Przecenieni vs. Niedocenieni ostatni odcinek

hadero

Umieszczanie artykułów na forum to niecodzienna praktyka, ale w tym wypadku, to chyba najlepsze miejsce. Ostatni odcinek cyklu, który miał się ukazać w lutowym SLG wyglądał tak:

Przecenieni vs. Niedocenieni
Illogic

Pośród tej całej bandy dziwaków mniej lub bardziej związanych z trupą Anticon, znajdziecie czarnucha, któremu Canibus może zazdrościć bitewnych wersów, Sage Francis poetyckości, a Slug z Atmosphere łagodnego głosu. Odetchnijcie z ulgą: oto ostatni niedoceniony w cyklu – Illogic.

Chwila, chwila – wykrzykniecie – czy to nie ten sam Illogic, który pojawił się na bełkotliwej płycie Aesop Rocka ”Labor Days”? Owszem, to właśnie on. Mało tego, to ten sam Illogic, który dał się zaprosić grupie cLOUDDEAD na ich absolutnie niesłuchalny debiut. Ale sprawa naszego bohatera nie jest taka prosta, a skreślenie go za udział w powyższych okropieństwach byłoby niewybaczalnym błędem.

Muzycznie Ill dorastał razem z Blueprintem – do bólu bezpośrednim raperem z Soul Position i zupełnie dobrym producentem; tym samym Blueprintem, który dwa lata temu nagrał cudownie prosty i klasyczny brzmieniowo album ”1988”. Blueprint od początku dba o pasujące do Illogica podkłady, serwując mu solidne bity na zmianę z nastrojowymi, abstrakcyjnymi kompozycjami. Rymując w duecie panowie nie zostawią suchej nitki na kiepskich mcs, a kawałek ”Break Bread” z krążka ”Got Lyrics?” rozpoczną słowami „wskrzeszamy ten surowy boom bap”. Czego zresztą oczekiwać od kogoś, kto w pierwszym utworze swej debiutanckiej płyty, przedstawia to wszystko co czyni dobrego mc? Mowa o albumie ”Unforseen Shadow” i kawałku ”What It Takes”, gdzie już drugi wers naszego bohatera zwraca uwagę ciekawą grą słów: „it takes rhythmic structures and phenomenal thoughts/ It takes creation of hooks on which the wack can get caught” („hook” to zarówno refren, jak i hak, na który nabija się słabych raperów). Epka ”Off The Clock” to właściwie jeden wielki punchline trzaśnięty do akompaniamentu mocnych bitów, brzmiących jak najlepsze selekcje M.O.P. Co powiecie na: „Jestem jak termostat w świecie termometrów/ gdy ty możesz jedynie stwierdzić, że jest gorąco, ja mogę sprawić, że będzie goręcej!”. Tylko niezłe? A to: „jest nas tylko dwóch na scenie/ mówisz – jestem przyzwyczajony do raperów jadących pod CD z dziesięcioma hype-menami/ nie ma takiej potrzeby/ daj nam mikrofon i dwa technicsy/ bo ptaki latają stadami/ ale orły szybują samotnie”. Mało? Sprawdźcie utwór ”Time Is Coming” i wers „nie jestem brutalny/ zwykle bywam przyjazny/ stoję spokojnie i czekam, aż jad z moich warg cię udusi” powinien wam wystarczyć, byście przestali myśleć, że Illogic to kolejny nerd, bełkoczący jakieś pseudopoetyckie wynurzenia do podkładów granych na malakserze. To raper z krwi i kości, skazany niestety na drugą ligę, głównie dlatego, że jedną z jego ulubionych rzeczy jest „gdy mc musi przewinąć mój wers by go pojąć”.

Hołdując tej zasadzie Illogic idzie dalej, śmiało wykraczając poza schemat bitewnych rymów. „Czasami mam problem, by złapać moje metafory/ więc nimi rzucam” – rymuje w ”Check It Out”. Cytat dość trafny, bywa i tak, że przy tekstach nie pomaga najlepszy słownik, trzeba jeszcze sięgnąć do mitologii czy klasyków filozofii, jak w metaforycznym ”1000 Whispers” z największego dzieła rapera, płyty ”Celestial Clockwork”. Innym razem wystarcza po prostu dobra znajomość niezależnej sceny USA, a wtedy ”The Name Game” jaki się jako genialna żonglerka ksywami podziemnych raperów. Raper ma świadomość poziomu swej twórczości, mówiąc o ”Celestial…” bez ogródek przyznaje, że „to nie ta płyta na której zrozumiesz wszystko za pierwszym razem. Lubię muzykę, która uczy mnie czegoś nowego za każdym razem i taką próbuję dać słuchaczom. A jeśli to dla nich za dużo, to trudno, nie mogę tego zmienić”. Ale nie przejmujcie się, nie jest to ani Aesop ani DoseOne, wersy złożone są tu zwykle dość klarownie, wypuszczone do mikrofonu w sposób wyraźny, nie ma zbędnego kombinowania z flow. Jest za to wyobraźnia, solidny warsztat i pomysły. W ”First Trimester” Illogic przedstawia historię dziewczyny, która dokonała aborcji nie mówiąc o tym ojcu dziecka. Raper zgrabnie przeskakuje tu między perspektywami zdesperowanej kobiety i kochającego ją chłopaka, by następnie w wywiadzie przyznać, że to epizod z jego własnego życia. ”I Wish He Would Make Me” to swoiste credo, wyraz pragnienia kontaktu z Bogiem, z kolei ”Live To Die” przynosi tak piękne wyznanie jak: „kocham życie, więc chyba jestem masochistą, który nie może się doczekać, by odejść”. Inny klasyczny utwór, przesycony smutkiem ”Hate In The Puddle” przywodzi na myśl dawne dokonania Aliasa, podczas gdy tekst ”Severed Fingers” wygląda jak ocenzurowana wersja zwrotek Vinniego Paz’a. Wyjątkowych momentów u Illogic’a moc, tak naprawdę można by cytować w nieskończoność.

Można by jeszcze wspomnieć, że Illogic pochodzi z Columbus w stanie Ohio. Że ma ledwie 26 lat, a freestylowe bitwy wygrywał już 10 lat temu. Że spośród wsczystkich członków supergrupy Orpahnage, to właśnie on prezentuje się najlepiej. Albo, że wspomniany na wstępie Slug nagrał swego czasu linijkę: „Dose One to dziwak, Mr Dibbs to włóczęga, Illogic to mój bohater, nikomu nie dam promówki”. Można by. Ale mam nadzieję, że to wystarczy.
hadero

Przecenieni vs. Niedocenieni ostatni odcinek

Kto przegląda forum