Nornik tatrzański
|
||
| Microtus tatricus[1] | ||
| Kratochvíl, 1952 | ||
 |
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ssaki | |
| Podgromada | żyworodne | |
| Infragromada | łożyskowce | |
| Rząd | gryzonie | |
| Rodzina | chomikowate[2] | |
| Podrodzina | karczowniki[2] | |
| Rodzaj | nornik[2] | |
| Podrodzaj | Microtus[2] | |
| Gatunek | nornik tatrzański[2] | |
| Synonimy | ||
|
||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | ||
 |
||
Nornik tatrzański[2], darniówka tatrzańska[5] (Microtus tatricus) – gatunek gryzonia z rzędu z podrodziny karczowników w rodzinie chomikowatych, występujący endemicznie w Karpatach – głównie w Tatrach.
Spis treści
Opis[edytuj]
Niewielkich rozmiarów gryzoń o długości ciała 85–116 mm, ogona 33–48 mm i masie ciała 13–36 g. Futro żółtawe, na grzbiecie bardziej brązowe, przechodzące w białawy brzuch. Ogon także dwukolorowy, ciemniejszy od strony grzbietu, a łapy białawe. Ucho stosunkowo długie (9–15 mm). Do dwóch par gruczołów mlekowych.
Występowanie[edytuj]
Nornik tatrzański jest karpackim endemitem, a pojawił się na tym terenie w okresie holocenu. Obecnie zasięg jego występowania obejmuje izolowane, najwyżej położone partie Karpat od Słowacji, poprzez Polskę, Ukrainę, aż do Rumunii, a całkowity obszar jej występowania wynosi około 840 km². W Polsce gryzoń ten jest spotykany w Tatrach (Tatrzański Park Narodowy) i Beskidzie Żywieckim (Pilsko, rejon Babiej Góry - Babiogórski Park Narodowy).
Biotop[edytuj]
Występuje głównie w zbiorowiskach pokrytych bujnym runem, z powalonymi pniami drzew, w pobliżu potoków. Występuje zarówno w dolinach, jak i powyżej górnej granicy lasu, w strefie kosodrzewiny i hal.
Tryb życia[edytuj]
Aktywny głównie nocą. Żyje w norach wykopanych przez inne ssaki, ewentualnie wykorzystuje jamy w rumoszu skalnym. Nornik tatrzański jest roślinożerny - żywi się głównie zielonymi częściami roślin, korzeniami, nasionami i owocami.
Rozród[edytuj]
Okres rozmnażania rozpoczyna się wczesną wiosną i trwa do sierpnia. Samica wydaje na świat miot składający się z 2-4 młodych. Nornik tatrzański osiąga dojrzałość płciową w kolejnym roku, po przezimowaniu i osiągnięciu masy około 23 g. Zwierzę żyje około 1,5–2 lat.
Ochrona[edytuj]
W Polsce nornik tatrzański podlega ścisłej ochronie gatunkowej[6].
Przypisy
- ↑ Microtus tatricus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e f Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN w Warszawie, 2015, s. 235-239. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Microtus (Microtus) tatricus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 9 listopada 2009]
- ↑ Microtus tatricus. Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
- ↑ Zygmunt Kraczkiewicz: SSAKI. Wrocław: Polskie Towarzystwo Zoologiczne - Komisja Nazewnictwa Zwierząt Kręgowych, 1968, s. 81, seria: Polskie nazewnictwo zoologiczne.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. z 2014 r. poz. 1348).
