خاطره اي از سرتيپ خلبان حبيب بقايي عمليات والفجرهشت درمنطقه اي به وسعت هشتصد كيلومترشروع شد و به موجب آن بخش وسيعي از خاك دشمن (شهر استراتژيك فاو، كارخانه نمك، پايگاه هاي موشكي و ساحل خورعبداللّه) به تصرف نيروهاي ايران در آمد. 25 دي 1387-10:33:43
حمله به قرارگاه سپاه يكم عراق
عمليات والفجرهشت درمنطقه اي به وسعت هشتصد كيلومترشروع شد و به موجب آن بخش وسيعي از خاك دشمن (شهر استراتژيك فاو، كارخانه نمك، پايگاه هاي موشكي و ساحل خورعبداللّه) به تصرف نيروهاي ايران در آمد.
اين عمليات كه به نوبه خود يكي از بزرگ ترين عمليات مشترك ارتش و سپاه به حساب مي آمد، باعث از هم پاشيدن و متلاشي شدن 3 تيپ و 6 گردان و كشته و زخمي شدن بيش از صدها تن از نيروهاي عراقي شد.
اين عمليات با هدف كوتاه كردن دست دشمن از آبراه حياتي خليج فارس و پاك سازي كامل اروندرود، و دور كردن آتش دشمن از شهرهاي مهم آبادان و خرمشهر انجام گرفته بود. در اين روز خلبانان شجاع نيروي هوايي با انجام دادن صدها سورتي پرواز، امان از دشمن بعثي بريدند و با سرنگوني بيش از هفتاد فروند هواپيما و هلي كوپتر، ضربات مهلك و سنگيني به متجاوزان وارد كردند.
با شهيد اردستاني به پرواز درآمديم
شهيد اردستاني انسان متقي و والايي بود. در طول هشت سال دفاع مقدس، خود و زندگي اش را وقف اسلام و انقلاب كرد.
در يكي از عمليات ها قرار بود مركز فرماندهي يكي از قرار گاه ها ي سپاه عراق را كه در منطقه عملياتي والفجر هشت قرار داشت، بمباران كنيم. صبح زود پس از اداي فريضه نماز، آماده خروج از منزل بودم كه صداي گريه دختر كوچكم مرا به خود آورد. به سرعت خودم را به او رساندم و ديدم كه از شدت التهاب خيس عرق شده و با صداي بلند فرياد مي زند:
- بابا مواظب باش!
دستي به سر و رويش كشيدم. با ديدن من قدري آرام گرفت و دوباره به خواب رفت.
با توكل به خدا از خانه خارج شدم. هواپيما از قبل توسط متخصصان فني به انواع بمب و موشك مسلح شده بود. با ورود من و شهيد اردستاني به آشيانه، پرسنل به استقبال مان آمدند. پس از وارسي هواپيما و انجام مقدمات، در دو گروه پروازي به پرواز در آمديم. از قبل هماهنگي هاي لازم صورت گرفته بود تا پس از پرواز هيچ گونه تماسي با برج مراقبت نداشته باشيم. حالات روحي خاصي در من ايجاد شده بود. احساس مي كردم كه بيش از هميشه به خدا نزديكم.
بالاي سر نيروهاي عراقي رسيديم
به منظور پوشش هوايي، اردستاني در كنار و به فاصله كمي از من در پرواز بود. هنوز دقايقي از پروازمان نگذشته بود كه به مرز رسيديم. با عرض ارادت به آقا اباعبداللّه الحسين(ع) و ابالفضل العباس (س) و ساير ائمه، درحالي كه سخت در راز و نياز بودم، انبوهي از نيروها و چادرهاي عراقي را در لابه لاي نخلستان ديدم. براي اين كه از پوشش مناسبي برخوردار باشيم و يكديگر را خوب ببينيم، به در بال همديگر و در كنار هم پرواز مي كرديم.
با سرعت 500 كيلومتر در ساعت و با ارتفاع 50 پا از سطح زمين درحال پرواز بوديم. با ديدن نيروهاي عراقي كه در ميان نخلستان بودند، به اين فكر افتادم كه هر آن ممكن است چون صاعقه هايي ويرانگر بر سر ملت مظلوم كشورمان فرود آيند. با مسلسل هواپيما به سمت شان تيراندازي كردم. درحالي كه سخت سرگرم جنگ بودم، دختر كوچكم را جلوي چشمانم مشاهده كردم كه فرياد مي زد:
- بابا مواظب باش ...
هواپيمايم با نخل ها برخورد كرد
ناگهان درخت خرمايي كه ارتفاع زيادي از سطح زمين داشت، در مقابل ديدگانم قرار گرفت. به يك باره اوج گرفتم اما قسمت زير بدنه هواپيما به نوك نخل خرما برخورد كرد و سرعت هواپيما كه در آن لحظه به 800 كيلومتر رسيده بود، به كم تر از 400 كيلومتر اُفت كرد. احساس كردم تمام نشان دهنده ها و علايم هشدار دهنده از وضعيت وخيم هواپيما خبر مي دهند. تصميم به ترك هواپيما گرفتم، اما پس از چند لحظه از اين فكر منصرف شدم.
اردستاني را از وضعيت با خبر كردم. او مرا به آرامش دعوت كرد و گفت:
- نگران نباش. خون سردي ات را حفظ كن و تا جايي كه ممكن است هواپيما را تحت كنترل داشته باش و آن را هدايت كن.
هواپيما را تا حدودي به كنترل خودم در آوردم، اما واماندگي در يكي از موتورها مشاهده مي شد. در اين زمان بيش از دو كيلومتر از اردستاني عقب تر بودم. او هر لحظه از طريق راديو از وضعيت من جويا مي شد. درحالي كه هنوز به هدف اصلي چند مايل باقي مانده و او از من جلوتر بود، يك آتشبار 57 ميليمتري بر روي هواپيماي اردستاني شليك كرد. با تمام توان بر روي پدافند دشمن شليك كردم و آن را از بين بردم.
نيروهاي دشمن را در هم كوبيديم
از چپ و راست بر روي ما شليك مي كردند. خود را به هدف اصلي كه قرارگاه سپاه يكم عراق بود رسانديم و با يك حركت تاكتيكي حساب شده، بمب ها و موشك هاي خود را فرو ريختيم. با رها كردن بمب ها، هواپيما وضعيت بهتري پيدا كرد. خود را به مرز ايران رسانديم و سپس در يكي از پايگاه ها به زمين نشستيم. پرسنل زيادي به استقبال ما آمدند. با ديدن شاخ و برگ هاي درخت خرما و باك اضافي هواپيما كه بر اثر برخورد با درخت به صورت صفحه مقاومي در مقابل جريان هوا در آمده بود، تعجب كرده بودند و بازگشت هواپيما و فرود آن را از امدادهاي الهي مي ديدند.
هر يك از پرسنل شاخ و برگ ها را كنده و با خود مي بردند زيرا آن را تبرك و يادگاري از امام علي(ع) مي دانستند.
پس از چندين ساعت كار و تلاش شبانه روزي پرسنل فني، هواپيما دوباره به حالت عملياتي در آمد و در زمره جنگنده هاي كشورمان، به ماموريت هاي نظامي خود ادامه داد.
خاطره اي از سرتيپ خلبان حبيب بقايي 25 دي 1387-10:33:43 منبع: سايت ساجد پيوند: براي توضيحات بيشتر اينجا كليك كنيد فرستنده: دبيرسايت |