ده فرمان
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
برای دیگر کاربردها، ده فرمان (ابهام‌زدایی) را ببینید.
ده فرمان فهرستی از دستورات مذهبی است که طبق کتاب‌های سفر خروج و سفر تثنیه از جانب خدا، بر موسی در محلی به نام کوه سینا وحی شد. به باور یهودیان و مسیحیان، این احکام بر دو لوح سنگی حک شدند و موسی آنها را برای قوم بنی اسرائیل خواند.
این فرمان‌ها محور شریعت یهود بوده و تمام احکام شریعت نیز در همین فرمان‌ها ریشه دارد. قوم اسرائیل با پذیرفتن این فرمان‌ها با خدا هم‌پیمان می‌شود. ده فرمان در باب ۲۰ سفر خروج و در باب پنجم سفر تثنیه، به طور منظم و با تفاوت‌هایی بسیار اندک، و در جای جای تورات، به گونه‌ای پراکنده ذکر شده است. در قرآن نیز به الواح یا همان دو لوح ده فرمان اشاره شده است[۱] و ویرایش هایی از آن در سوره های بقره و انعام آمده است.[۲]
فرمان‌ها[ویرایش]
- من خداوند خالق تو هستم که تو را از اسارت و بندگی مصر آزاد ساختم.
- تو را معبود دیگری جز من نباشد. هیچ تصویری از آنچه در آسمان و یا بر روی زمین و یا در آب است، نساز و آنها را پرستش ننما.
- نام خدای خالقت را بیهوده بر زبان نیاور (از آن سوءاستفاده نکن)[۳]
- روز شنبه را یاد دار تا آن را مقدس بداری.[۴]
- پدر و مادرت را احترام بگذار.[۵]
- قتل نکن.
- زنا نکن.
- دزدی نکن.
- شهادت دروغ نده.
- چشم طمع به مال و ناموس دیگران نداشته باش.
منابع[ویرایش]
- فصلنامه هفت آسمان؛ شماره چهاردهم؛ حسین سلیمانی
