jaar en ik kon me voorin aardig stand houden. Op een crossfiets (een echte Empella!) won ik veel wedstrijden. Op het nationaal kampioenschap op de weg kon ik mezelf niet van voren laten zien. Maar op het NK veldrijden ging het tussen twee man. Helaas kreeg ik vlak voor de start materiaalpech en moest ik starten op een veel te kleine fiets. De kansen op een nieuwe kampioenstrui werden hierdoor een stuk kleiner. Uiteindelijk werd ik in de sprint verslagen en moest ik me tevreden stellen met een tweede plaats.

In categorie zeven zou ik mijn laatste kampioenschap op de mountainbike rijden. Dit kampioenschap vond plaats in het Westland en zou het laatste officieuze kampioenschap zijn. Het jaar nadien kreeg ook de kampioen mountainbike een trui. Hier had ik niks aan, maar ik kon de wedstrijd wel winnen. Op de weg werd ik steeds meer in de gaten gehouden, maar kon samen met een clubgenoot nog vaak ontsnappen. In Ruinen, de enige klassieker voor de jeugd, won ik voor de tweede keer achtereen door met twee man weg te rijden en het sprintje te winnen. Bij het crossen mocht ik kiezen of ik bij de nieuwelingen of bij de jeugd zou starten. Ik koos vrijwel altijd voor de nieuwelingen en startte alleen in de landelijk jeugd toernooien (3 stuks), en het nationaal kampioenschap bij de jeugd. Voor het eerst moest een categorie zeven kiezen tussen het NK jeugd of nieuwelingen, terwijl hij de jaren daarvoor in beide klasse mocht starten. Ik koos voor de jeugd omdat ik nog eenmaal de trui wilde pakken, dit lukte ook en zo sloot ik een mooie jeugdperiode af. Hierin haalde ik heel veel podium plaatsen en heb ik spelenderwijs een hele mooie periode meegemaakt.