'Misschien is er maar één topspits die alles beheerst'

Het eerste doelpunt anderhalve week terug was eigenlijk niet zo bijzonder. Klaas-Jan Huntelaar kreeg de bal van Filippo Inzaghi en haalde uit met links. Doelman Mariano Andújar van Catania had de bal eigenlijk moeten hebben maar liet de bal knullig onder zijn lichaam glippen.

Het tweede doelpunt dat de 0-2 zege van Milan bezegelde was echter van grote schoonheid. Huntelaar dribbelde langs de rand van het strafschopgebied van links naar rechts en kon eigenlijk niet uithalen omdat hij op de huid werd gezeten door verdedigers van Catania. Er volgde echter een diagonale lob over keeper Mariano Andújar die magistraal in de verste hoek daalde. Klaas-Jan Huntelaar kwam zondag na 84 minuten het veld op.

En met die zes minuten moest hij nog blij zijn, in de voorgaande vier duels tegen Napoli, Parma, Lazio en Cagliari bleef Huntelaar namelijk gewoon op de bank zitten. In de hiërarchie van de spitsen was Huntelaar nummer vier achter Pato, Boriello en Inzaghi. De aanvaller heeft sinds zijn binnenkomst, eind augustus, zelfs geen enkele keer de volle negentig minuten mogen volmaken.

AC Milan speelde sinds de komst van Huntelaar achttien duels en precies vijf keer mocht de Nederlander van trainer Leonardo in de basis beginnen. Maar om nou te zeggen dat hij daarmee het vertrouwen kreeg… Huntelaar haalde al die vijf keer niet het einde van de wedstrijd. Hij werd gewisseld na respectievelijk 56, 61, 64, 58 en 60 minuten.

Vier keer werd de aanvaller verder gebruikt als invaller en moest hij het doen met 3, 26, 17 en 6 minuten speeltijd. Ga er maar aanstaan. Bewijs je maar jongen….. Je vraagt je dan altijd af wat een club bezielt. Wat was de gedachte bij de leiding van AC Milan toen Huntelaar voor vijftien miljoen euro werd aangetrokken?

Het droevige voor Huntelaar is dat het de tweede keer in één jaar is dat hij geconfronteerd wordt met het opportunisme van het topvoetbal. Bij Real Madrid kon hij na enkele maanden ook zijn tas pakken. In die periode bij Madrid speelde hij slechts in zes wedstrijden de volle negentig minuten mee. En in die duels maakte de spits zes doelpunten. Hij liep dus gewoon één op één.

Verder werd hij zeven keer voortijdig gewisseld en kreeg hij zeven invalbeurten waarin hij het moest laten zien. Het is de tragiek van het topvoetbal waar doelpunten worden gekocht op basis van statistieken, maar eigenlijk nauwelijks wordt geanalyseerd waarom en hoe een speler het beste tot zijn recht komt.

Huntelaar is een speler met een gebruiksaanwijzing. Hij is een kei in het strafschopgebied van de tegenstander, iemand die in stelling moet worden gebracht door zijn ploeggenoten en dan tot volle bloei komt. Hij is niet iemand die de snelheid heeft in de diepte gelanceerd te worden en hij kan ook geen man uitspelen. Huntelaar heeft specifieke kwaliteiten. Is dat een schande?

Nee, want Huntelaar is geen uitzondering. Zelfs topspitsen als Fernando Torres, Mario Gomez, Thierry Henry, Samuel Eto’o en Wayne Rooney hebben hun tekortkomingen. De één kan niet meevoetballen, de ander heeft ruimte nodig, of kan weer niet met de rug naar het doel voetballen.

Misschien is er maar één topspits die álle facetten beheerst: Zlatan Ibrahimovic. Met zo’n superspits kan een trainer alle systemen spelen. De zorgen zijn daarom nog niet over voor Klaas-Jan Huntelaar. De Nederlander presteerde afgelopen zondag het onmogelijke met twee doelpunten in zes minuten, maar het is duidelijk dat het Italiaanse avontuur daarmee niet makkelijker voor hem wordt.

De Nederlander dreigt te mislukken bij twee topclubs, terwijl hij nooit heeft gefaald. Hij heeft simpelweg nooit een normale kans gekregen.


Taco van den Velde