جهانگیر بهروز، روزنامه‌نگار پیشکسوت، دیروز در 89 سالگی بر اثر بیماری در لندن درگذشت.
وی متولد سال ۱۳۰۵ در شهر همدان بود. گزارش‌های نخست مطبوعاتی بهروز در روزنامه «ایران» به چاپ رسیده و بعد از آن در روزنامه «ایران ما» به مدیریت جهانگیر تفضلی نیز گزارش‌ها و مقالاتی نوشت و روزگاری هم «قیام ایران» را بنیان نهاد که نجف دریابندی، شاهرخ مسکوب، سیاوش کسرایی و محمدجعفر محجوب در آن قلم زدند. وی در سال ۱۳۴۸ با تأسیس مؤسسه آیندگان، به عضویت هیأت مدیره این مؤسسه درآمد و از نخستین شماره روزنامه آیندگان غلامحسین صالحیار سردبیری‌اش را به عهده گرفت. وی در برهه‌ای با داشتن گرایش چپ با حزب توده همراه شد.
یک سال بعد، با خروج صالحیار، هیأت مدیره مؤسسه آیندگان جهانگیر بهروز را به سردبیری گماشت اما همزمان با هزارمین شماره آیندگان که وی در سرمقاله آن نوشت «این روزنامه‌ای بود که می‌توانستیم نه آن که می‌خواستیم»، پادشاه بشدت خشمگین شد و به دستور ساواک، بهروز از سمت خود معاف شد و سردبیری را به معاون خود سپرد.
مازیار بهروز نویسنده، استاد دانشگاه سانفرانسیسکو و دانش‌آموخته تاریخ، فرزند جهانگیر بهروز است. پیکر جهانگیر بهروز در لندن تشییع و به خاک سپرده خواهد شد و مراسم بزرگداشت وی نیز در تهران برگزار می‌شود. گفتنی است بخشی از خاطرات وی از سال ۱۳۹۱ به صورت پاورقی در روزنامه اطلاعات به چاپ رسید.



درنگ
یک الگوبرداری بسیار ناقص

  رضا سلیمان نوری
کارشناس ایرانشناسی

اجباری شدن لباس متحد الشکل از سوی پهلوی اول به گفته بسیاری از مورخان یکی از اقداماتی است که باعث گسست فرهنگی بسیار در ایران شد. با انجام این عمل که الگوبرداری بسیار ناقص از اقدام دو قرن پیش پطر اول تزار روسیه بود بسیاری از مردم دچار مشکل هویتی شدند و برای به روز شدن، تمام روابط خود با گذشته را قطع کردند و بدین گونه به افرادی کاملاً قابل هدایت وکنترل از سوی حکومت وقت تبدیل شدند. این اجباری شدن لباس هر چند از ابتدای نوروز سال 1308 خورشیدی عملی شد اما اعلام اجرای آن در چنین روزی از سال 1307 یعنی 7 دی رخ داد. در این روز دولت وقت در اطلاعیه‌ای خبر از تصویب قانون لباس یکسان در مجلس شورای وقت داد و اعلام کرد که در مرحله نخست تمام مقامات و کارمندان دولت مجبور به اجرای این قانون هستند. براساس این اطلاعیه هدف از این قانون همانند شدن لباس ایرانیان با اروپاییان بود.