Osteopatia (terapia)
Osteopatia (zaliczana do medycyny niekonwencjonalnej) jest metodą, w której badanie manualne wykorzystywane jest do stawiania diagnozy i leczenia chorych. Osteopatia uznaje i akceptuje zależność pomiędzy ciałem, psychiką i umysłem zarówno w stanie określanym jako zdrowie jak i w stanie chorobowym. Traktuje ona ciało ludzkie jako całość zarówno w aspekcie strukturalnym jak i funkcjonalnym, zakłada ona, że organizm ludzki posiada zdolności do autoregulacji i przywracania homeostazy. Leczenie osteopatyczne jest więc ściśle powiązane z indukcją tychże mechanizmów.
Spis treści
Historia[edytuj]
Początki medycyny osteopatycznej sięgają roku 1874, kiedy to amerykański lekarz Andrew Taylor Still (1828-1912) zdefiniował osteopatię jako formę ulepszenia medycyny konwencjonalnej. W 1892 założył on pierwszą szkolę osteopatii American School of Osteopathy w Kirksville w Missouri. Aby lepiej zaznaczyć różnicę dzielącą ją od podstawowej koncepcji (doktryny lekarskiej), wyodrębnił tytuł jaki po ukończeniu szkoły używali jego uczniowie – D.O. (doktor osteopatii), a nie M.D. (doktor medycyny).
W 1897 roku grupa studentów American School of Osteopathy założyła American Osteopathic Association[1] (Amerykańskie Towarzystwo Osteopatii). Wkrótce potem Andrew Taylor Still założył Kirksville College, który do dziś jest jednym z największych ośrodków edukacji osteopatycznej i badań naukowych w Ameryce. Do 1912 r. (data jego śmierci) powstało sześć Szkół Chirurgii i Medycyny Osteopatycznej.
W Europie pierwszą szkołą osteopatii była Brytyjska Szkoła Osteopatii z siedzibą w Londynie. Założył ją w 1917 roku student Still’a – James Martin Littlejohn. Kolejne szkoły powstawały m.in. w Belgii, Niemczech, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Portugalii, Austrii oraz we Francji i we Włoszech. W Polsce pierwszy kurs osteopatii powstał w 2003 roku, realizując program belgijskiej szkoły osteopatii – Sutherland College of Osteopatic Medicine. Pierwsza w Polsce Szkoła Wyższa – PWSM (Podkowiańska Wyższa Szkoła Medyczna) w 2013 roku powołała Wydział Medycyny Osteopatycznej i kształci studentów na 3-letnich Studiach Podyplomowych Medycyny Osteopatycznej.
Główne zasady osteopatii[edytuj]
- Organizm ludzki stanowi jedność
- Budowa ciała oraz zachodzące w nim procesy są wzajemnie powiązane zarówno w płaszczyźnie strukturalnej jak i duchowo-psychicznej
- Organizm posiada własne mechanizmy samoleczenia i autoregulacji
- Procesy lecznicze wynikają z powyższych trzech zasad
Osteopatia koncentruje się przede wszystkim na zdrowiu, a nie na zwalczaniu chorób.
Wskazania do terapii osteopatycznej[edytuj]
 |
Ta sekcja może zawierać twórczość własną lub niezweryfikowane informacje. Pomóż Wikipedii poprawić artykuł na postawie weryfikowalnych źródeł. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości prosimy usunąć szablon „Dopracować” z kodu tej sekcji. |
- Ostre i przewlekłe zespoły bólowe układu kostno-stawowego i kręgosłupa (np. rwa kulszowa, rwa barkowa, dyskopatie, zmiany degeneracyjne dużych stawów)
- Funkcjonalne schorzenia układu gastroenterologicznego, urologicznego, ginekologicznego, układu krążenia i układu oddechowego
- Bóle głowy u dzieci i dorosłych
- Stany pourazowe i powypadkowe u dzieci i dorosłych
- Urazy okołoporodowe u dzieci; zaburzenia rozwoju koordynacji i psychomotoryki u dzieci
- Zespoły bólowe kobiet w ciąży i profilaktyka okołoporodowa
- Wady postawy
- Zespoły psychosomatyczne, lękowe i depresje
