Budynek dworca powstał w latach 1855-1857 według projektu Królewskiego Budowniczego Kolei Górnośląskich Wilhelma Grapowa. Niemal dwustumetrowy, dwukondygnacyjny gmach był w połowie XIX w. największym dworcem Niemiec. Wzniesiono go w stylu angielskiego gotyku Tudorów. Główne wejście znajduje się w ryzalicie środkowym ujętym dwoma skośnie ustawionymi wieżami i poprzedzonym arkadowym portykiem. Początkowo zwany Centralnym lub Górnośląskim dworzec obsługiwał ruch pasażerski i towarowy. Trzy perony znajdowały się w miejscu dzisiejszego hallu na poziomie posadzki. W związku z budową w latach 1899-1905 estakady kolejowej konieczna była przebudowa dworca. Dokonano jej w latach 1899-1904 według proj. Kluschego, przenosząc perony na południe i podnosząc na wysokość nowopowstałej estakady. Połączono je tunelami, jednym na wprost głównego wejścia oraz drugim, bocznym między obecnymi ul. Suchą i ul. Małachowskiego. Perony nakryto żelazną, czterołukową, przeszkloną konstrukcją. W dawnej hali peronowej, w której obniżono posadzkę, utworzono przestronny hall, do którego przeniesiono kasy biletowe.
Odbudowa ze zniszczeń wojennych trwała do 1949 r., a w roku 1960 i na początku lat 90. przeprowadzono gruntowne remonty.