Ειδησεις
3/9/2008
Ασυνήθιστη σιωπή - Οι ηλιακές κηλίδες σχεδόν άφαντες εδώ και μήνες 
Τους τελευταίους οκτώ μήνες, οι κηλίδες στην επιφάνεια του Ήλιου έχουν ουσιαστικά εξαφανιστεί και κανείς δεν ξέρει πότε θα επιστρέψουν και πόσες θα είναι.
Η ταχύτητα της επανεμφάνισης των κηλίδων θα αποκαλύψει στους επιστήμονες πόσο ενεργός θα είναι ο νέος κύκλος ηλιακής δραστηριότητας και πόσο έντονες θα είναι οι ηλιακές καταιγίδες που προκαλούν προβλήματα στους δορυφόρους και στα επίγεια δίκτυα ηλεκτοδότησης.
Οι ηλιακές κηλίδες είναι ψυχρές, σκοτεινές που προκαλούνται διαταραχές του ηλιακού μαγνητικού πεδίου. Ο αριθμός τους αυξομειώνονται (από το ελάχιστο στο μέγιστο και ξανά στο ελάχιστο) κάθε 11 χρόνια, την ίδια χρονική περίοδο που μεσολαβεί ανάμεσα στην αντιστροφή των μαγνητοκών πόλων του Ήλιου.
Ελάχιστες κηλίδες έχουν παρατηρηθεί το 2008, πράγμα που υποδηλώνει ότι η δραστηριότητα του Ήλιου βρίσκεται τώρα στο ναδίρ, αναφέρει ο δικτυακός τόπος.
Μέχρι να επανεμφανιστούν οι ηλιακές κηλίδες, οι επιστήμονες δεν είναι σε θέση να προβλέψουν αν ο νέος 11ετής κύκλος θα σημειώσει δραστηριότητα μεγαλύτερη ή μικρότερη της συνηθισμένης. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι όσο πιο γρήγορα επανεμφανισθούν οι κηλίδες, τόσο εντονότερη θα είναι η ηλιακή δραστηριότητα την επόμενη δεκαετία.
Ορισμένοι μετεωρολόγοι του διαστήματος προβλέπουν ότι ο επόμενος ηλιακός κύκλος θα είναι ήσυχος, άλλοι όμως φοβούνται το αντίθετο, ότι ένα μαζικό κύμα κηλίδων θα ξεσπάσει σύντομα. Οι διαφορετικές εκτιμήσεις οφείλονται σε διαφωνίες των επιστημόνων για τον ακριβή μηχανισμό δημιουργίας των κηλίδων.
Οι παρατεταμένες περίοδοι μειωμένης ηλιακής δραστηριότητας σχετίζονται με πτώση της μέσης θερμοκρασίας στη Γη, όπως συνέβη κατά το ασυνήθιστα ψυχρό διάστημα από το 1645 έως το 1715, γνωστό ως «Ελάχιστο του Μόντερ».
Ήλιος χωρίς κηλίδες Το 2008 είναι το έτος με τον πιο γυμνό ήλιο της διαστημικής εποχής
Πηγή: PhysOrg, 1 Οκτωβρίου 2008
Πηγή: PhysOrg, 1 Οκτωβρίου 2008
Αστρονόμοι που παρατηρούν τις ηλιακές κηλίδες έχουν ανακοινώσει ότι το 2008 θα είναι το έτος χωρίς ορατές κηλίδες, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στα χρόνια της διαστημικής εποχής. Ο ήλιος δεν είχε καμιά ορατή ηλιακή κηλίδα για 200 ημέρες αυτού του έτους. Την τελευταία χρονιά που ο ήλιος παρουσίασε τις λιγότερες κηλίδες ήταν το 1954, τρία χρόνια πριν από την πτήση του Σπούτνικ, όταν ο ήλιος δεν παρουσίαζε κηλίδες για 241 ημέρες.
Μια 'πεντακάθαρη' ημέρα στον ήλιο (κατω)
"Ο αριθμός των ηλιακών κηλίδων είναι σε χαμηλό 50 ετών", λέει ο ηλιακός φυσικός David Hathaway της NASA. "Βιώνουμε ένα βαθύ ελάχιστο του ηλιακού κύκλου."
Το Παρατηρητήριο (SOHO) για την 27η Σεπτεμβρίου του 2008, είδε ένα ηλιακό δίσκο χωρίς καμιά ορατή ηλιακή κηλίδα. Για σύγκριση, κάτω είναι μια εικόνα που λήφθηκε από το SOHO επτά χρόνια νωρίτερα στις 27 Σεπτεμβρίου 2001, και είναι γεμάτη με κολοσσιαίες ηλιακές κηλίδες. Όπως είναι γνωστό ο αριθμός των κηλίδων μεταβάλλεται μέσα σε ένα 11-ετή ηλιακό κύκλο. Το 2001 ήταν μια χρονιά με το μέγιστο αριθμό ηλιακών κηλίδων, ηλιακές εκλάμψεις και γεωμαγνητικός καταιγίδες. Ενώ το 2008 ο 11-ετής κύκλος είναι στο αντίθετο άκρο, με ελάχιστη ηλιακή δραστηριότητα, μια ήσυχη στιγμή για τον ήλιο.
Εάν η ηλιακή δραστηριότητα συνεχίσει να βρίσκεται χαμηλά, τότε ο ήλιος κατά το 2008 θα μπορούσε να είναι 'πεντακάθαρος' για 290 ημέρες μέχρι το τέλος του Δεκεμβρίου, κι έτσι θα γίνει ο πιο καθαρός ήλιος της εκατονταετίας.
Ο Hathaway προειδοποιεί ότι η εξέλιξη αυτή μπορεί να ακούγεται πιο συναρπαστική από ό,τι είναι: "Ενώ το ηλιακό ελάχιστο του 2008 φαίνεται να είναι το πιο βαθύ των 54 τελευταίων χρόνων, εξακολουθεί να είναι μέτριο σε σχέση με το μακροχρόνιο και βαθύ ηλιακό ελάχιστο στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα.
"Αυτό μας δίνει την ευκαιρία να μελετήσουμε τον ήλιο χωρίς τις επιπλοκές των ηλιακών κηλίδων", λέει ο Dean Pesnell του Goddard. "Τώρα έχουμε το καλύτερο όργανο στην ιστορία για να κοιτάζουμε τον ήλιο. Υπάρχει ένας ολόκληρος στόλος διαστημικών οχημάτων που αφιερώνεται στην ηλιακή φυσική - SOHO, Hinode, ACE, STEREO και άλλα. Είμαστε υποχρεωμένοι να μαθαίνουμε νέα πράγματα κατά τη διάρκεια αυτού του μακροχρόνιου ηλιακού ελάχιστου. "
Για παράδειγμα προσφέρει ηλιοσεισμολογία: "Παρακολουθώντας την ηλιακή επιφάνεια που δονείται, οι ηλιοσεισμολόγοι μπορεί να εξερευνήσουν το εσωτερικό του άστρου μας σε μεγάλο βαθμό, με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιούν τους σεισμούς οι γεωλόγοι για να ανακαλύψουν το εσωτερικό της Γης. Με τις ηλιακές κηλίδες έξω από το παιχνίδι θα αποκτήσουν μια καλύτερη εικόνα του Ήλιου για τους υπεδάφιους ανέμους του Ήλιου, και το εσωτερικό μαγνητικό δυναμό. "
"Υπάρχει επίσης το θέμα της ηλιακής ακτινοβολίας," προσθέτει ο Pesnell. "Οι ερευνητές βλέπουν σήμερα τον ήλιο να βρίσκεται στα χαμηλά του. Η μεταβολή είναι μικρή, μόλις ένα κλάσμα του εκατοστού, αλλά σημαντική. Ερωτήσεις σχετικά με τις επιπτώσεις του πάνω στο κλίμα είναι φυσιολογικές αν ο ήλιος συνεχίζει να εξασθενεί"
Ο Pesnell είναι ένας επιστήμονας της NASA ειδικός για το νέο διαστημικό όχημα Δυναμικό Ηλιακό Παρατηρητήριο (SDO), εξοπλισμένα για τη μελέτη τόσο της ηλιακής ακτινοβολίας όσο και και των σεισμικών κυμάτων στον Ήλιο. Η κατασκευή του SDO είναι πλήρης, λέει, και έχει περάσει τις δοκιμές πριν από την εκτόξευση. "Είμαστε έτοιμοι για να πετάξει! Η ελάχιστη δραστηριότητα του Ήλιου είναι η κατάλληλη στιγμή για να φύγει."
Σύμφωνα επίσης με τη NASA, ο ηλιακός άνεμος εμφανίζει και ένα ελάχιστο της έντασής του ρεκόρ για τα τα τελευταία 50 έτη. Τα δεδομένα αυτά τα έχει συλλέξει το σκάφος Ulysses.
Όμως αυτό σημαίνει ότι η ηλιόσφαιρα αραιώνει και επιτρέπεται έτσι η είσοδος κοσμικών ακτινών στο εσωτερικό τού ηλιακού συστήματος. Κι αυτό γιατί μέχρι τώρα η ηλιόσφαιρα δρούσε σαν μια ασπίδα για το ηλιακό μας σύστημα, ενώ τώρα είναι εξασθενημένη.
Οι αστροναύτες που πιθανόν ταξιδέψουν με αποστολές στη Σελήνη και Άρη θα είναι πιο εκτεθειμένοι στις κοσμικές ακτίνες. Ενώ στην αποστολή ISS το πρόβλημα είναι μικρότερο μιας και βρίσκεται αρκετά κοντά στην Γη. Όμως σίγουρα τα νέα συμπεράσματα επηρεάζουν τα σχέδια για τις μελλοντικές αποστολές και ειδικά αυτά της "επιστροφής στην Σελήνη".
Το Ibex βλέπει μακριά
Αποστολή της NASA θα εξετάσει τα όρια του Ηλιακού Συστήματος
Associated Press
Το Ibex θα συνεχίσε το έργο που ξεκίνησαν τα Voyager (καλλιτεχνική απεικόνιση)
Λος Αντζελες
Αποστολή της NASA θα εξετάσει τα όρια του Ηλιακού Συστήματος
Associated Press
Το Ibex θα συνεχίσε το έργο που ξεκίνησαν τα Voyager (καλλιτεχνική απεικόνιση)
Λος Αντζελες
Ένα μικρό σκάφος της NASA ετοιμάζεται για μια διετή αποστολή κατά την οποία θα μελετήσει τη μεθόριο του Ηλιακού Συστήματος, εκεί όπου ο ηλιακός άνεμος εξουδετερώνεται από εισερχόμενα διαστρικά σωματίδια.
Ο ηλιακός άνεμος, ένα ρεύμα σωματιδίων που εκτοξεύεται από τον Ήλιο με ταχύτητα 1,6 εκατομμυρίων χιλιομέτρων ανά ώρα, σχηματίζει μια « φυσαλίδα» γύρω από το Ηλιακό Σύστημα η οποία ονομάζεται ηλιόσφαιρα και προστατεύει τη ζωή στη Γη από την ισχυρή κοσμική ακτινοβολία.
«Το όριο αυτό μας προστατεύει από το δριμύ γαλαξιακό περιβάλλον» δήλωσε ο Νέιθαν Σουάντρον, επικεφαλής των επιστημονικών μελετών της αποστολής.
Το Ibex (Interstellar Bountary Explorer, Εξερευνητής Διαστρικού Ορίου) προγραμματίζεται να εκτοξευτεί την Κυριακή με έναν πύραυλο Pegasus, ο οποίος θα απελευθερωθεί από αεροπλάνο πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Αρχικά θα τεθεί σε χαμηλή τροχιά σε ύψος 209 χλμ και σταδιακά θα απομακρυνθεί μέχρι να φτάσει την τελική του τροχιά σε απόσταση 322.000 χιλιομέτρων.
Το σκάφος, σε μέγεθος λάστιχου για φορτηγά, έχει σχεδιαστεί να ανιχνεύει άτομα που θερμαίνονται και εκτινάσσονται από το όρια της ηλιόσφαιρας. Θα μπορέσει έτσι να αντλήσει πληροφορίες για τη μάζα και την ενέργεια του ηλιακού ανέμου προς όλες τις κατευθύνσεις.
Η αποστολή θα προσθέσει νέα δεδομένα στις ανακαλύψεις που έκαναν τα δίδυμα σκάφη Voyager που εκτοξεύτηκαν το 1977 και πλέον έχουν φτάσει τα σύνορα του Ηλιακού Συστήματος.
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν πρόσφατα ότι ο ηλιακός άνεμος έχει εξασθενίσει στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 50 ετών και το Ibex ίσως μπορέσει να επιβεβαιώσει την υπόθεση ότι η ηλιόσφαιρα συρρικνώνεται.
24/4/2009 -
Η ΑΣΘΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ
Ο Ήλιος παρουσιάζει τη μεγαλύτερη θαμπάδα των τελευταίων δεκαετιών.
Δεν φαίνονται ηλιακές κηλίδες, ενώ ελάχιστες είναι οι ηλιακές φλόγες – το κοντινότερο μας αστέρι είναι ανησυχητικά ήσυχο τον τελευταίο καιρό.
Οι παρατηρήσεις μπερδεύουν τους αστρονόμους, οι οποίοι πρόκειται να μελετήσουν νέες εικόνες από τον Ήλιο, παρμένες από το διάστημα, στην Εθνική Συνάντηση Αστρονόμων της Μεγάλης Βρετανίας.
Ο Ήλιος κανονικά διανύει έναν 11ετή κύκλο δραστηριότητας. Στο ζενίθ του, παρουσιάζει μια πολυτάραχη ατμόσφαιρα που βράζει και πετάει φλόγες καθώς και τεράστια κομμάτια καυτών αερίων, που φθάνουν σε μέγεθος πλανητών. Στη συνέχεια ακολουθεί μια πιο ήρεμη περίοδος.
Τον περασμένο χρόνο, αναμένετο να αναθερμανθεί η ηλιακή δραστηριότητα μετά από ένα ήρεμο διάστημα. Αντίθετα, η πίεση των ηλιακών ανέμων σημείωσε ρεκόρ χαμηλής δραστηριότητας των τελευταίων 50 χρόνων, οι εκπομπές ραδιενέργειας έφτασαν στα χαμηλότερα επίπεδα για τα τελευταία 55 χρόνια, και οι ηλιακές κηλίδες σημείωσαν ρεκόρ στη δραστηριότητα τους για τα τελευταία 100 χρόνια.
Σύμφωνα με την Καθηγήτρια Louise Hara από το University College του Λονδίνου, είναι ασαφές το γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο ή το πότε ο Ήλιος θα καταστεί ξανά πιο ενεργός.
«Δεν υπάρχουν ακόμα ενδείξεις εξόδου από την τωρινή κατάσταση,» δήλωσε η Hara. «Προς το παρόν, υπάρχουν επιστημονικές μελέτες που υποδεικνύουν ότι πρόκειται να περάσουμε σε πιο ενεργή φάση σύντομα. Άλλοι υποστηρίζουν ότι θα εισέλθουμε σε μία ακόμα χαμηλή περίοδο- εδώ πρόκειται για έναν μεγάλο επιστημονικό διάλογο.»
Στα μέσα του 17ου αιώνα, μία ήρεμη φάση – γνωστή ως Maunder Minimum- διήρκεσε 70 χρόνια, και προκάλεσε μία «μίνι εποχή παγετώνων». Αυτό οδήγησε ορισμένους να υποστηρίξουν ότι μία παρόμοια ψύχρανση ενδεχομένως να οφείλεται για την κλιματική αλλαγή.
Σύμφωνα με τον Καθηγητή Mike Lockwood από το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον, αυτή η άποψη είναι υπέρ-απλουστευμένη. «Μακάρι να μας βοηθούσε ο Ήλιος, αλλά δυστυχώς, τα δεδομένα δείχνουν το αντίθετο,» είπε.
Ο καθηγητής Lockwood ήταν από τους πρώτους ερευνητές που κατέδειξε ότι η ηλιακή δραστηριότητα μειωνόταν σταδιακά από το 1985, ωστόσο οι παγκόσμιες θερμοκρασίες έχουν συνεχίσει να αυξάνονται.
«Εάν κοιτάξεις προσεχτικά στις παρατηρήσεις, είναι ξεκάθαρο ότι η ηλιακή δραστηριότητα έφθασε στο αποκορύφωμα της το 1985 περίπου και αυτό που παρατηρούμε σήμερα είναι η συνέχεια της πτωτικής τάσης, η οποία έχει διάρκεια δύο δεκαετίες. Εάν επρόκειτο η εξασθένιση του Ήλιου να επέφερε πτώση στις θερμοκρασίες του πλανήτη θα το είχαμε διαπιστώσει μέχρι τώρα.»
«Το μέσον της ηλιακής δραστηριότητας»
Στοιχεία από κορμούς δένδρων και πυρήνες πάγων υποδεικνύουν ότι ο Ήλιος ηρεμεί μετά από μια περίοδο ασυνήθιστα υψηλής δραστηριότητας.
Ο Καθηγητής Lockwood πιστεύει ότι παράλληλα με τον 11χρονο ηλιακό κύκλο, υπάρχει και μια επικείμενη ηλιακή ταλάντωση, η οποία διαρκεί εκατοντάδες χρόνια. Εισηγείται ότι το 1985 αποτέλεσε το υψηλότερο σημείο σε αυτόν τον πολυετή κύκλο και το Maunder Minimum αποτέλεσε το χαμηλότερο σημείο.
«Εισερχόμαστε στα μεσαία επίπεδα της ηλιακής δραστηριότητας μετά από μια περίοδο κατά την οποία είδαμε τον Ήλιο να αγγίζει το κορυφαίο 10% της δραστηριότητας του,» λέει ο Καθηγητής Lockwood. Θα πρέπει να χρειάζονται πάνω από 100 χρόνια προτού φθάσουμε στα χαμηλά επίπεδα του Maunder Minimum.»
Πρόσθεσε ότι η τωρινή θαμπάδα που παρατηρείται δεν πρόκειται να αντιστρέψει την άνοδο της παγκόσμιας θερμοκρασίας που προκαλείται από την καύση αερίων του θερμοκηπίου.
«Αυτό που συμβαίνει είναι λογικό ακόλουθο της υπερθέρμανσης του πλανήτη, και δεν ισχύει ότι ο Ήλιος συνεισφέρει σε αυτό.»
Στοιχεία από την Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC) δείχνουν ότι οι μέσες παγκόσμιες θερμοκρασίες παρουσιάζουν μία αύξηση της τάξης των 0,7o Κελσίου από τις αρχές του 20ου αιώνα.
Και η IPCC υπολογίζει ότι ο πλανήτης θα συνεχίσει να θερμαίνεται, με τις θερμοκρασίες να ανεβαίνουν από 1,8o έως και 4o Κελσίου μέχρι το τέλος του αιώνα.
Κανείς δεν γνωρίζει πώς λειτουργεί η εκατονταετής περίοδος της χάσης και της φέξης του Ήλιου. Ωστόσο, σήμερα οι αστρονόμοι έχουν διαστημικά τηλεσκόπια και μελετούν ενδελεχώς τον Ήλιο.
Σύμφωνα με τον Καθηγητή Richard Harrison από το Rutherford Appleton Laboratory στο Oxfordshire της Αγγλίας, η ήρεμη περίοδος που διανύει ο Ήλιος αποτελεί μοναδική ευκαιρία για τους αστρονόμους. «Είναι συναρπαστικό γιατί ως αστρονόμοι δεν έχουμε ξαναδεί κάτι τέτοιο στη ζωή μας,» λέει. «Έχουμε διαστημικά οχήματα εκεί πάνω για να μελετήσουν τον Ήλιο ενδελεχώς. Με τα τηλεσκόπια μπορούμε να μελετήσουμε την ελάχιστη δραστηριότητα με τρόπο που δεν έχουμε ξανακάνει στο παρελθόν.»
BBC News & Pathfinder.gr
Δεν φαίνονται ηλιακές κηλίδες, ενώ ελάχιστες είναι οι ηλιακές φλόγες – το κοντινότερο μας αστέρι είναι ανησυχητικά ήσυχο τον τελευταίο καιρό.
Οι παρατηρήσεις μπερδεύουν τους αστρονόμους, οι οποίοι πρόκειται να μελετήσουν νέες εικόνες από τον Ήλιο, παρμένες από το διάστημα, στην Εθνική Συνάντηση Αστρονόμων της Μεγάλης Βρετανίας.
Ο Ήλιος κανονικά διανύει έναν 11ετή κύκλο δραστηριότητας. Στο ζενίθ του, παρουσιάζει μια πολυτάραχη ατμόσφαιρα που βράζει και πετάει φλόγες καθώς και τεράστια κομμάτια καυτών αερίων, που φθάνουν σε μέγεθος πλανητών. Στη συνέχεια ακολουθεί μια πιο ήρεμη περίοδος.
Τον περασμένο χρόνο, αναμένετο να αναθερμανθεί η ηλιακή δραστηριότητα μετά από ένα ήρεμο διάστημα. Αντίθετα, η πίεση των ηλιακών ανέμων σημείωσε ρεκόρ χαμηλής δραστηριότητας των τελευταίων 50 χρόνων, οι εκπομπές ραδιενέργειας έφτασαν στα χαμηλότερα επίπεδα για τα τελευταία 55 χρόνια, και οι ηλιακές κηλίδες σημείωσαν ρεκόρ στη δραστηριότητα τους για τα τελευταία 100 χρόνια.
Σύμφωνα με την Καθηγήτρια Louise Hara από το University College του Λονδίνου, είναι ασαφές το γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο ή το πότε ο Ήλιος θα καταστεί ξανά πιο ενεργός.
«Δεν υπάρχουν ακόμα ενδείξεις εξόδου από την τωρινή κατάσταση,» δήλωσε η Hara. «Προς το παρόν, υπάρχουν επιστημονικές μελέτες που υποδεικνύουν ότι πρόκειται να περάσουμε σε πιο ενεργή φάση σύντομα. Άλλοι υποστηρίζουν ότι θα εισέλθουμε σε μία ακόμα χαμηλή περίοδο- εδώ πρόκειται για έναν μεγάλο επιστημονικό διάλογο.»
Στα μέσα του 17ου αιώνα, μία ήρεμη φάση – γνωστή ως Maunder Minimum- διήρκεσε 70 χρόνια, και προκάλεσε μία «μίνι εποχή παγετώνων». Αυτό οδήγησε ορισμένους να υποστηρίξουν ότι μία παρόμοια ψύχρανση ενδεχομένως να οφείλεται για την κλιματική αλλαγή.
Σύμφωνα με τον Καθηγητή Mike Lockwood από το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον, αυτή η άποψη είναι υπέρ-απλουστευμένη. «Μακάρι να μας βοηθούσε ο Ήλιος, αλλά δυστυχώς, τα δεδομένα δείχνουν το αντίθετο,» είπε.
Ο καθηγητής Lockwood ήταν από τους πρώτους ερευνητές που κατέδειξε ότι η ηλιακή δραστηριότητα μειωνόταν σταδιακά από το 1985, ωστόσο οι παγκόσμιες θερμοκρασίες έχουν συνεχίσει να αυξάνονται.
«Εάν κοιτάξεις προσεχτικά στις παρατηρήσεις, είναι ξεκάθαρο ότι η ηλιακή δραστηριότητα έφθασε στο αποκορύφωμα της το 1985 περίπου και αυτό που παρατηρούμε σήμερα είναι η συνέχεια της πτωτικής τάσης, η οποία έχει διάρκεια δύο δεκαετίες. Εάν επρόκειτο η εξασθένιση του Ήλιου να επέφερε πτώση στις θερμοκρασίες του πλανήτη θα το είχαμε διαπιστώσει μέχρι τώρα.»
«Το μέσον της ηλιακής δραστηριότητας»
Στοιχεία από κορμούς δένδρων και πυρήνες πάγων υποδεικνύουν ότι ο Ήλιος ηρεμεί μετά από μια περίοδο ασυνήθιστα υψηλής δραστηριότητας.
Ο Καθηγητής Lockwood πιστεύει ότι παράλληλα με τον 11χρονο ηλιακό κύκλο, υπάρχει και μια επικείμενη ηλιακή ταλάντωση, η οποία διαρκεί εκατοντάδες χρόνια. Εισηγείται ότι το 1985 αποτέλεσε το υψηλότερο σημείο σε αυτόν τον πολυετή κύκλο και το Maunder Minimum αποτέλεσε το χαμηλότερο σημείο.
«Εισερχόμαστε στα μεσαία επίπεδα της ηλιακής δραστηριότητας μετά από μια περίοδο κατά την οποία είδαμε τον Ήλιο να αγγίζει το κορυφαίο 10% της δραστηριότητας του,» λέει ο Καθηγητής Lockwood. Θα πρέπει να χρειάζονται πάνω από 100 χρόνια προτού φθάσουμε στα χαμηλά επίπεδα του Maunder Minimum.»
Πρόσθεσε ότι η τωρινή θαμπάδα που παρατηρείται δεν πρόκειται να αντιστρέψει την άνοδο της παγκόσμιας θερμοκρασίας που προκαλείται από την καύση αερίων του θερμοκηπίου.
«Αυτό που συμβαίνει είναι λογικό ακόλουθο της υπερθέρμανσης του πλανήτη, και δεν ισχύει ότι ο Ήλιος συνεισφέρει σε αυτό.»
Στοιχεία από την Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC) δείχνουν ότι οι μέσες παγκόσμιες θερμοκρασίες παρουσιάζουν μία αύξηση της τάξης των 0,7o Κελσίου από τις αρχές του 20ου αιώνα.
Και η IPCC υπολογίζει ότι ο πλανήτης θα συνεχίσει να θερμαίνεται, με τις θερμοκρασίες να ανεβαίνουν από 1,8o έως και 4o Κελσίου μέχρι το τέλος του αιώνα.
Κανείς δεν γνωρίζει πώς λειτουργεί η εκατονταετής περίοδος της χάσης και της φέξης του Ήλιου. Ωστόσο, σήμερα οι αστρονόμοι έχουν διαστημικά τηλεσκόπια και μελετούν ενδελεχώς τον Ήλιο.
Σύμφωνα με τον Καθηγητή Richard Harrison από το Rutherford Appleton Laboratory στο Oxfordshire της Αγγλίας, η ήρεμη περίοδος που διανύει ο Ήλιος αποτελεί μοναδική ευκαιρία για τους αστρονόμους. «Είναι συναρπαστικό γιατί ως αστρονόμοι δεν έχουμε ξαναδεί κάτι τέτοιο στη ζωή μας,» λέει. «Έχουμε διαστημικά οχήματα εκεί πάνω για να μελετήσουν τον Ήλιο ενδελεχώς. Με τα τηλεσκόπια μπορούμε να μελετήσουμε την ελάχιστη δραστηριότητα με τρόπο που δεν έχουμε ξανακάνει στο παρελθόν.»
BBC News & Pathfinder.gr
19/6/2009
ΛΥΘΗΚΕ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΚΗΛΙΔΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΥΚΛΟΥ
Σε μια αστρονομικη συνεντευξη στο ΚΟΛΟΡΑΝΤΟ των ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ οι επιστημονες ανακοινωσαν οτι η ελλειψη των ηλιακων κηλιδων εδω και 2 χρονια πανω στον ηλιο οφειλετε στο οτι αεριοθουμενα ρευματα βαθια κατω απο την επιφανεια του ηλιου κινουντε πολυ πιο αργα απο την συνηθισμενη ταχυτητα που πρεπει να εχουν.
Αυτα το ρευματα ανακαλυφθηκαν αφου χρησιμοποιηθηκε η μεθοδος της ΗΛΙΟΣΕΙΣΜΟΛΟΓΙΑΣ σε βαθος 7.000 χιλιομετρα κατω απο την επιφανεια του ηλιου.
Ο ηλιος παραγει νεα αεριοθουμενα ρευματα καθε 11 χρονια κοντα στους πολους του. Τα νεα αυτα ρευματα κινουντε αργα απο τους πολους στον ισημερινο. Οταν καποια απο τα ρευματα φθασουν σε γεωγραφικο πλατος 22 μοιρων τοτε αρχιζουν να εμφανιζοντε οι κηλιδες του νεου κυκλου.
Οι επιστημονες λοιπον διαπιστωσαν οτι τα ρευματα του νεου ηλιακου κυκλου κινηθηκαν πολυ πιο αργα απο την συνηθισμενη ταχυτητα με αποτελεσμα να καλυψουν γεωγραφικο πλατος 10 μοιρων σε 3 χρονια εναντι 2 χρονων του προηγουμενου ηλιακου κυκλου.
Τα αεριοθουμενα αυτα ρευματα μολις τωρα λοιπον φθανουν στο κρισιμο γεωγραφικο πλατος των 22 μοιρων ωστε να ενεργοποιησουν την ηλιακη δραστηριοτητα των κηλιδων.
Οι επιστημονες ανακοινωσαν οτι τον τελευταιο καιρο τα ρευματα αυτα φθανουν τελικα στον προορισμο τους αρκετα καθυστερημενα, και για τον λογο αυτο εχουμε εμφανιση κηλιδων του νεου ηλιακου κυκλου 24 τον τελευταιο καιρο. Επισεις λενε οτι το δυναμο του ηλιου λειτουργει καλα και ο κυκλος των κηλιδων δεν εχει σπασει.
Επειδη τα ρευματα του ηλιου δεν ειναι ορατα κατω απο την επιφανεια του χρησιμοποιηθηκε ΗΛΙΟΣΕΙΣΜΟΓΡΑΦΟΣ. Η μεθοδος ειναι ομοια με αυτην που χρησιμοποιουν οι γεωλογοι για την χαρτογραφηση του εσωτερικου της γης. Εστειλαν κυματα λοιπον προς τον ηλιο τα οποια προσκρουοντας επανω του δημιουργησαν δονησεις οι οποιες κατεδειξαν στους επιστημονες την κινηση των ρευματων στο εσωτερικο του ηλιου. Συνδυασαν λοιπον τα στοιχεια του GONG το οποιο δειχνει τα δικτυα ταλαντωσης και μετρα τις ηλιακες δονησεις απο διαφορα σημεια γυρω απο την γη, και του SOHO το οποιο κανει το ιδιο πραγμα αλλα απο το διαστημα και ετσι βρηκαν την αργοπορια των ρευματων του νεου ηλιακου κυκλου.
Οι επιστημονες ανακοινωσαν πως η ανακαλυψη αυτη δειχνει οτι στα αεριοθουμενα αυτα ρευματα οφειλετε η μη εμφανιση των κηλιδων του νεου κυκλου αλλα και οι επιπτωσεις στον συγχρονισμο του ηλιακου κυκλου.
Δηλωσαν επισεις οτι υπαρχουν πολλα πραγματα ακομη να ερευνησουν οπως το πως δημιουργειτε η ηλιακη κηλιδα απο την ωθηση των ρευματων αυτων αλλα και πως παραγοντε αυτα τα αεριοθουμενα ρευματα. Για τον λογο αυτο η ΝΑΣΑ θα επισπευση την προωθηση του SDO το οποιο περιεχει ηλιοσεισμογραφικους αισθητηρες μεσα στο ετος αυτο.
(πηγη: ΝΑΣΑ - Μεταποιημενο αρθρο: ΤΗΕΟ-007)
Αυτα το ρευματα ανακαλυφθηκαν αφου χρησιμοποιηθηκε η μεθοδος της ΗΛΙΟΣΕΙΣΜΟΛΟΓΙΑΣ σε βαθος 7.000 χιλιομετρα κατω απο την επιφανεια του ηλιου.
Ο ηλιος παραγει νεα αεριοθουμενα ρευματα καθε 11 χρονια κοντα στους πολους του. Τα νεα αυτα ρευματα κινουντε αργα απο τους πολους στον ισημερινο. Οταν καποια απο τα ρευματα φθασουν σε γεωγραφικο πλατος 22 μοιρων τοτε αρχιζουν να εμφανιζοντε οι κηλιδες του νεου κυκλου.
Οι επιστημονες λοιπον διαπιστωσαν οτι τα ρευματα του νεου ηλιακου κυκλου κινηθηκαν πολυ πιο αργα απο την συνηθισμενη ταχυτητα με αποτελεσμα να καλυψουν γεωγραφικο πλατος 10 μοιρων σε 3 χρονια εναντι 2 χρονων του προηγουμενου ηλιακου κυκλου.
Τα αεριοθουμενα αυτα ρευματα μολις τωρα λοιπον φθανουν στο κρισιμο γεωγραφικο πλατος των 22 μοιρων ωστε να ενεργοποιησουν την ηλιακη δραστηριοτητα των κηλιδων.
Οι επιστημονες ανακοινωσαν οτι τον τελευταιο καιρο τα ρευματα αυτα φθανουν τελικα στον προορισμο τους αρκετα καθυστερημενα, και για τον λογο αυτο εχουμε εμφανιση κηλιδων του νεου ηλιακου κυκλου 24 τον τελευταιο καιρο. Επισεις λενε οτι το δυναμο του ηλιου λειτουργει καλα και ο κυκλος των κηλιδων δεν εχει σπασει.
Επειδη τα ρευματα του ηλιου δεν ειναι ορατα κατω απο την επιφανεια του χρησιμοποιηθηκε ΗΛΙΟΣΕΙΣΜΟΓΡΑΦΟΣ. Η μεθοδος ειναι ομοια με αυτην που χρησιμοποιουν οι γεωλογοι για την χαρτογραφηση του εσωτερικου της γης. Εστειλαν κυματα λοιπον προς τον ηλιο τα οποια προσκρουοντας επανω του δημιουργησαν δονησεις οι οποιες κατεδειξαν στους επιστημονες την κινηση των ρευματων στο εσωτερικο του ηλιου. Συνδυασαν λοιπον τα στοιχεια του GONG το οποιο δειχνει τα δικτυα ταλαντωσης και μετρα τις ηλιακες δονησεις απο διαφορα σημεια γυρω απο την γη, και του SOHO το οποιο κανει το ιδιο πραγμα αλλα απο το διαστημα και ετσι βρηκαν την αργοπορια των ρευματων του νεου ηλιακου κυκλου.
Οι επιστημονες ανακοινωσαν πως η ανακαλυψη αυτη δειχνει οτι στα αεριοθουμενα αυτα ρευματα οφειλετε η μη εμφανιση των κηλιδων του νεου κυκλου αλλα και οι επιπτωσεις στον συγχρονισμο του ηλιακου κυκλου.
Δηλωσαν επισεις οτι υπαρχουν πολλα πραγματα ακομη να ερευνησουν οπως το πως δημιουργειτε η ηλιακη κηλιδα απο την ωθηση των ρευματων αυτων αλλα και πως παραγοντε αυτα τα αεριοθουμενα ρευματα. Για τον λογο αυτο η ΝΑΣΑ θα επισπευση την προωθηση του SDO το οποιο περιεχει ηλιοσεισμογραφικους αισθητηρες μεσα στο ετος αυτο.
(πηγη: ΝΑΣΑ - Μεταποιημενο αρθρο: ΤΗΕΟ-007)
To παρακατω βιντεο δειχνει τους ηλιοσεισμογραφους των GONG - SOHO. Oι μπλε κυκλοι δεξια του μισου ηλιακου δισκου δειχνουν τα αργα αεριοθουμενα ρευματα ενω οι κοκκινοι κυκλοι τα γρηγορα. Στον αριστερο μισο βλεπουμε τα ρευματα αυτα οπως κατεβαινουν απο τους πολους προς τον ισημερινο.
http://spd.boulder.swri.edu/solar_mystery/mov2k9.mpg
http://spd.boulder.swri.edu/solar_mystery/mov2k9.mpg
12/8/2009
Οι επιστήμονες φαίνεται πως επιτέλους θέτουν ένα τέλος στην μακροχρόνια διαμάχη τους σχετικά με τον βασικό μηχανισμό που βρίσκεται πίσω από τις περιοδικές «εποχές των παγετώνων» στη Γη κατά τα τελευταία δυόμιση εκατομμύρια χρόνια. Οι αιτίες για τους πάγους που έρχονται και φεύγουν κατά περιόδους, συνδέονται τελικά με τις μικρές μεταβολές στην ηλιακή ακτινοβολία (και όχι στο διοξείδιο του άνθρακα), οι οποίες προκαλούνται από περιοδικές προβλέψιμες μεταβολές στον άξονα περιστροφής του πλανήτη μας, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα.
Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής τον Πίτερ Κλαρκ, καθηγητή γεωεπιστημών του πολιτειακού πανεπιστημίου του Όρεγκον, σε σχετική εργασία τους στο περιοδικό «Science», συμπεραίνουν ότι οι γνωστές ταλαντεύσεις στην περιστροφή της Γης προκάλεσαν τα επίπεδα των πάγων παγκοσμίως να φθάσουν στο αποκορύφωμά τους πριν 26.000 χρόνια, να σταθεροποιηθούν επί 7.000 χρόνια και μετά να αρχίσουν να λιώνουν πριν 19.000 χρόνια, ώσπου η τελευταία εποχή των παγετώνων τερματίστηκε.
Το αρχικό λιώσιμο των πάγων προκλήθηκε από την αύξηση της ηλιακής ακτινοβολίας και όχι από τις μεταβολές στο επίπεδο του διοξειδίου του άνθρακα ή στις θερμοκρασίες των ωκεανών, όπως μερικοί επιστήμονες είχαν υποστηρίξει τα τελευταία χρόνια.
«Η ηλιακή ακτινοβολία ήταν η 'σκανδάλη' που πυροδότησε το λιώσιμο των πάγων, αυτό είναι πια σίγουρο», δήλωσε ο καθηγητής Πίτερ Κλαρκ. «Υπήρξαν επίσης αλλαγές στα επίπεδα του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα και στην κυκλοφορία των ωκεανών, όμως αυτές συνέβησαν αργότερα και απλώς ενίσχυσαν μια διαδικασία που ήδη είχε ξεκινήσει».
Τα συμπεράσματα αυτά είναι σημαντικά, σύμφωνα με τους επιστήμονες, επειδή θα επιτρέψουν στους ερευνητές την καλύτερη κατανόηση του πώς λιώνουν οι πάγοι λόγω των μεταβολών στην ηλιακή ακτινοβολία και έτσι θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να προβλέψουν με μεγαλύτερη ακρίβεια το πώς θα αντιδράσουν οι πάγοι της Γης στο μέλλον.
Οι επιστήμονες μπορούν να υπολογίσουν τις αλλαγές στον άξονα περιστροφής της Γης σε βάθος 50 εκατ. ετών στο παρελθόν. Οι αλλαγές αυτές προκαλούνται κυρίως από τη βαρυτική επίδραση των μεγαλύτερων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος, όπως ο Δίας και ο Κρόνος, που έλκουν τη Γη με ελαφρώς διαφορετικούς τρόπους στη διάρκεια χιλιάδων ετών.
Η συνδυασμένη αυτή επίδραση μπορεί να μεταβάλει τον άξονα της Γης -και άρα τον τρόπο που ο πλανήτης μας «γέρνει» προς τον ήλιο- μέχρι και δύο μοίρες στη διάρκεια μεγάλων χρονικών περιόδων. Αυτό έχει ως συνέπεια να αλλάζει ο τρόπος (η γωνία) που η ηλιακή ακτινοβολία πέφτει πάνω στον πλανήτη μας. Αυτές οι μικρές μεταβολές στην ηλιακή ακτινοβολία ήσαν αρκετές για να πυροδοτήσουν αλλεπάλληλες εποχές παγετώνων κατά τα τελευταία δυόμιση εκατομμύρια χρόνια, οι οποίες έφτασαν στο αποκορύφωμά τους κάθε περίπου 100.000 χρόνια.
Κάποια στιγμή στην εποχή μας, σύμφωνα με τους επιστήμονες, η Γη θα πρέπει αργά-αργά να βγει από την μακρόχρονη περίοδο που τώρα βιώνει ανάμεσα σε δύο παγετωνικές εποχές -και η οποία έχει κρατήσει περίπου 10.000 χρόνια- και να αρχίσει ξανά να εισέρχεται σταδιακά στις συνθήκες εκείνες που τελικά θα την οδηγήσουν στην επόμενη εποχή των πάγων - εκτός και κάποιες άλλες δυνάμεις καθυστερήσουν ή και σταματήσουν αυτή τη διαδικασία.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ
ΜΕΓΑΛΟ ΗΛΙΑΚΟ ΡΗΓΜΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ
(κάντε κλικ για μεγεθυνση)
