ابلیس شبی رفت به بالین جوانی 

                                                آراسته با شكل مهیبی سر و بر را

گفتا كه: «منم مرگ و اگر خواهی زنهار 

                                               باید بگزینی تو یكی زین سه خطر را

یا آن پدر پیر خودت را بكشی زار 

                                               یا بشكنی از مادر خود سینه و سر را 

یا خود ز می ناب كشی یك دو سه ساغر 

                                                 تا آن كه بپوشم ز هلاك تو نظر را


لرزید ازین بیم جوان بر خود و جا داشت 

                                                كز مرگ فتد لرزه به تن ضیغم نر را

گفتا: «پدر و مادر من هر دو عزیزند 

                                                هرگز نكنم ترك ادب این دو نفر را 

لیكن چون به می دفع شر از خویش توان كرد 

                                               می نوشم و با وی بكنم چاره ی شر را» 

جامی دو بنوشید و چو شد خیره ز مستی 

                                               هم مادر خود را زد و هم كشت پدر را 

ای كاش شود خشك بن تاك خداوند 

                                              زین مایه ی شر حفظ كند نوع بشر را 


 ایرج میرزا