του Γιώργου Κοντογιώργη
1. Από τις πρώτες ενέργειες του Καποδίστρια μόλις ήρθε στην Ελλάδα, στις
8.1.1828, ήταν να ζητήσει από τη Βουλή -που προήλθε από την Γ’
Εθνοσυνέλευση της Τροιζίνας (19.3 – 5.5. 1827) και η οποία τον εξέλεξε
με επταετή θητεία-, την αναστολή του Πολιτικού Συντάγματος, επειδή “αι δειναί της πατρίδος περιστάσεις και η διάρκεια του πολέμου δεν εσυγχώρησαν ούτε συγχωρούσι την ενέργειαν” αυτού, ως περιέχοντος, όπως θα πει σε άλλη περίσταση, “απάσας τας δημοκρατικάς αρχάς των επαναστατών του 1793″.
Στην πραγματικότητα το Σύνταγμα της Τροιζίνας ελάχιστη σχέση είχε με το
Σύνταγμα των Γάλλων επαναστατών, υπό την έννοια ότι εδραζόταν στην
πολιτική κυριαρχία των πόλεων/κοινών (προνοούσε μόνον για μια σκιώδη
κεντρική κυβέρνηση, η οποία επιπλέον τελούσε υπό την πλήρη εξουσία της
βουλής), και όχι στο πολιτικά κυρίαρχο κεντρικό κράτος του Συντάγματος
του 1793.
Σημασία έχει, εντούτοις, να συγκρατήσουμε εξαρχής ότι