PUTTE-MECHELEN - In 1993 schreef Eric Wauters een boek over Pomme d'Api, het paard waarmee hij als ruiter in alle continenten enorme successen boekte. Aan het eind van de inleiding zegt hij dat het grootste geluk op aarde te vinden is op de rug van een paard. Maar omdat het geluk hem de laatste tijd de rug had toegekeerd, is de Mechelse gentleman-topruiter gisteren onverwacht uit het leven gestapt. Hij was amper 48 jaar oud. Zijn plotse dood heeft de paardenmiddens wereldwijd met verstomming geslagen.
Eric Wauters is ruim twee decennia het boegbeeld geweest van onze jumpingsport. In 1976 won hij met de nationale ploeg brons op de Olympische Spelen in Montreal, twintig jaar later voerde hij nog steeds ons team aan op de Spelen van Atlanta. Hij werd ook drie keer Belgisch kampioen.
Topruiter
Eric Wauters werd in 1951 geboren in Rijmenam, als jongste telg van negen. Zijn ouders zagen zwarte sneeuw. Zijn vader had een lijfspreuk: geld maakt niet gelukkig. «Maar ik geraakte al snel van het tegendeel overtuigd,» hebben we hem vaak horen vertellen. ««Want toen ik in 1973 informeerde naar de prijs van Pomme d'Api en te horen kreeg dat er een prijskaartje van 1 miljoen 500.000 F. aan vastzat, had ik het snel begrepen.»
In zijn lange carrière ontpopte Wauters zich tot veel meer dan topruiter. Naast tal van grote internationale overwinningen profileerde hij zich als een keiharde organisator. Zo is hij de man achter de jaarlijkse Christmas Horse Show in Mechelen, maar evenzeer achter de Grand Prix van Monaco, Leeuwarden, Nice en Brussel. Als televisieverslaggever, columnist in vakbladen, veilingmeester van Belgische sportpaarden, adviseur van ontelbare hippische tornooien vergrootte hij stelselmatig zijn gezag. Wauters sprak vlot vijf talen en dat maakte hem tot officiële woordvoerder van de topruiters in de hele wereld. In België was zijn invloed zo groot dat jonge ruiters hem wel eens stiekem verweten dat hij zichzelf, ten koste van hen, voor de grote buitenlandse tornooien selecteerde. Onjuist, want Wauters had zoveel uitstraling dat hij uit de hele wereld persoonlijke uitnodigingen ontving om aan tornooien deel te nemen.
Tegenslag
De jongste tijd ging het minder goed met Wauters. Hij sukkelde met een weerbarstige kniekwetsuur en in zijn stallen sloeg het noodlot regelmatig toe. Wegens ziektes verloor hij tal van veelbelovende jonge paarden. Op de jumping van Lanaken geraakte Bon Ami, de hengst waarmee hij zich de jongste vijf jaar in het internationaal circuit handhaafde, zwaar gekwetst. En tot overmaat van ramp overleed een maand geleden de 8-jarige talentvolle Obrahim, een afstammeling van Darco X Flamingo, aan de gevolgen van trapkoliek. Naar verluidt was het paard peperduur aangekocht door tien vennoten. Wauters hoopte er volgend jaar mee naar de Spelen in Sydney te kunnen.
Geboren winnaar Eric Wauters, kon zich moeilijk bij deze gang van zaken neerleggen. De jongste dagen ging hij gebukt onder de tegenslagen. In zoverre dat ook de sfeer in het gezin vertroebelde. Niet te vatten voor zijn vrienden, die hem al die jaren in volslagen harmonie zagen optrekken met Yolande, zijn echtgenote van adellijke afkomst, en zijn drie dochters Caroline (23), Wendy (21) en Julie (16).
Gistermorgen heeft Wauters zich verhangen in een stal. Onbegrijpelijke daad van een sportman die zoveel van het leven hield en er met volle teugen van genoot.
Prachtige carrière
HASSELT -Eric Wauters (12 mei 1951) begon zijn internationale ruitercarrière in 1971/72. In 1972 was hij invaller op de Olympische Spelen van Munchen, maar nadien was hij altijd betrokken bij de Spelen. Ofwel als ruiter, ofwel als trainer.
In 1976 op de Spelen van Montreal, viel hij reeds in de prijzen. Met Edgar Cupper, Francois Mathy en Stany Van Paesschen veroverde hij de bronzen medaille per ploeg. In 1977 werd hij beroepsspringruiter. Wauters was de eerste Belg die werd opgenomen in de Europese rangschikking van het FEI (Internationale Ruiterfederatie). De hoogste ranking was een elfde plaats.
In 1975 zorgde hij voor een wereldrecord op de krachtproef. Met zijn paard Pomme d'Api ging hij over een muur van 2,30 m. Hij hij ook driemaal kampioen van Belgie, een laatste maal in 1997. Hij nam zowat aan alle ruitertoernooien ter wereld deel en ook op Europese- en Wereldkampioenschappen was hij present.
Zijn beste prestaties op wereldbekerwedstrijden: tweede in Helsinki en Bordeaux, derde in Antwerpen (2 keer), vierde in Wenen, vijfde in Brussel, en Bordeaux (2 keer).
Hij zegevierde ondermeer op de jumpings van Geneve, Washington en Toronto en won tweemaal de beroemde Derby de la Baule.
Hij was afgevaardigde beheerder van de NV EW Promotion, een firma nauw betrokken bij de paardensport, een bedrijf dat hijzelf uit de grond stampte.
Belga/J.H.