Αφιερωμένο σ' όλους εσας που μαζί κάνουμε αυτό το ταξείδι της ζωής για ένα καλλίτερο αύριο... Για να βάλουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα θεμέλια για μια καινούργια ΕΛΛΑΔΑ... Μια ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ! Πόπη Σουφλή
Γράφει η Πόπη Σουφλή
Μια γλυκειά ανατριχήλα... Ένα δάκρυ...Για κείνη την παλιά όμοφη εποχή... Τη χαμένη εποχή..
Το αφιερώνω στους παλιούς μου συμμαθητές... Εκείνους που μοιράστηκα μαζί τους τη χαρά του παιχνιδιού...Όλες οι μυρωδιές και οι ήχοι από κείνη την εποχή, βρίσκονται εδώ, κλεισμενες μέσα στ' αυτό το video, που δεν διαφέρει απ' όσα ζήσαμε στο παλιό σχολείο της Νέας Μάκρης...
Τώρα, μεγάλοι πια, έχουμε ξεχάσει πολλά....απ' αυτά που κάποτε σαν παιδιά μας έδεναν....
Τώρα... τίποτα δεν είναι ίδιο...
Τώρα, θρηνώ για την παλιά χαμένη αθωότητά μας... Για τους δρόμους ας που χώρισαν... κι έγιναν σκληροτράχηλοι και προσπερνάμε, κάνοντας πως δεν γνωρίζει ο ένας τον άλλον (στην καλύτερη περίπτωση)...
Τι κρίμα...
Γράφει η Πόπη Σουφλή
Δεν εχω να ποσθέσω τίποτα σ' αυτό το video που ακολουθεί... απλά το αφιερώνω σ' ολους όσους έζησαν εκείνη την εποχή.
Στη γενιά μου... που...προδόθηκε... Στα όνειρα που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ... Στην Ελλάδα που ΔΕΝ
αγαπήσαμε αληθινά...
Γράφει η Πόπη Σουφλή
Τον "γνώρισα" στα σερφαρίσματα στο διαδίκτυο.Μου άρεσε τ' όνομά του : "Ο Βασιλιάς της Μοναξιάς".
Στα κείμενά του όλη η Κρήτη με την ελεύθερη ψυχή της. Έτσι όπως ένας βουνίσιος Κρητικός, ασυμβίβαστος, αγονάτιστος, μπορεί να κλείσει ολάκερη την Κρήτη στην ψυχή του..
Και τούτη αγάπη φαίνεται και στο βίντεο που ακολουθεί...
Με αφορμή αυτή την ταινία, θα μπορούσα, και ίσως θα ήθελα, να πω πολλά γιά την Κρήτη.
Να την παινέψω, να την διαφημίσω, να την εκθειάσω, να κάνω δηλαδή τζάμπα δουλειά γιά το υπουργείο τουρισμού.
Είπα να κάνω ακριβώς το αντίθετο. Να μη γράψω κουβέντα. 5.088 εικόνες χρησιμοποίησα.
Αν μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις, 5.088 εικόνες πόσες λέξεις είναι;
Τρείς μήνες δούλευα μέρα-νύχτα για να σας το δείξω.
Ελπίζω να σας αρέσει, γιατί την αγαπάω την πατρίδα μου ρε γαμώτο.
Τσακίζει τη ψυχή σου.... Σε κομματιάζει... Σε πληγώνει βαθιά... γυρίζει το μαχαίρι στην πληγή που αιμορραγεί..
Έτσι όπως μόνο η ΑΛΗΘΕΙΑ μπορεί να σε τσακίσει, γι αυτό αρνιεσαι να τη δεις....
Ως πότε όμως θα κρύβεσαι απ΄ αυτή;
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕ ΤΗ, ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ ΘΑ ΣΕ ΣΩΣΕΙ.... ΛΕΓΚΩ... ΕΛΛΑΔΑ.....
Που είναι η ΝΕΟΛΑΙΑ μας; Πώς καταφέραμε και τη λοβοτομήσαμε; Πως καταφέραμε εμείς, οι γονείς τους με την ατομία και τη βόλεψή μας ο καθένας από εμάς, να την κάνει νωθρή και αμέτοχη στο μέλλον που ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι με τις πολιτικές επιλογές μας, κατακρεουργήσαμε;
Όταν στην Ευρώπη η νεολαία ξεσηκώνεται και διεκδικεί το μέλλον της, στην Ελλάδα, η νεολαία απλώνει τα όνειρά της μέχρι τα μπαρ και τα φρουτάκια;
Αυτό είναι το μελλον που τους ετοιμάσαμε εμείς;
Εμείς, που ήμασταν η γενιά του Πολυτεχνείου; ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ!
Το χθες, που γίνεται σήμερα. Η τραγωδία, που επαναλαμβάνεται σε πιο σκληρή μορφή...
Κι ο Νίκος Ξυλούρης, που δεν είναι εδώ για να τραγουδήσει τους καϋμούς μας....
Στις 23 Ιουνίου 1963 στο Ντιτρόιτ των ΗΠA της Αμερικής ο Martin Luther King είπε την Ιστορική φράση : «Έχω ένα όνειρο... Μια ημέρα κάθε μαύρος αυτής της χώρας, κάθε έγχρωμος αυτού του κόσμου να μπορεί να κριθεί βάσει της αξίας του κι όχι του χρώματος της δέρματός του».
Τελικά επειδή ζω με τη βεβαιότητα ότι η μοίρα των Ελλήνων πολιτών στον αιώνα μας θα είναι παρόμοια αν όχι χειρότερη από τη μοίρα των μαύρων της Αμερικής της δεκαετίας του 60 , κάνω και εγώ ένα όνειρο !
«Έχω και εγώ ένα όνειρο... να έλθει μια ημέρα που κάθε πολίτης αυτού του τόπου να μπορεί να κριθεί βάσει τις αξίας του και όχι βάσει της κομματικής του ταυτότητας . Να έλθει μια μέρα που κάθε νέος Πολιτικός αυτής της χώρας να αναδεικνύεται από τις ικανότητες του , από την προσφορά του στην Ελλάδα στους Έλληνες και στην κοινωνία γενικότερα και όχι βάσει των γονέων και του πλούτου του ».
Επιτρέψετε μου να κάνω και εγώ ένα όνειρο που δεν ελπίζω ότι θα προλάβω να το δω να πραγματώνεται .