Używany Seat Leon II (2005-)

Seat przez długi czas nie potrafił zdefiniować spójnego wizerunku dla swoich modeli. Przez wiele lat były to tylko budżetowe odmiany Fiata a później (od 1986 roku) Volkswagena. I pewnie byłoby tak do dziś, gdyby nie to, że do współpracy zaproszono w końcu słynnego stylistę Valtera da Silvę. W 2004 roku wyczarował minivana Alteę - pierwsze połączenie niemieckiej techniki i hiszpańskiego temperamentu. Rok później zadebiutował spokrewniony z nią kompaktowy model Leon II. Oba auta udowodniły, że na bazie śmiertelnie nudnego Golfa V można zbudować niebanalny samochód ze sportowym zacięciem w rozsądnej cenie.

Pomimo tego udanego posunięcia, Leon pozostał w cieniu swojego niemieckiego brata. Przeglądając portale ogłoszeniowe okazuje się, że Leonów II jest trzy razy mniej niż Golfów V. Są od nich także wyraźnie tańsze.

Nadwozie i wnętrze
Seat Leon II oferowany jest w jednej, pięciodrzwiowej wersji nadwozia. Na pierwszy rzut oka wygląda jak trzydrzwiówka i w tym cały jego urok. Karoseria wyróżnia się precyzyjnym pasowaniem poszczególnych elementów. Uwagę zwracają szczególnie rozbudowane, masywne progi, solidne drzwi i przyjemny odgłos ich zamykania. Nadwozie jest wykonane w całości ze stali o różnym stopniu twardości. Auto było testowane przez specjalistów z EuroNCAP i uzyskało podczas prób zderzeniowych 4-gwiazdkowy wynik.

Wnętrze Leona, podobnie jak nadwozie, zostało zaprojektowane w sportowym stylu. Ubocznym efektem opływowej formy nadwozia są ostre krawędzie przednich drzwi. Podczas wsiadania trzeba na nie uważać.

Wszystkie wersje mają wskaźniki zegarowe umieszczone w okrągłych tubach. W centralnej części znajduje się obrotomierz. W egzemplarzach sprzed liftingu konsola centralna straszy dużymi powierzchniami niewykorzystanego plastiku. Po liftingu prezentuje się znacznie lepiej.

Zawieszenie
Podwozie Seata Leona jest jego dużym atutem. Gwarantuje dobre właściwości jezdne, a jednocześnie jest trwałe i tanie w naprawach. Większość elementów jest współzamienna z tymi zastosowanymi w Golfie V. Z przodu producent postawił na sprawdzony i tani w eksploatacji układ McPherson. Wypada docenić możliwość wymiany samych sworzni wahaczy (są one przykręcane).

Zawieszenie tylne jest konstrukcją niezależną. Na każde tylne koło przypada jeden nośny wahacz poprzeczny, jeden dodatkowy wahacz poprzeczny, oraz jeden wahacz wzdłużny. Cała konstrukcja przytwierdzona jest do szczątkowej ramy pomocniczej. Mimo złożonej konstrukcji całość jest trwała. Z tyłu producent przewidział możliwość regulacji zbieżności. Po zakupie auta warto odwiedzić stację diagnostyczną celem profilaktycznej kontroli.

Silniki benzynowe
Ze względu na prostotę konstrukcji, najtańszy w eksploatacji i naprawach jest ośmiozaworowy silnik benzynowy 1.6. Nieźle współpracuje z instalacjami gazowymi (sekwencyjny wtrysk LPG/CNG). Godna polecenia jest także wprowadzona nieco później szesnastozaworowa jednostka
1.4 16V. Mało pali, koszty obsługi są na umiarkowanym poziomie, a ceny egzemplarzy używanych - przystępne.

Kolejne pod względem mocy silniki benzynowe to już jednostki z bezpośrednim wtryskiem. Najbardziej popularną z nich jest wolnossąca dwulitrówka 2.0 FSI 150 KM (FSI: Fuel Straight Injection). Na znanym, żeliwnym bloku z nowymi tłokami zamontowano nową, szesnastozaworową głowicę. Jest jednym z najtrwalszych silników z bezpośrednim wtryskiem na rynku, ale ma także swoje wady, np. awaryjny wariator faz rozrządu. Model 2.0 TFSI to krewniak 2.0 FSI, który otrzymał turbosprężarkę. Silnik 1.8 TSI to dla odmiany zwiastun nowej technologii w grupie VW. Podobnie jak modele 2.0 FSI oraz 2.0 TFSI ma bezpośredni wtrysk paliwa, ale wyposażony jest już w rozrząd łańcuchowy. Długi łańcuch (nowa generacja, tzw. łańcuch zębaty) napędza oba wałki rozrządu. Krótki łańcuch napędza pompę oleju. Na bazie tego silnika powstał nowy silnik 2.0 TSI (nie mylić ze starszym 2.0 TFSI).

Uwaga! Okazuje się, że teoretycznie bezobsługowe rozrządy wymagają okresowej kontroli, najlepiej w ASO. oraz szczegółowej diagnostyki przed zakupem auta używanego. W zaniedbanych egzemplarzach dochodzi do zniszczenia współpracujących ze sobą elementów.

Diesle
Wszystkie diesle Leona są oszczędne i dynamiczne. Bazową propozycją jest wersja 1.9 TDI PD, która obok benzynowej 1.6 8V jest najtrwalszą jednostką w całej gamie. Niestety ma już swoje lata i jej rolę przejął nowszy model - 2.0 TDI PD o mocy 140 lub 170 KM. Osiągi i niskie zużycie paliwa tej jednostki budzą uznanie, ale niestety, oprócz wyraźnych zalet ma ona także kilka wad. Po pierwsze - jest dość głośna. Pod maską kompaktowego Seata dźwięk wydaje się nawet jeszcze bardziej natarczywy niż innych spokrewnionych modelach. Po drugie, okazuje się awaryjna i kosztowna w serwisowaniu. Potencjalny nabywca ryzykuje wydatki na naprawę lub wymianę pompowtryskiwaczy (są wyraźnie droższe niż w 1.9 TDI). Pechowcy muszą pogodzić się także z kosztem naprawy lub wymiany głowicy, która akurat w tym modelu lubi pękać.

Problemy rozwiązano przy okazji liftingu modelu. Wprowadzenie zasilania common rail wyeliminowało większość niedogodności. Niestety, samochody z tymi jednostkami są jeszcze młode, a co za tym idzie stosunkowo drogie.

Skrzynie DSG
Z dużą rezerwą należy podchodzić do wersji ze skrzynią DSG. Jest to skrzynia mechaniczna wyposażona w dwa współosiowe sprzęgła i elektroniczne sterowanie. Działa wyjątkowo szybko, zarówno w trybie automatycznym jak też ręcznym. Nie powoduje także wzrostu zużycia paliwa. Skrzynie DSG, stosowane z powodzeniem także w innych modelach grupy Volkswagena, wymagają okresowej wymiany oleju co 60 tys. km (koszt ok. 1000 zł). Psują się sporadycznie, ale jeśli już coś się wydarzy, koszty naprawy są wysokie. Można zaryzykować stwierdzenie, że wersje z DSG warte są polecenia jeśli samochód ma przebieg mniejszy niż 100 tys. km. W przypadku aut starszych będzie to już najprawdopodobniej skarbonka.

Podsumowanie
Druga generacja Seata Leona nie jest ani tak funkcjonalna jak Skoda Octavia II, ani tak popularna jak Volkswagen Golf V, ani tak prestiżowa jak Audi A3 II. Ale technicznie to przecież ta sama konstrukcja. Ograniczone zainteresowanie hiszpańskim modelem sprawia, że jego ceny na rynku wtórnym są bardzo atrakcyjne. Warto zatem skorzystać z okazji. Polecamy oszczędne turbodiesle 1.9 TDI lub wszystkie nowsze, z układem common rail.

Seat Leon II: historia modelu
2004: prezentacja Seata Altei. Ten van powstał przed modelem Leon II.
2005: prezentacja Leona II.
2006: sportowa wersja Cupra z turbodoładowanym silnikiem 2.0 TSI o mocy 240 KM. Gamę nadwozi rozszerza Altea XL.
2007: odświeżenie gamy silników.
2009: lifting nadwozia i wnętrza.

Seat Leon II: wyposażenie wnętrza, funkcjonalność
Wyposażenie seryjne i opcjonalne może się różnić w zależności od rynku, z którego pochodzi dany egzemplarz. Zdecydowana większość Leonów seryjnie ma układ ABS, elektrycznie regulowane lusterka zewnętrzne oraz elektrycznie sterowane szyby przednie.

Wersje lepiej wyposażone (np. Reference) mają na pokładzie także klimatyzację, komputer pokładowy i radioodtwarzacz.

Najważniejsze elementy oferowane za dopłatą to reflektory ksenonowe, felgi aluminiowe, i czujniki parkowania i szyberdach.

Seat Leon II: typowe usterki i problemy

• Awarie pompowtryskiwaczy w silnikach 2.0 TDI PD.
• W tych jednostkach pękają także głowice.
• Tworzenie się nagaru w kanałach dolotowych w silnikach z bezpośrednim wtryskiem benzyny z początkowego okresu produkcji.
• Awarie czujników położenia wału w silnikach TSI.
• Drobne usterki elektroniki

Seat Leon II: nadwozie i wnętrze
Atrakcyjna, sportowa stylizacja, staranne wykonanie oraz dobre zabezpieczenie antykorozyjne zasługują na wysoką ocenę. Jeśli ktoś potrzebuje większej przestrzeni - wybierze Alteę.

Seat Leon II: silniki
W szerokiej gamie silników każdy znajdzie coś dla siebie. Za awaryjne turbodiesle 2.0 TDI trzeba odjąć punkty, ale w odwodzie pozostają sprawdzone 1.6 8V oraz 1.9 TDI.

Seat Leon II: zawieszenie
Zawieszenie jest trwałe, tanie w naprawach, a jednocześnie gwarantuje bardzo dobre właściwości jezdne. Na naszych drogach nie warto łakomić się na sportowe felgi.

Seat Leon II: koszty serwisowania
Jak przystało na grupę Volkswagena, koszty serwisowania są niskie. Oczywiście dotyczy to tylko podstawowych wersji. Dodatkowym plusem jest wzorowa dostępność części.

Plusy:

• Solidne, sztywne nadwozie.
• Bogate wyposażenie.
• Szeroka gama silników.
• Dobrze, sportowo zestrojone zawieszenie.
• Atrakcyjne ceny egzemplarzy używanych.
• Dobre zabezpieczenie antykorozyjne.

Minusy:

• Przeciętne wyciszenie wnętrza.
• Ograniczona widoczność do tyłu.
• Przy późniejszej odsprzedaży trzeba brać pod uwagę spory spadek wartości.
• Ograniczona ilość miejsca na tylnej kanapie, brak wersji kombi.

Spokrewnione wersje

Seat Altea

Pod względem technicznym oba modele są niemal identyczne. Dostępna jest także wersja wydłużona XL.

Seat Altea Freetrack

Model podwyższony z dołączanym napędem na cztery koła (Haldex).

Wersje sportowe

Seat Leon Cupra 2.0 TSI 240 KM

Sportowiec czystej krwi. Pod maską turbodoładowany silnik z bezpośrednim wtryskiem paliwa 2.0 TSI o mocy 240 KM. W silniku wzmocniono tłoki i korbowody, zastosowano większe wtryskiwacze i nową głowicę. Prędkość maksymalna: 244 km/h, 0-100 km/h: 6,4 s.

Seat Leon FR (Formula Racing): 2.0 TFSI/TSI 211 KM lub 2.0 TDI 170 KM

Popularna usportowiona wersja. Występuje w wersjach benzynowych lub wysokoprężnych. Wyróżnia go stylizacja nadwozia, sportowe wnętrze, sportowe zawieszenie oraz obręcze kół o minimalnej średnicy 17 cali lub opcjonalnie 18 cali. Leon FR to pierwszy SEAT ze skrzynią DSG.

Seat Leon Cupra R 2.0 TSI 265 KM

Zadebiutował w roku 2009. Napędzany jest silnikiem Leona Cupra 2.0 TSI wzmocnionym do 265 koni mechanicznych. Osiąga prędkość maksymalną 250 km/h, a jego przyspieszenie od 0 do 100 km/h wynosi 6,1 sekundy.

Jacek Ambrozik