Twee verschillende beelden
Gisteravond zag ik op tv een interview met de Dalai Lama, die momenteel bij ons in Nederland op bezoek is en die door u met egards ontvangen wordt of gaat worden. Hij klonk wijs en leek mij sympathiek. Vandaar dat ik het zo jammer vind dat er een enorm verschil bestaat tussen het beeld dat Nederlandse kijkers van dit tv-programma, onder wie ikzelf, van de Dalai Lama kregen aan de ene kant en het beeld dat de meeste Chinezen van hem hebben. Hoe zou dat, volgens u, komen?

Wijsheid
Er zijn miljoenen priesters, dominees, rabbijnen, imams, boeddhistische monniken, taoïsten en andere geestelijken in de wereld, die wijze dingen zeggen en sympathiek zijn – waarom wordt de Dalai Lama door u uitverkoren om met zo veel eer te ontvangen en om zo veel media-aandacht te besteden?

Vrede
Boeddhisme is in mijn ogen een geloof dat harmonie, vrede en barmhartigheid in de samenleving bevordert. Als het doen en laten van een boeddhistische monnik direct of indirect, bedoeld of onbedoeld, voor verscheurdheid en vijandigheid tussen zijn broeders en zusters in zijn vaderland zorgt, alsmede politieke, ideologische en zelfs economische conflicten en onrust in het buitenland, weet u dan zeker dat hij zich bezighoudt met godsdienst?

Kerk en staat
Men heeft in Europa in de afgelopen honderden jaren door vallen en opstaan ingezien dat geloof en politiek, kerk en staat beter gescheiden gehouden kunnen worden. Waarom geldt dit inzicht ineens niet meer als het gaat om een binnenlandse aangelegenheid van China?

De Dalai Lama wil namelijk de grondwet van Tibet laten baseren op het boeddhisme – theocratie (zie hoofdstuk 1, artikel 3, van Charter van de Tibetanen in ballingschap).*

Vrijheid
China heeft u herhaaldelijk verzocht de Dalai Lama niet te ontvangen, wat voor China van landsbelang is. Of China hier gelijk in heeft, doet in dit geval niet ter zake. Het is haar goed recht om haar binnenlandse zaken op haar eigen manier te regelen, of niet soms? Het staat u inderdaad vrij om te ontmoeten wie u wilt. Maar de vrijheid die u neemt is mijns inziens alleen geoorloofd als u tegelijkertijd de vrijheid van China om zichzelf te beschermen tegen – naar haar mening – gevaren, respecteert. Als u alleen hamert op uw eigen vrijheid en de vrijheid van China negeert, holt u het begrip van vrijheid dan niet op extreme wijze uit? Zegt u niet vaak tegen ons dat extremisme in godsdienst gevaarlijk is? En dat wij ervoor moeten oppassen? Hoe staat het dan met het extremisme in het begrip vrijheid? Als uw ongebreidelde vrijheid het schenden van de rechten van China betekent, moeten wij dan niet ook voor u oppassen?

Honderden landen en 55 Volkeren
Er zijn honderden landen in de wereld en er bestaan 55 volkeren in China, waaronder mijn Tibetaanse broers en zussen. Waar mensen zijn, bestaan er geschillen en conflicten. Wat doet u besluiten om van de honderden landen juist uw warme belangstelling uit te laten gaan naar een monnik uit China en van de 55 volkeren in China juist naar de Tibetanen? Hoe zit het dan met de problemen die zich ook soms voordoen tussen de andere 54 volkeren in China? Gaat u ze allemaal voor hen oplossen? Of is er een speciale reden waarom uw keuze op Tibet valt?

Veel informatie over het een -o.a. mensenrechten situatie
Gisteren stond op teletekst dat de VN informatie van China eist over de doden die op 4 juni 1989 vielen. Dit roept vraagtekens bij mij op. Aan de ene kant wilt u het naadje van de kous weten wat er in China reilt en zeilt, en als China volgens u 'ongeloofwaardig' aan uw verzoek voldoet, zet u haar desnoods onder druk, al dan niet samen met de VN. Aan de andere kant, als China u toelichting geeft over een belangrijke situatie daar, waarom geeft u die dan niet altijd door aan uw volk of publiek, terwijl u over andere zaken van China uitgebreid en herhaaldelijk bericht geeft en openbare debatten en discussies, hoe verhitter hoe beter, organiseert?

Weinig informatie over het ander -voorwaarden van een autonoom Tibet
Mijn Nederlandse vrienden en kennissen vertellen mij dat de Dalai Lama geen onafhankelijk Tibet nastreeft, maar meer autonomie voor Tibet. Ik vroeg hen van wie ze dit vernomen hebben, ze zeggen van de media.
Zij, zelfs de Nederlandse journalisten die mij over de Dalai Lama willen interviewen, weten niets van wat China op 7 maart 2009 tijdens een internationale persconferentie aan buitenlandse verslaggevers toegelicht heeft, namelijk, de voorwaarden die de Dalai Lama en zijn organisatie hebben gesteld voor een autonoom Tibet:

1. Ze wensen een vierde van China - vijf keer zo groot als Frankrijk - te hebben, het zogenaamde Dazang Qu (het Grote Tibet Gebied),**

2. Ze willen de Chinezen, die niet tot de Tibetaanse bevolkingsgroep behoren en die daar generaties lang, honderden zo niet duizend jaar gewoond en gewerkt hebben, uit dat 'dubbele' gebied zetten

3. Ze willen dat het Chinese leger uit dat gebied vertrekt

4. Ze willen een eigen grondwet hebben.

Wat mijn Nederlandse vrienden en kennissen ook niet weten:

1. Op 10 maart 2009, drie dagen na die bewuste persconferentie, ontkende de Dalai Lama in een persconferentie in India dat hij deze dingen ooit gezegd heeft. Hij verzocht de Chinese regering met bewijzen te komen voor zijn zogenaamde uitspraak.

2. Weer drie dagen later, op 13 maart 2009, vroeg een Franse journalist tijdens een internationale persconferentie in China premier Hu Jintao om die bewijzen. Hu voldeed aan dat verzoek.

3. Het bleek dat de Dalai Lama twee plannen had aangekondigd, waarvan één (met de naam Xizang Wudian Heping Jihua) in 1987 in de Verenigde Staten en de ander (Qidian Xin Jianyi) in 1988 in Straatsburg. Daar staan de bovengenoemde punten van de Dalai Lama en de organisatie onder zijn leiding zwart op wit in.

Men zou denken dat de Dalai Lama vergeten is dat hij dit ooit gezegd heeft.

1. In 2005 echter, in een brochure met de titel Zhongjian Daolu Xuanchuan Shouce - gemaakt door de organisatie onder leiding van de Dalai Lama - staat dat de bovengenoemde punten het resultaat zijn van een democratische procedure, met andere woorden: ze mogen niet gewijzigd worden.**

2. Op 27 oktober 2008, drie dagen vóór de derde ontmoeting tussen de betrokken instantie van de Chinese overheid en de persoonlijke vertegenwoordigers van de Dalai Lama, had een woordvoerder van de organisatie onder leiding van de Dalai Lama in een interview met Duli Zhongwen Bihui in India de punten van de Dalai Lama herhaald. Plus nog: Chinezen die niet behoren tot de Tibetaanse bevolkingsgroep mogen geen ambtenaar in Tibet worden.

Dat is ook de reden waarom ik niet graag in discussie wil treden met mijn Nederlandse vrienden en kennissen. Wij praten als het gaat over de Dalai Lama en/of Tibet, ondanks onze beste bedoelingen voor elkaar, langs elkaar heen. Omdat zij niet over de informatie beschikken die ik wel heb, omdat ik Chinees versta en nieuws direct van Chinese websites kan halen.

Autonoom Tibet
Als Chinezen die niet tot de Tibetaanse bevolkingsgroep behoren niet in Tibet, een onderdeel van China, mogen blijven wonen en werken, en als het Chinese leger niet in Tibet, dat van China is, aanwezig mag zijn, kunnen wij dan nog praten over een autonoom Tibet binnen China? Wanneer u als politicus een wetsvoorstel aan de Tweede Kamer zou voorleggen, waarin staat dat

1. Limburgers niet in Brabant mogen wonen en werken

2. Maastrichtenaren die zich sinds het jaar 1800 in Breda gevestigd hebben, teruggestuurd moeten worden naar hun geboortedorp

3. Het Nederlandse leger niet in Nijmegen gestationeerd mag worden,

acht u de kans aanwezig dat dit wetsvoorstel draagvlak vindt bij uw kiezers? Zo nee, waarom zouden uw Chinese collega politici er wel iets in zien?

Zelfs als de Chinese regering onder druk van het westen de voorwaarden van de Dalai Lama zou aanvaarden en een kwart van China zou ontruimen voor de Tibetaanse broers en zussen, denkt u dat de ruim 1 miljard Chinezen dit overheidsbesluit zouden accepteren? In dat geval zou er niet alleen sprake kunnen zijn van een kabinetscrisis, maar misschien ook van een volksopstand. Wie heeft hier baat bij? Ik weet zeker dat u dit China niet toewenst.

Gezien het bovengenoemde, kunt u zich dan indenken dat Chinezen grote moeite hebben met het ‘autonome’ Tibet zoals de organisatie onder leiding van de Dalai Lama voor ogen heeft? Kunt u dan begrijpen waarom de Chinese gemeenschap in Nederland zich verdrietig voelt of boos maakt over hoe u de Dalai Lama hier ontvangt en verslag over hem doet?

Ten slotte
Ik wil u iets over mijzelf vertellen. Sinds de zomer van 2008 heb ik besloten om niet meer deel te nemen aan discussies en debatten in Nederlandse tv- en radioprogramma’s. Waarom? Deze keer geef ik u antwoord op mijn vraag:

Ik heb de indruk dat als ik iets over China uitleg wat in haar voordeel spreekt, ik links en rechts, binnen en buiten de programma’s, met de nek aangekeken word. Ik krijg beschuldigingen te horen dat ik ‘ambassadeur van China’ ben en dat ik ‘door China gestuurd ben om haar stempel op Nederland te drukken’. Sommige mensen roepen zelfs tegen mij: ga terug naar je eigen land als je het zo geweldig vindt! Ik ben daardoor voorzichtig geworden.

Juist zeer kritisch ben ik over de gang van zaken in China. De acht boeken die ik heb geschreven vertellen onder andere over de onvolkomenheden van mijn geboorteland. Nu werk ik aan mijn negende boek, weer een roman die de tekortkomingen van China niet onder stoelen of banken steekt. Voor mijn kritiek op China word ik hier echter bijna nooit met scheve ogen aangekeken. Het lijkt alsof ik hier eigenlijk alleen kritische vragen over China mag stellen, maar niet over Nederland. Is dit soms vrijheid van meningsuiting? De vrijheid om een mening te uiten die in een bepaald straatje past - anders worden je verwijten gemaakt? Of heb ik een verkeerd beeld hierover?

Hopelijk zetten wij met zijn allen eens en vooral een punt achter de Koude Oorlog-mentaliteit en een nieuw tijdperk ingaan van communicatie en wederzijds begrip. Immers, een Koude Oorlog kan een warme of een hete worden. En in een oorlog is er geen winnaar. Laten wij de strijd tussen landen en volkeren uitstellen tot sint-juttemis.

Ik bid voor de vrede.

Met vreedzame, medemenselijke groet,

Lulu Wang"

(Den Haag, 5 juni 2009)

Lulu Wang is auteur van diverse romans.
Vorig jaar schreef zij eerder een open brief, toen naar aanlediing van de onrust in de aanloop naar de Olympische Spelen.

NOTEN:
* ) *Het grotendeel van de in deze brief genoemde informatie is te vinden op Nederlandse alsmede Chinese websites (vele van laatstgenoemde sites hebben ook een Engelse versie) – noot van de auteur

**) Het Charter toont ook gedetaileerd dat de Dalai Lama uitzonderlijk veel uitvoerende macht krijgt en dat het Tibetaanse burgerschap verbonden wordt met de Tibetaanse etniciteit

***) een gebied waar de vroegere Dalai Lama’s trouwens nooit over geregeerd hebben

****) Ongeveer tien miljoen "anderen" (Han, Hui, Yi, Nu, Lisu, Salar, Mongolen, Naxi en nog enkele kleinere groepen) leven al zeer lang in het "uitbreidingsgedeelte'. in dat wat de DL méér opeist dan het huidige Tibet), dat echt een multicultureel landschap vertoont.

*****) Ongeveer tien miljoen "anderen" (Han, Hui, Yi, Nu, Lisu, Salar, Mongolen, Naxi en nog enkele kleinere groepen) leven al zeer lang in het "uitbreidingsgedeelte". De Dalai Lama eist meer op dan het huidige Tibet, dat echt een multicultureel landschap vertoont.