O Racing de Ferrol regresa ao segundo posto e sitúase a dous puntos do líder
Manu Barreiro anotou o gol racinguista nº 4.000 en ligas regulares para superar, nun mal partido, a unha Cultural Leonesa combativa pero roma
A 28ª
xornada ligueira no grupo 1º da Segunda B foi totalmente propicia para os
intereses do Racing de Ferrol. As derrotas sabatinas de Burgos -aparatosa, ante
o Marino, por 0 a 3- e Racing de Santander -sorpresiva, no “futbolín” do Celta
B- daban unha oportunidade de ouro aos de José Manuel Aira para, vencendo á
Leonesa, ampliar distancias co quinto clasificado e recuperar a segunda
posición na táboa achegándose a só dous puntos ao líder. A vitoria ante os de
Luis Cembranos antoxábase obrigada e a necesidade de retornar ao mundo dos tres
puntos por partido logo de cinco sesións sen facelo acentuaba ese imperativo.
En Zamora xa
dera o Racing mostras de estar listo para volver a ganar e os verdes sairon ante
a Leonesa coa mente posta nos tres puntos. Porén, nin o Racing estivo tan
cómodo e dominador nin a Cultural foi ese rival insípido que todos agardaban.
Os da cidade do Bernesga non lle perderon a faciana ao envite en ningún
momento, pelexaron o indicíbel, gozaron de ocasións de gol e mantiveron con
vida o encontro até o asubío final. Pero a ineficacia dos seus atacantes e o
tino dos defensores e o gardarredes locais (Camacho desta volta estivo exultante) deixaron o guarismo visitante a
cero.
O Racing non
fixo un partido para enmarcar. Discontínuo, excesivamente lento por momentos,
demasiado dependente da referencia e as artes de Manu Barreiro; cando o
santiagués –autor do gol da vitoria- marchou substituído só en contadas accións
de Pablo Rey ou Marcos Álvarez se creou perigo real diante da porta leonesa. Dani
Rodríguez intentou mandar na súa parcela, e, así como era un chisco lento no
manexo, despregaba excelentes pases en profundidade que nunca atopaban unha recepción
axeitada. Menos mal
que un mal despexe do leonés Góngora foi aproveitado por Manu Barreiro no 33’
para adiantar ao Racing. Iso non deu tranquilidade vitalicia pero si certo
remanente diante dun contrincante esforzado pero brando e desafinado nos metros
finais.
Mellorou o
Racing no segundo tempo, con maior empuxe que no primeiro cando tiña a pelota e
moi esforzado cando tocaba defender. A entrada de Forte foi crucial para conter
as audaces acometidas culturalistas. Coa chuvia o partido tornouse moi aberto,
de ida e volta pero con moitas prudencias, practicidade, dúbidas e certo
barullo por ámbolos bandos. A Leonesa quería e tiña relativa chegada pero
ningún acerto. Cembranos pasou case todo o segundo período metido no terreo de
xogo, desfacéndose en repetidas indicacións aos seus ata que acabou expulsado
(e desquiciado). E o Racing, laborioso e sacrificado atrás, só era perigoso
cando deixaba de frear os seus avances, pensando menos e apostando máis pola
verticalidade e velocidade. Tivo ocasións de gol para ampliar a renda e pechar
o partido pero faltou metela.
En resumidas
contas, un partido máis ben feo o ollado esta fría e chuviosa tarde ferrolá, onde se
ganou con só algúns méritos máis que o rival e sofrindo moito até a conclusión.
Só tocaba ganar -todo o demais sería literatura de peto- e os de Aira lograron
os tres puntos en liza para auparse ao segundo posto na clasificación, a nove
partidos do remate da liga regular e co duelo de El Sardinero esperando dentro
de sete días.
A DICTADURA TELEVISIVA SEGUE BOTANDO
Á XENTE DOS CAMPOS
A hora pouco
habitual para un domingo de inverno (19:00) retraeu a moitos seareiros
racinguistas, atados á dictadura imposta polas televisións, para as cales o fútbol
español é só o que fai alusión a Real Madrid e Barcelona. A retransmisión do
Atlético de Madrid-Real Madrid (“partido do século”, ao parecer) obrigou á
inmensa maioría dos clubs de Segunda B a asumir o rol de rabaño de ovellas e
modificar de maneira sumisa as datas e os horarios dos seus encontros para evitar
o éxodo de espectadores ante o “magno” evento televisivo. O fútbol español
semella un programa de televisión onde sempre saen os mesmos e o resto, o que
só fai vulto, está condenado a adaptarse ao establishment
imposto polas grandes cadenas, ávidas de enriquecemento e de facerlles sentirse
importantes e ricos aos clubs, mentras os estadios se baleiran cada vez máis en
España.
POR FIN, 4.000
Manu Barreiro
marcou o gol nº 4.000 do Racing de Ferrol en todas as ligas regulares. Únese a Rogelio Rodríguez (Malpica), autor do gol nº 1.000, marcado no Manuel Rivera o 11 de xaneiro de
1959 ao C. Baracaldo-Altos Hornos, na Segunda División; o arxentino Marcelo, autor do gol nº 2.000, marcado
tamén no Manuel Rivera ao desaparecido Palencia C.F. o 22 de decembro de 1974, na vella Terceira
División; e Javi Prendes, autor do
tanto nº 3.000, marcado n`A Malata o 21 de xaneiro de 1996 ao Real Madrid C.F. “C”, na
Segunda B. Asemade, a vitoria desta tarde supón alcanzar os 1.000 puntos na liga regular da Segunda
División B.
