Ludwika urodziła się w Rzymie, w 1473 roku, w patrycjuszowskiej rodzinie Albertonich. Kiedy była dwuletnim dzieckiem, zmarł jej ojciec. Wychowaniem Ludwiki zajmowały się ciotki. Mając 20 lat poślubiła Jakuba delle Cetera. Była matką trzech córek. Kiedy miała 33 lata, zmarł jej mąż, musiała sama zajmować się dalszym wychowywaniem dzieci. Wówczas wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka z Asyżu (1182-1226).

Zajmowała się pomocą najbiedniejszym, posługiwała chorym w domach i szpitalach. Prowadziła głębokie życie religijne, była mistyczką. Trzy ostatnie lata życia spędziła w skrajnym ubóstwie, ponieważ rozdała całe swoje mienie. Rzymianie nazywali ją "Dobrą Matką". Kiedy 31 stycznia 1533 roku zmarła, opłakiwał ją cały Rzym. Beatyfikował ją papież Klemens X w 1671 roku. Liturgiczne wspomnienie bł. Ludwiki obchodzone jest 31 stycznia.

Jest współpatronką Wiecznego Miasta oraz patronką Franciszkańskiego Zakonu Świeckich w Rzymie. Jej ciało złożono w kościele św. Franciszka a Ripa w Rzymie. Znajduje się tam słynny nagrobek bł. Ludwiki, w latach 1670-76 wykonywał go Giovanni Lorenzo Bernini, znany włoski rzeźbiarz i architekt. Artysta w mistrzowski sposób, operując światłem, fakturą materiału oraz efektami scenografii i kompozycji, stworzył wizję mistycznego przejścia bł. Ludwiki z doczesności do nieba.

wp