De ene keer had ze geen zin, de andere keer geen tijd. Telkens weer had de ‘IJskoningin van Calgary’ een excuus om niet mee te werken aan een biografie. Yvonne van Gennip (41), de enige Nederlandse schaatsster die op één olympisch toernooi driemaal goud veroverde, had haar schaatsboek voorgoed dichtgeklapt en wilde liever niet terugkijken. Voormalig jeugdcoach en journalist Huub Snoep haalde haar toch over.

Het uiteindelijk resultaat is Winterkoninkje, de biografie van Yvonne van Gennip . Het 224 pagina’s tellend boekwerk leest gemakkelijk weg, is fraai vormgegeven, maar mist diepgang. Snoep, momenteel hoofd pr en communicatie bij de schaatsbond, is een goed en lief mens met een groot hart voor de schaatssport, maar staat te dicht bij (ex)schaats(st)ers om ze het hemd van de broek te durven vragen.

Daardoor is Winterkoninkje niet veel meer geworden dan een chronologisch overzicht van het leven en de sportcarrière van Van Gennip en niet - waarop was gehoopt – een boek met mooie (achtergrond)verhalen en verrassende onthullingen. Misschien had de Haarlemse, die tijdens de Olympische Spelen van 1988 driemaal goud won (1500, 3000 en 5000 meter), daarom dus toch gelijk toen ze de schrijver toevertrouwde zich niet voor te kunnen stellen dat er nog mensen geïnteresseerd zijn in haar verhaal.

De drievoudig olympisch kampioene kijkt in het boek terug op haar fantastische carrière, die gekenmerkt wordt door hoge pieken maar net zo diepe dalen. ,,In Calgary versloeg ik mijn grootste vijand. Mezelf’’, verklaart Van Gennip onder meer. Ook praat ze over de Olympiade in Frankrijk, vier jaar later, waar de door faalangst gekwelde schaatsster zelfs met tegenzin op het ijs stond. Ze werd zesde op de 3000 meter, viel op de 1500 meter en reed vervolgens nooit meer. Achteraf is Albertville echter even heilzaam geweest als Calgary, benadrukt Van Gennip in het boek. ,,Alléén winnen is gemakkelijk. Verliezen is moeilijker, maar het heeft ook goede kanten. Ik heb ook wel eens gedacht: wilde ik nu werkelijk winnen, óf juist niet verliezen? Dat is een wezenlijk verschil, maar je leert van beide.’’

Toeval of niet, Van Gennip is het openhartigst wanneer ze verhaalt over de jaren waarin ze het schaatsen op een laag pitje had gezet, de twee jaren na de goldrush in Calgary. Zo vertelt ze over haar geloofsbeleving. ‘Ik heb een periode rond mijn twintigste gehad dat ik me afvroeg hoe het zou zijn om non te zijn. Dan kun je je hélemaal aan God wijden. Net zoals ik dat deed met sport. Maar het was de vraag of ik tegen dat eenzame bestaan kon. Ik heb toen wel een boekje gekocht over kloosters. Maar ik heb het nooit doorgezet. Ik ben nu getrouwd en dat leven bevalt me prima.’

Een van haar trouwste fans was prins Willem Alexander. Hoogtepunt in hun ‘relatie’ was het optreden van de prins tijdens het IJsgala van 1988. Tijdens de koppelkoers maakt de kroonprins onder de naam W. A. van Buren, de naam die hij ook gebruikte tijdens de Elfstedentocht van 1986, zijn internationale schaatsdebuut. Als ‘tegenprestatie’ nodigt de prins Van Gennip uit voor een vliegtripje. ‘Het was enorm mistig en het was zelfs even de vraag of we wel konden opstijgen. Maar uiteindelijk zijn we met z’n tweetjes toch de lucht in gegaan. Dat was wel lekker, want daarna konden we niet zo goed in de gaten worden gehouden (gelach). Het was in ieder geval bijzonder, want wie maakt er nu een vliegtochtje met de kroonprins?’

Yvonne van Gennip dus, de koningin van Calgary, die begin 1990 een kortstondige relatie had met schaatscoach Peter Mueller en die zich tijdens en na haar carrière met tal van goede doelen bezig hield, variërend van ambassadrice van het Nederlandse Rode Kruis tot stimulator van diverse sportprojecten voor de jeugd. ‘Yvonne is zo’n lief en spontaan mens. En zó getalenteerd. Ze verdient gewoon een boek’, zei de schrijver bij de presentatie. Daar is geen woord aan gelogen. Yvonne van Gennip is een levende legende en alleen al daarom verdient het boek een plaats in de boekenkast van iedere schaatsliefhebber.

‘Winterkoninkje, de biografie van Yvonne van Gennip’ – Huub Snoep. De Vrieseborch Haarlem, 224 pagina’s, 24,50 euro, ISBN 90-6076-540-0.