Altan Öymen

O sloganý, baþkalarý bizim acýlarýmýz için kullanýrken, onlara teþekkür ediyoruz. Aynýsýnýn bir Ermeni vatandaþýmýzýn öldürülmesinden sonraki acýlar için kullanýlmasýný, nasýl olur da, þüpheyle karþýlayabiliriz? Böyle bir çifte standart ulusal hasretlerimizle baðdaþýr mý?

25/02/2007 (5565 kiþi okudu)

Ta Nea'nýn "Hepimiz Türk'üz" diyen baþlýðýndan da çok memnunduk

Referans gazetesinin dünkü manþetinde kuzenim Onur Öymen'le birlikte yer aldým. Manþetin konusu, gazetenin deðerli genç yazarlarýndan Gökçe Aytulu'nun bir yazýsý. Konu, baþlýkta þöyle özetlenmiþ:
'Hepimiz Ermeni'yiz' tartýþmasý kuzen Öymenleri karþý karþýya getirdi."
Evet, kuzenimle aramda bu konuda bir görüþ farký var. Bu, bizi elbette 'karþý karþýya' getiremez. Bir tartýþma konusu olabilir. Gerekirse o tartýþmayý da yaparýz.
Her zaman belirtirim: Bizim Öymen ailesinde bir 'aile içi demokrasi' geleneði vardýr. (Dilerim partilerimizde de partiçi demokrasi geleneði var olsun).
***
Önce, konuya kendi bakýþýmý hatýrlatayým:
Deðerli okurlarým farkýndadýr. Daha önce de yazdým. Bir kere daha özetleyeyim. Bu sloganla ilgili bilgim ve görüþüm þu:
O slogan, felakete ve zulme uðrayan, güç durumda kalan insanlara karþý bir dayanýþma jesti olarak kullanýlan bir slogandýr. En ünlü kullanýlýþý, ABD Baþkaný John F. Kennedy'nin 1963'te Batý Berlin'e yaptýðý ziyarette oldu.
Zaman Soðuk Savaþ dönemiydi. Batý Berlin, Doðu Bloku ülkelerinin kuþatmasý altýndaydý. Batý blokunun, Doðu bölgesi içindeki bir adasý gibiydi. Etrafýný Sovyetler Birliði'nin otoritesi altýndaki Doðu Almanya güçleri çevirmiþti. Kara ulaþýmý zaman zaman kesintiye uðruyordu. Þehre giriþ çýkýþ ancak üç hava koridorundan olabiliyordu.
Doðudan batýya geçmeye çalýþanlara ateþ açýlýyordu. Birçoðu ölüyordu.
Kýsacasý: Çok güç durumdaydý Berlin halký...
Kennedy, büyük güvenlik önlemleri altýndaki hava koridorlarýndan geçerek gittiði Berlin halkýna hem teselli, hem de moral vermek istiyordu. Bunun için düzenlenen büyük bir mitingde, eski Romalýlara ait bir sözü yorumlayarak, Almancasýyla 'Ých bin ein Berliner' dedi. Yani:
'Ben bir Berlinliyim'.
Bununla, sadece kendinin deðil, baþkaný olduðu Amerikalýlarýn da, Berlinlilerin yanýnda olduðunu, onlarýn dertlerini paylaþtýðýný ifade etti.
(Tabii, bununla kendisini ve Amerikalýlarý Almanlaþtýrmak gibi bir amaç taþýdýðýný düþünen olmadý. Kennedy de, Amerikalýlar da daha sonra hep Amerikalý olarak kaldýlar.)
***
Bu söz ünlü oldu. O zamanki Batý Almanyalýlar bunu hiç unutmadýlar. Kennedy'nin ayný yýl bir cinayete kurban gitmesinden sonra da, Kennedy'yi hep o sözle birlikte hatýrladýlar. O sözü de, Kennedy'yle birlikte...
Sonra... Doðu Bloku çöktü. Batý ve Doðu Almanya birleþti. Fakat bu defa Birleþik Almanya, baþka bir sorunla karþý karþýya kaldý. Bu, iþsizliðin de körüklediði, yoðun bir yabancý düþmanlýðý eðilimiydi...
Bu eðilim, önce bazý dergilerin yayýnlarý, bazý gruplarýn gösterileriyle baþladý. Sonra, yabancýlara karþý saldýrýlarla týrmandý. Daha sonra da cinayetler haline dönüþtü. Bütün bu hareketlerin en fazla hedefi olan 'yabancý grubu' ise, doðal olarak Türklerdi. Çünkü, sayýlarý en fazla olanlar onlardý.
Almanya'da bu geliþmeye karþý halkýn ve devletin tepkisini bir baþka yazýda etrafýyla anlatmýþtým (6 Þubat 2007)... Baþta Cumhurbaþkaný, Meclis Baþkaný, Baþbakan, ana muhalefet partisi baþkaný, parlamenterler, eyalet yöneticileri olmak üzere, 350 bin kiþinin katýldýðý büyük bir gösteri yapýldý. Bu toplantýnýn sloganý, yabancý düþmanlýðýna karþý, Kennedy'nin sözünden esinlenerek kullanýlan 'Ich bin ein Auslaender' (Ben bir yabancýyým) sloganýydý. (Fotoðraflarýný yayýmlamýþtým.)
'Yabancý' denilince de en baþta Türklerin kastedildiði belliydi. Çünkü en fazla saldýrýya uðrayanlar onlardý.
(Bunu da, o sloganý atan Almanlar, Almanlýðý býrakýp "yabancýlaþmak" ve "Türkleþmek" istiyorlar diye yorumlayan olmadý. O Almanlar da hâlâ Alman...)
Bu slogan, Almanya'nýn daha birçok þehrinde yapýlan ayný yöndeki gösterilerde kullanýldý. Geceleri mum ýþýklarýyla yapýlan yürüyüþlerin de sloganý oldu.
Ayrýca Almanya'nýn bazý sivil toplum kuruluþlarýyla özel þirketleri de ayný sözü, çeþitli þekillerde gazete ve dergi ilaný haline getirdiler. (Fotokopilerini yayýmlamýþtým.)
Bunu tabii, gerek Almanya'daki, gerek Türkiye'deki kamuoyu memnunlukla karþýladý. Gazetelerimiz, o sloganýn fotoðrafýný yayýmladýlar. Hürriyet gazetesi, fotoðraf altýna attýðý baþlýkta, o sloganý þöyle yorumladý:
'Yalnýz deðiliz'.
***
Ben bu 'Ben bir yabancýyým' daha sonraki Möln ve Solingen kundaklamalarýnda ölen Türkler için yapýlan törenlerde doðrudan doðruya, "Ben bir Türk'üm" diye kullanýldýðýný da hatýrlýyorum.
Onur Öymen ile Referans'ýn iþaret ettiði ayrýlýðýmýz, galiba burada.
Onur Öymen, Solingen olayý sýrasýnda Berlin'de büyükelçi olduðunu, "Ben bir Türk'üm" diye bir slogan iþitmediðini söylüyor.
Ama Referans'ýn sorusu üzerine þunlarý da söylemiþ: "Hiçbir törende o sloganýn atýlmadýðýný söyleyemem. Çünkü hepsine katýlmadým."
Onur Öymen böyle söylediðine göre, ben de bu konuyu 'atýldýydý atýlmadýydý' meselesi yapmak istemem. Dönemin yerli ve yabancý gazete koleksiyonlarý karýþtýrýlarak bunun da örneklerini bulmak ve fotokopilerini yayýmlamak mümkündür.
Ama varsayalým ki, o fotokopileri bulamadýk, bu, iþin esasýný deðiþtirir mi?
Ýþin esasý, bir acý içinde veya bir zor durum karþýsýnda kalan insanlara bir dayanýþma ifadesi olarak söylenen ve 'biz de sizinleyiz' anlamýna gelen bir sözün bugün ülkemizde, amacýndan tamamen farklý olarak yorumlanmasýdýr. Bitip tükenmek bilmeyen polemiklerin konusu yapýlmasýdýr. Bir cenazeye katýlanlarýn o zamanki acýlarý içinde ifade etmeye çalýþtýklarý duygularýn, onlar için çok insafsýz suçlamalarýn hedefi getirilmesidir.
***
Sanýyorum ki, bu gereksiz ve yararsýz (ve de iç barýþýmýz açýsýndan çok zararlý) tartýþmalardan artýk kurtulmak ve þu gerçeði bir kere daha hatýrlatmak gerekiyor:
Biz Türkler, o slogan, bizim acýlý zamanlarýmýzda -ister 'Türk', ister 'yabancý' tanýmýyla olsun- bizim için kullanýlýnca, onu 'yalnýz deðiliz' diye memnunlukla karþýlýyoruz. Bir cinayet sonucu olarak öldürülen bir vatandaþýmýzýn cenazesinin ardýndan Ermeniler için kullanýlýnca, ona nasýl þüpheyle bakabiliriz?
O sloganý kullanmayý nasýl 'suç' gibi görüp, bunu yazanlarý suçlayabiliriz?
Böyle bir 'çifte standart' ulusumuzun hasletlerine yakýþýr mý?
***
Buna bir þey daha ekleyeyim:
Almanya bir yana... Ülkemizin 1999 yýlýnýn 10 Aðustos'unda yaþadýðý büyük deprem felaketini hatýrlayalým. O felaket üzerine Yunan gazetelerinin baþlýklarý arasýnda da vardý o slogan...
Ülkemizde artýk bilinen þeyleri de kanýtýyla ortaya koymak gerekiyor ki, 'öyle þey yok' diye reddedilmesinler... Ýþte, yukarýda, 'Yunanistan'ýn tirajca en büyük gazetesi TA NEA'nýn 20 Aðustos 1999 tarihli yazýsýnýn baþlýðý:
'Hepimiz Türk'üz'...
Ve Mihalis Mitos imzalý yazýnýn son cümleleri:
"Bu kadar acý, bu kadar gözyaþý, bu kadar yas karþýsýnda etkilenmeyen kimse bulunamaz. Hiçbir siyasi amaç Hepimiz Türk'üz. diye baðýrmamýza engel olamaz."
TA NEA'nýn bu yazýsý o zaman Türk gazetelerinde takdirle karþýlanmýþtý. Türkiye'nin en yüksek tirajlý gazetesi Hürriyet de, Yunanistan'dan Türkiye'ye yapýlan yardýmlara teþekkür ederken, Yunanca "Çok teþekkürler dostum" baþlýðýný atmýþtý...
Evet, "Bizim için söylenirse memnun oluruz. Bizden baþkasý için söylenirse kýzarýz..."
Bu acayip durumdan artýk kendimizi kurtarmalýyýz...
Almanya'da sadece yabancý mý denildi, Türk denildi mi, denilmedi mi sorusu bir yana... Onu bir kenara koyuyorum. Ama bu gereði, deðerli kuzenim Onur Öymen dahil, CHP'nin diðer yetkili kiþilerinin de kabul edeceðini sanýyorum.

Yazdýr | Yolla | Arþive Ekle