Iran - Yazd - Amirchakhmagh Mousque & Square - ( Information in Page 1 )

Yazd (pronounced /jæzd/) (In Persian: یزد), is the capital of Yazd province in Iran, and a centre of Zoroastrian culture. The city is located some 175 miles southeast of Isfahan. In 2005 it had an estimated population of 433,836 people.[1] In 2006 it had an estimated population of 505,037.[2] Because of generations of adaptations to its desert surroundings, Yazd is an architecturally unique city. It is also known in Iran for the high quality of its handicrafts, especially silk weaving, and its sweet shops. Contents Geography The Amir Chakmak mosque Yazd with the area of 131,551km² is situated at an oasis where the Dasht-e Kavir desert and the Dasht-e Lut desert meet, the city is sometimes called "the bride of the Kavir" because of its location, in a valley between Shir Kuh, the tallest mountain in the region at 4075 m. above sea level, and Kharaneq. The city itself is located at 1203 m. above sea-level, and covers 16,000 km². According to the administrative division rules, the Yazd province is divided into 10 districts, each includes at least one town and a number of villages. These districts are: Abarkuh, Ardakan, Bafq, Khatam, Maybod, Mehriz, Tabas, Sadough, Taft and Yazd.

History The city has a history of over 3,000 years, dating back to the time of the Median empire, when it was known as Ysatis (or Issatis). The present city name has however been derived from Yazdegerd I, a Sassanid ruler. The city was definitely a Zoroastrian centre during Sassanid times. After the Arab Islamic conquest of Persia, many Zoroastrians fled to Yazd from neighbouring provinces. The city remained Zoroastrian even after the conquest by paying a levy, and only gradually did Islam come to be the dominant religion in the city. The Zoroastrian temple of Yazd The windcatcher of "Dowlat-abad" in Yazd, is a fine example of desert Persian architecture. The interior decoration of the Dolat Abad windcatcher The medieval Takyeh Amir Chakhmagh, Yazd Because of its remote desert location and the difficulty of approach, Yazd had remained largely immune to large battles and the destruction and ravages of war. For instance, it was a haven for those fleeing from destruction in other parts of Persia during the invasion of Genghis Khan. It was visited by Marco Polo in 1272 who remarked on the city's fine silk-weaving industry. It briefly served as the capital of the Muzaffarid Dynasty in the fourteenth century, and was sieged unsuccessfully in 1350–1351 by the Injuids under Shaikh Abu Ishaq. The Friday (or Congregation) Mosque, arguably the city's greatest architectural landmark, as well as other important buildings, date to this period. During the Qajar dynasty (18th Century AD) it was ruled by the Bakhtiari Khans. Under the rule of the Safavis (16th century), some people emigrated from Yazd and settled in an area which is today on the Iran-Afghanistan border. The settlement was named Yazdi. This place is currently on the Iran-Afghanistan border in the province of Farah, in Farah city in Afghanistan. Even today, these people speak with an accent very similar to that of the people of Yazd.

Architecture and heritage Yazd has some of the finest examples of traditional desert Persian residential architecture. Yazd is of foremost importance as a centre of Persian architecture. Because of its climate, it has one of the largest networks of qanats in the world, and Yazdi qanat makers are considered the most skilled in Iran. To deal with the extremely hot summers, many old buildings in Yazd have magnificent windcatchers, and large underground areas. The city is also home to prime examples of yakhchals, the latter of which were used to store ice retrieved from glaciers in the nearby mountains. Yazd is also one of the largest cities built almost entirely out of adobe. Yazd's heritage as a centre of Zoroastrianism is also important. There is a Tower of Silence on the outskirts, and the city itself has a Fire Temple, which holds a fire that has been kept alight continuously since 470 AD. Presently, Zoroastrians make up a significant minority of the population, around 20 - 40,000 or 5 to 10%. Built in 12th century and still being in use, Jame mosque of Yazd is an example of finest Persian mosaics and excellent architecture. It's minarets are the highest in the country. [edit] Historical sites in Yazd City Interior tile work of Jame Mosque's Dome Roofed lane in the old city * Arab-ha House * Malek-altojjar House * Lari-ha House * Mullah Ismall mosque * sahl Ibn Ali Mausoleum * Khan Bazaar * Rasoulian House * Sheikh Ahmad Fahadan Mausoleum * Seyed Rokn-al din Mausoleum * Seyed Shams-al din Mausoleum * Masoudi Reservoir * Malak-al Tojjar House * Mortaz House * Iran Shahr School * Hajj Yusef Reservoir * Rig mosque * Fort mosque * Shah Tahmasb mosque * Zargari Bazzar * Mortaz House * Fortifications of Yazd * Zia iah school

Yazd today Always known for the quality of its silk and carpets, Yazd today is one of Iran's industrial centers for textiles. There is also a considerable ceramics and construction materials industry and unique confectionery and jewelry industries. A significant portion of the population is also employed in other industries including agriculture, dairy, metal works and machine manufacturing. There are a number of companies involved in the growing information technology industry, mainly manufacturing primary materials such as cables and connectors. Currently Yazd is the home of the largest manufacturer of fibre optics in Iran. Yazd's confectioneries have a tremendous following throughout Iran, which has been a source of tourism for the city. Workshops (experts or khalifehs) keep their recipes a guarded secret and there are many that have remained a private family business for many generations. Baghlava, ghotab and pashmak are the most popular sweets made in the city. In 2000 the Yazd Water Museum opened;[3] it features exhibits of water storage vessels and historical technologies related to water. [edit] Famous people from Yazd

Alireza Javaheri, on July 31, 2010, said:

یَزد مرکز استان یزد و مرکز منطقه وسیع و باستانی و کویری ای با همین نام در کشور ایران است و در فاصله ۶۷۷ کیلومتری جنوب شرق تهران قرار دارد. جمعیت این شهر طبق سرشماری سال ۱۳۸۵ مرکز آمار ایران برابر با ۴۲۳٬۰۰۶ نفر بوده‌است. یزد به شهر بادگیرها معروف است. به «دارالعباده»، «شهر دوچرخه‌ها»، «شهر شیرینی»، «شهر قنات و قنوت و قناعت» و «شهر آتش و آفتاب» و ... نیز شهرت دارد. میدان امیرچخماق، باغ دولت آباد، زندان اسکندر (مدرسه ضیاییه)، آتشکده زرتشتیان، ساعت مارکار، برج و باروی شهر، خانه‌های قدیمی چون خانه لاری‌ها و خانه عرب‌ها و خانه مرتاض و خانه رسولیان و خانه ملک التجار و خانه محمودی و ...، دخمه‌های زرتشتیان، حمام خان، بازارهای قدیمی چون بازار خان و بازار پنجه علی و ...، آب انبارهای فراوان چون آب انبار شش بادگیری و رستم گیو و ... و مسجد جامع یزد و بالاخره قلعه‌ها، کاروانسراها، تکیه‌ها، مساجد، پیرانگاه‌ها، قنات‌ها، کوچه‌ها، ساباط‌ها، حمام‌ها، و تمام سطح بافت تاریخی شهر یزد از اماکن دیدنی شهر است

پیشینه تاریخی یزد برخی از مورخان بنای اولیّهٔ شهر یزد را به زمان اسکندر مقدونی نسبت می‌دهند که وی زندانی ساخته و نام آن را چنین نهاده‌است و به اعتقاد عده‌ای دیگر از تاریخ نویسان در دورهٔ ساسانیان به فرمان یزد گرد اول (۴۲۱-۳۳۹ م) در این محل شهری بنام «یزدان‌گرد» بنا گردیده‌است. نام یزد از همین عنوان گرفته شده‌است و به معنی مقدس، فرخنده و در خور آفرین می‌باشد. ولیکن یافته‌های باستانشناسی و منابع مختلف نشان می‌دهد حداقل پیشنیه آن به چندین هزار سال می‌رسد و در زمان مادها از شهرهای جنوبی و مرزی ماد بوده‌است و در زمان هخامنشیان چهارراه مهم کشور بوده و دو شاهرا باستانی ایرانی قدیم در این نقطه با هم تقاطع داشته‌اند. مورخین یونانی شهر کهن و باستانی را استیخا یا همان ایساتیس خوانده‌اند. یزد به معنای پاک و مقدس و یزد گرد به معنای داده خدایی است. شهر یزد نیز به معنای شهر خدا و سرزمین مقدس است. یزد از شهرهای مذهبی ایران می‌باشد.

پیشینه تاریخی یزد برخی از مورخان بنای اولیّهٔ شهر یزد را به زمان اسکندر مقدونی نسبت می‌دهند که وی زندانی ساخته و نام آن را چنین نهاده‌است و به اعتقاد عده‌ای دیگر از تاریخ نویسان در دورهٔ ساسانیان به فرمان یزد گرد اول (۴۲۱-۳۳۹ م) در این محل شهری بنام «یزدان‌گرد» بنا گردیده‌است. نام یزد از همین عنوان گرفته شده‌است و به معنی مقدس، فرخنده و در خور آفرین می‌باشد. ولیکن یافته‌های باستانشناسی و منابع مختلف نشان می‌دهد حداقل پیشنیه آن به چندین هزار سال می‌رسد و در زمان مادها از شهرهای جنوبی و مرزی ماد بوده‌است و در زمان هخامنشیان چهارراه مهم کشور بوده و دو شاهرا باستانی ایرانی قدیم در این نقطه با هم تقاطع داشته‌اند. مورخین یونانی شهر کهن و باستانی را استیخا یا همان ایساتیس خوانده‌اند. یزد به معنای پاک و مقدس و یزد گرد به معنای داده خدایی است. شهر یزد نیز به معنای شهر خدا و سرزمین مقدس است. یزد از شهرهای مذهبی ایران می‌باشد

فرهنگ، زبان و گویش مردم یزد مردم یزد به زبان فارسی رایج با پاره‌ای ویژگی‌های گویشی سخن می‌گویند و بسیاری از واژه‌ها و ترکیبات زیبای فارسی را در گویش خود حفظ کرده‌اند. در استان یزد برخی ویژگیهای گویشی میان شهرستانهای مختلف محسوس است. معتقدان به آیین زرتشتی در میان خود هنوز به زبان نیاکانشان سخن می‌گویند و بویژه مراسم مذهبی خود را با این زبان انجام می‌دهند. گویش یزدی بخشی از فارسی دری (فارسی خالص و اولیهٔ ایرانیان) است. از دبیرستان‌های قدیمی یزد می‌توان به دبیرستان مارکار، دبیرستان ایرانشهر و دبیرستان کیخسروی اشاره کرد. استان یزد با بیش از ۵۲ درصد مصرف برق صنعتی یک استان صنعتی شناخته شده‌است که از نظر رتبه بندی کشوری نیز پنجمین استان صنعتی کشور شناخته می‌شود

معماری قدیمی یزد بادگیر مشخص‌ترین وجهه شهر معماری خاص کویری آن است. بادگیرها، مناره‌ها و گنبدها مشخص‌ترین جنبه ظاهری معماری شهر است. در این معماری از بادگیر برای گرفتن جریان باد و خنک‌کردن فضای ساختمان به کار می‌رفته‌است. بافت و ساخت معماری ویژهٔ منطقهٔ یزد از بارزترین نمونه‌های معماری خاص اقلیم‌های گرم و خشک در جهان است. تناسب آن با نیازها و شرایط اقلیمی- فرهنگی مردم منطقه، گذشته از زیبایی خاص این معماری، از ویژگی‌های آن است. در مرکز هر محله معمولاً حمام، بازارچه، آب انبار، مسجد، حسینیه، لرد، کارگاه‌های کوچک، جوی آب (برای دسترسی به قنات) قرار دارد که بسیاری از این امکانات هنوز پا برجا هستند. بادگیر خانه‌های قدیمی در جهت قبله ساخته شده‌اند. با این جهت گیری فضاهای تابستانی و اتاق‌های زمستانی به طرزی مفید پیرامون حیاط مرکزی قرار می‌گیرند. حیاط مرکزی اصلی ترین فضای خانهٔ یزدی است. حوض آب در وسط حیاط قرار گرفته‌است و باغچه‌ها دور تا دور آن با درختانی که نیاز کمی به آب دارند همچون اَنار، اَنگور، اَنجیر و پسته که علاوه بر سبزی خانه و تامین سایه و خنکی هوا از خشکی هوا نیز می‌کاهد. در مکتب معماری یزد(حرمت) و ( حجاب) یک اصل تلقی می‌شود. حریم خانواده از تجاوز سمعی و بصری به دور است. هیچ خانه اصیل یزدی را نمی‌توان یافت که دید نامحرم به درون آن ممکن باشد. هشتی، کریاس، دالان و دیوارهای بلند، نحوه آرایش و سازماندهی فضاهای گوناگون دورادور حیاط به گونه‌ای است که مفهوم ( حجاب) را به کاملترین وجه نشان می‌دهد، به نحوی که ساکنان خانه به دور از چشم اغیار در آرامش ، آسایش، امنیت و ایمنی زندگی می‌کنند. این شیوه طراحی، در عین حال، در تابستانهای گرم حداکثر سایه را در خانه فراهم می‌کند. اتخاذ روشهای ساختمانی مناسب، انتخاب مواد و مصالح سازگار با اقلیم، همچون نما سازی با ( سیم گل) و دم گیری گچی، زیبایی، آسایش، دوام و... به ارمغان می‌آورد. اتاق مهمانخانه در معماری مسکونی یزد سمبل احترام و بزرگداشت میهمان بوده‌است. در خانواده‌هایی که از تمکن مالی برخوردار بوده‌اند و یا به اقتضای شغل صاحبخانه، حیاط ویژه و مستقلی برای میهمان در نظر می‌گرفتند، این حیاطهای اختصاصی به ( بیرونی) معروفند که در مقایسه با ( اندرونی) به معنای فضای کاملا خصوصی اهل خانه تفکیک و تمی‌زند. خانه‌های تجاری و روحانیون رده بالا به لحاظ ضرورتهای شغلی دارای بیرونی و اندرونی بوده‌است. خانه ملک التجار، خانه شفیع پور ( میرزا شفیع)، خانه لاریها، خانه ایت الله صدوقی، خانه آسید هاشم آقا ( نجفی یزدی)، خانه مرتاض ( علی آقا شیرازی)از این نمونه‌است. از جمله نمونه‌های بارز معماری قرنهای گذشته محلهٔ فهادان یا یوزداران است که در گویش محلی جنگل یا محل یوزاران نامیده می‌شود. قدمگاه منسوب به امام رضا نیز در این گذر واقع شده‌است. اقلیت‌های دینی نظیر یهودیان بیشتر در محله یهودی‌ها در سمت جنوب مسجد جامع ساکن هستند و کنیسه‌ای دارند. زرتشتیان نیز از جمله در محلّهٔ عیش آباد، محلّهٔ نعیم آباد، کوچهٔ بیوک، محلّه نرسی آباد، محلّهٔ اَهَرستان ساکن هستند

یزد نخستین شهر خشت خام و دومین شهر تاریخی (پس از ونیز) در جهان است.یزد به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص و قرار گرفتن در مرکز ایران و نیز در میانه دشتهای وسیع کمتر در طول تاریخ مورد هجوم دشمنان ایران قرار گرفته و در نتیجه نسبت به سایر نقاط کشور خصوصیات ایرانی بیشتری در فرهنگ ،گفتار و آداب و سنن یزدیها دیده می‌شود.یزدیها مردمی بسیار مهمان نواز وانسان دوست هستند.حضور پر آرامش بسیار از هم میهنان زرتشتی ونیز یهودی در یزد در طول تاریخ مصداق این گفته‌است.یزدیها سالهاست میزبانان خوبی برای آوارگان عراقی وافغانی بودند ومانند بسیاری شهرها طرد کردن انسانها را افتخار خود ندانسته و اجازه حیات دوباره را به پناه جویان مظلوم آن کشورها دادند. مردم یزد بسیار صرفه جو هستند با این وجود سطح عمومی زندگی در یزد بالای متوسط ارزیابی می‌شود. دانش آموزان یزدی ۱۸ سال پیاپی هست که رتبه نخست آمار قبولی در دانشگاه‌های کشور را به خود اختصاص داده‌اند.

اریخ و فرهنگ استان یزد از سرزمین‌های تاریخی است که در میان ایالتهای قدیمی و بزرگ پارس، اصفهان، کرمان و خراسان قرار داشته‌است. آبادی نشینی در این منطقه از قدمت طولانی برخوردار است. این سرزمین از گذرگاههای مهم در ادوار تاریخی محسوب می‌شده‌است. این ناحیه در دوره هخامنشیان از راههای معتبر موسسه‌های راهداری، مراکز پستی و چاپاری برخوردار بوده‌است. راهداری در یزد قدیم چنان اهمیتی داشت که خاندان آل مظفر از منصب راهداری ناحیه میبد به پادشاهی رسیدند. با این‌همه این استان از درگیری‌ها و جنگ‌های تاریخ کشور ایران تا حدودی ایمنی داشته‌است. صعب‌العبور بودن راه‌ها به همراه محدودیت منابع آبی مانع عمده تسخیر این منطقه توسط بعضی از حکومتهای بزرگ و کوچک حاشیه و پیرامون این منطقه در طول تاریخ بوده‌است. وجود آثاری از مهر و آناهیتا، ایساتیس و هخامنشی و زندان اسکندر و برج و بارو و کهن درهای بزرگ و عظیم و پناهگاههای متعدد و موبدان و سران ساسانی و ابنیه و یادگارهای بعد از اسلام نظیر مساجد و امامزاده‌ها و مزارها نشانگر فرهنگ و تمدن قبل و بعد از دوره اسلامی بوده‌است. اماکن دیدنی استان یزد معبد مقدس زرتشتیان، پیر هرشت نارین قلعه میبد برج کبوتر خانه میببد کاروانسرای شاه عباسی میبد بافت تاریخی میبد خانه سالار میبد یخچال میبد آسیاب دوسنگی میبد امامزاده خدیجه خاتون میبد مقبره سیدرکن الدین - مقبره سید شمس الدین - آب انبار شش بادگیر - آتشکدهُ یزدان - میدان امیر چخماق - باغ گلشن طبس - پیر سبز چک چک - خانهٔ لاری‌ها - دخمهٔ زرتشتیان - رباط ساغند - زندان اسکندر -سرو کهن ابرکوه - غار چهار طاقی - قلعهٔ مروست - - مسجد جامع کبیر یزد -مسجد ریگ مجومرد(قرن هشتم این مسجد تا سال ۱۳۶۹ شمسی در زیر شن مدفون بود و در آنسال کشف شد) -مجموعه باغ وزیر حجت آباد مسجد شاه ولی - میدان و حمام خان - باغ دولت آباد - مسجد فهرج. همچنین از مناطق خوش آب وهوای استان مهریز، تفت، ده بالا، طزرجان و غربال‌بیز هستند