Het NietLiefCollectief was een initiatief van een aantal bloggers, zie ook hier. We gaven elkaar elke week een andere schrijfopdracht en het was steeds weer verrassend hoe verschillend de daaropvolgende stukjes waren. De komende weken zet ik een paar van die NietLiefstukjes online. Vandaag: hoe had mijn leven eruit gezien als ik een jongen was?

Als ik een jongen was geweest...

Dimitri heet ik, en ik ben geboren in de jaren zeventig. De jaren dat alles oranje was: mijn behang, mijn gordijntjes, de zon en mijn pullovers. Ik ben een lief jongetje, ik heb een zacht karakter zegt mijn moeder. Huilen doe ik snel, maar omdat ik heel lang ben word ik voor vol aangezien door mijn vriendjes. Bovendien kan ik leuke verhaaltjes schrijven vanaf het moment dat ik het alfabet heb geleerd. Ik mag vaak voorlezen van de juf en dat vervult mijn jongenshart met trots. Voetballen vind ik ook leuk en zwemmen doe ik in de sloot achter ons huis. Ik val wel heel vaak omdat ik x-benen heb. Soms huilt mijn moeder als ik weer met een kapotte broek thuiskom. Vooral als ze dan net achter de naaimachine een lapje op een andere kapotte broek van mij zit te stikken.

Omdat ik een jongen ben, word ik niet op zesjarige leeftijd de bosjes ingelokt door een enge man. En omdat ik een jongen ben die kan voetballen, word ik niet gepest. Als blijkt dat ik ontzettend lang ga worden op mijn twaalfde, schiet niemand in de stress en hoef ik ook geen groeiremmers te slikken. Een jongen mag twee meter lang worden, als meisje ben je dan eng en kun je later geen man krijgen. Verder heb ik een mooie speelgoedgarage en sla ik mijn buurmeisje gewoon in haar gezicht als blijkt dat ze een autootje van me gejat heeft. Een meisje doet dat niet, die moet lief zijn.

Ik ben Dimitri en ik ben zestien. Alle meisjes willen met me dansen omdat ik zo lang en breed ben. Ik ga al een tijdje uit in Amsterdam met een vriend uit de schoolkrantredactie. Amsterdam is geweldig en ik kan niet wachten tot ik er woon. Omdat ik een jongen ben zegt mijn moeder niet tegen me dat ze het zo erg vindt dat ik grote borsten heb. En omdat ik een jongen ben zegt een klasgenoot niet tegen me dat alles aan mij zo groot is. Groot is goed. Ik ben stoer.

Goed is dat, een jongen zijn. Ik hoef geen abortus op mijn twintigste, ik hoef geen morning-afterpil te slikken als het condoom is geknapt. Ik ga met heel veel meisjes naar bed en wordt niet eens hoer genoemd door mijn vrienden. Naast mijn studie blow ik veel en na een tijdje woon ik plotseling samen, gebeurd voordat ik er erg in had. Dat krijg je als je veel blowt. Mijn vriendin doet me ervan overtuigen dat ik mijn studie af moet maken en dat ik moet stoppen met drugs. Nadat ik mezelf gezien heb in een spiegel op het werk, stoned, besef ik dat ze gelijk heeft. Ik maak mijn studie af en solliciteer bij een startend internetbedrijfje. Het grote geld lonkt.

Ik ben Dimitri en ben vierendertig. Ik woon met vrouw en kind in een saaie buitenwijk. We verdienen genoeg geld om ons alles te kunnen veroorloven en dat doen we dus ook. We gaan op vakantie en drinken cocktails op hete stranden. We hebben plichtmatige sex in kraakheldere hotelbedden. Ons kind heet Rover en zit op een antroposofische peuterspeelzaal. Dat wil mijn vrouw, ik heb niks met de zonnegroet. Ik schrijf geen verhaaltjes meer en verlang nog weleens naar een broek met een lapje op de knie. Soms denk ik aan dat liedje van Doe Maar en vraag me af of dit alles is. Gelukkig is de zon nog steeds oranje.

En nu een vraag aan jou, lezer: hoe was jouw leven verlopen als je van het andere geslacht was geweest?