Stadion

Od początku istnienia klubu Odlew rozgrywa swoje mecze na jednym z bocznych boisk Lecha Poznań przy ul. Bułgarskiej. Korzystanie z gościny klubu pierwszoligowego powoduje, że występujemy na zdecydowanie najlepszych boiskach w poznańskiej B-klasie.

Chcemy trawy!!!

Zanim okazało się, że będziemy grać na Bułgarskiej, szukaliśmy innych boisk w Poznaniu. Najpierw mieliśmy grać na bocznym boisku Olimpii (dzisiaj IV liga, kiedyś I i takie gwiazdy jak Brzęczek czy Mielcarski). Prezes znał nawet człowieka, który jest (był?) wiceprezesem tego klubu. Niestety do poważniejszych negocjacji nie doszło po informacji od jednego z piłkarzy, że boczne obiekty Olimpii to rudera bez trawy i szatni.

Spotkania wpół drogi

Kiedy okazało się, że na potężnym, mieszczącym kiedyś 60 tys. ludzi stadionie im. Szyca (dawniej 22 Lipca) nikt nie gra, postanowiliśmy ożywić kolosa. Jego stan woła o pomstę do nieba. Z 60 tys. miejsc siedzących nie zostało żadne, na trybunach rosną całkiem spore brzózki, wszędzie pełno flaszek po jabolach, a przy linii środkowej widać wyraźne ślady... ogniska.
Nie zrażało nas to. Odbyliśmy na Szycu kilka treningów, zagraliśmy trzy sparingi i rozpoczęlismy negocjacje z pełniącym rolę gospodarza obiektu Klubem Sportowym Warta Poznań. Udaliśmy się silną, trzyosobową ekipą (prezes Wesołek, wiceprezes Nawrot, piłkarz Błachowski) na negocjacje z szefem sekcji piłki noznej Warty, Andrzejem Żurawskim (ojcem niejakiego Macieja Żurawskiego). Zapytaliśmy, ile KS Warta życzyłby sobie za wynajęcie niepotrzebnego je obiektu wraz z dostępem do prysznica po meczu. Usłyszeliśmy cenę: 850 zł. Nasza oferta to 150 zł. Nie spotkaliśmy się "w środku drogi".

Czy aby na pewno musimy?!

Po nieudanych próbach skontaktowania się z jakimkolwiek kompetentnym działaczem Przemysława Poznań i Polonii Poznań podjęliśmy rozmowy z TKKF Winogrady. Zaletami ich obiektu przy ul. Słowiańskiej są niewielkie rozmiary boiska (co przy naszej kondycji ma niebagatelne wrażenie) i potężny wał ziemny (pełniący zaszczytną fukcję trybun). Choć dogadaliśmy się w sprawie ceny, prezes TKKF piętrzył trudności. Narzekał, że boisko często zajęte, mają za mało szatni i w ogóle pytał, czy naprawdę musimy u nich grać. Nie musieliśmy, więc nie gramy, choć czasem trenujemy.

Arena auf Ptasia

Ostatnią deską ratunku pozostał "Kolejorz". Zdaliśmy się na znajomości i talent organizacyjny wicepreza Nawrota. W kilka minut doszedł on do porozumienia w władzami Lecha i dzięki ich gościnie gramy na Bułgarskiej.
Poczštkowo nasze boisko było najlepszym obiektem w B-klasie. Równiutka trawa, linie wymalowane kredą, a nie wapnem, czyste szatnie - tego nie ma w całej 7. lidze. Gdy graliśmy na tzw. trzecim boisku, role trybuny pełnił wał ziemny z pięknym widokiem na główny stadion. Na wale mogłoby się zmieścić nawet 1,5 tys. widzów, gdyby tylko chciało. Zimą 2003 r. wszystkie boiska zostały ogrodzone. Jesieniš 2004 r. przenieśliśmy się na boisko od strony Ptasiej. To prawda, że ma ono gorszą nawierzchnię od pozostałych, ale to nasz atut! Choćby wyniki uzyskane na nim o tym świadczą. I oby tak było dalej.

Dojazd:
Z dworca PKP Poznań Główny tramwajem nr 6 w kierunku Junikowa. Należy wysiąść na przystanku "Bułgarska" i skierować się na północ (w stronę stadionu), przejść obok budynku klubowego (przy Forcie VIII), skręcić w prawo, przejść przez bramę koło "czwartej trybuny" i już jesteśmy na "naszym" boisku.