Giftige vezelkop - Inocybe erubescens
Inhoud:
Kenmerken
Voorkomen
Bruikbaarheid
Vergelijkbare soorten
Bijzonderheden
- Hoed
De 3 tot 8 cm brede, eerst duidelijk kegelvormige hoed vertoont een duidelijke, straalsgewijze streping, zoals bij veel vezelkoppen.
In de jeugd is de Giftige vezelkop witachtig, later strogeel.
Oude exemplaren worden bij druk zeer langzaam donker steenrood.
Vaak is een duidelijke middenbult ontwikkeld.
- Lamellen
De eerst witachtige lamellen worden op den duur licht grijsbruin, en hij oude exemplaren lopen ze steenrood aan, net als de hoed.
Ze zijn met een uitbochting aan de steel gehecht.
- Steel
De door en door vlezige, cilindrische steel is bij jonge exemplaren wit, later verkleuren ze roodachtig.
- vlees
Het in de jeugd nog witte vlees wordt geleidelijk aan rood; eerst geurt het fruitig, later onaangenaam zoetig.
Tekening van de Giftige vezelkop
De Giftige vezelkop groeit van mei tot juli in loofbossen, parken en tuinen.
De Giftige vezelkop bevat grote hoeveelheden muscarine en kan zware, soms dodelijk aflopende vergiftigingen teweegbrengen.
Daarom moet men in principe helemaal nooit vezelkoppen voor consumptie verzamelen.
In Midden-Europa komen wel 150 vezelkoppen voor.
Vele hebben zo’n kenmerkende straalsgewijs, vezelige of beschubde hoed, die vaak aan de rand inscheurt.
Er zijn geen goede consumptiepaddestoelen onder, wel zijn ettelijke ervan zeer giftig.
Het vlees van de Giftige vezelkop loopt bij verwonding langzaam steenrood aan.
Let verder op de straalsgewijs gestreepte hoed, en de vaak ingescheurde hoedrand.
