Αποκαταστάθηκε το άγαλμα του Καποδίστρια στο Ναύπλιο. Το έργο του όμως παραμένει στην αφάνεια.

Ποιο θέμα αναδεικνύει το άγαλμα του Καποδίστρια στο Ναύπλιο;

Η φθορά που είχε το άγαλμα του Καποδίστρια στο Ναύπλιο το 2005 (άγνωστο από πότε). Στην σημερινή επέτειο της δολοφονίας του (27.9.2017) έχει όλα τα δάχτυλα.

Με εντολή του Δημάρχου Ναυπλιέων κ. Δημ. Κωστούρου αποκαταστάθηκε στις 21.9.2017 ο αντίχειρας του αγάλματος του Καποδίστρια στο Ναύπλιο. Στο βίντεο που ακολουθεί, κάτοικοι του Ναυπλίου λένε ότι το δάχτυλο λείπει από πολλές δεκαετίες και είχε αποκατασταθεί ξανά στο παρελθόν. Όμως οι εμφανείς κολλήσεις και η αρχική φωτογραφία δείχνουν ότι και τα υπόλοιπα τέσσερα δάχτυλα ήταν σπασμένα στο παρελθόν· αποκαταστάθηκαν και ένα έσπασε ξανά. Βέβαια, το σημαντικό θέμα δεν βρίσκεται στο δεξί χέρι του αγάλματος, αλλά στον χρόνο που απαιτήθηκε για να

Διονύσιος ο δε Ρώμας. Ο φιλόχριστος, φιλογενής και άγνωστος πρωταγωνιστής του 1821, ο ακάματος υπερασπιστής του ουρανού

«Ημείς ομιλούμεν με πράξεις
και όχι με φράσεις κενάς από ουσίαν».
Διονύσιος ο δε Ρώμας (1771;-1857)

Στέργιος Π. Ζυγούρας

Γιατί πολλά πρόσωπα με κεντρικό ρόλο στην Επανάσταση είναι άγνωστα;

Σήμερα, 26 Ιουλίου συμπληρώνονται 160 χρόνια από τον θάνατο του Διονυσίου δε Ρώμα (1771;-1857) και είναι αμφίβολο πόσοι γνωρίζουν την προσφορά του στην Ελληνική Επανάσταση. Το Μεσολόγγι θα έπρεπε να ονομάζει τους κεντρικότερους δρόμους του Επτανησίων Φιλικών και Διονυσίου δε Ρώμα. Η ιστορία θα έπρεπε να αναφέρεται σ’ αυτόν αδιάκοπα, αφού ο κεντρικός ρόλος που παίζει στην αναγέννηση του ελληνισμού υπερβαίνει τον μισόν αιώνα.

Στον επικήδειο λόγο του 1857 ο Π. Χιώτης λέει πως ολόκληρο το Πανελλήνιον κατά την εν Τροιζήνι Εθνοσυνέλευσιν διακηρύσσει τον Ρώμα ως αδελφό, ως αγωνιστή, ως ευεργέτη και τον κατατάσσει με τους μεγάλους πολίτες του κόσμου όπως ο Εϋνάρδος, ο Μπάιρον, ο Καποδίστριας, με αυτούς, δηλαδή, που υπήρξαν χειραγωγοί στα βήματά του και ευεργετικοί στις ανάγκες του. Ως κύρια χαρακτηριστικά του αναφέρει την «φιλορθόδοξο χριστιανική πίστη» και τον «φιλεθνισμό καθ’ όλας τας περιπτώσεις του Έλληνος«. Αν και η δράση του δεν περιγράφεται ούτε περιληπτικά, βασικά στοιχεία του χαρακτήρα του περιλαμβάνονται στην γενική περιγραφή. Αυτά όμως κατανοούνται από όποιον γνωρίζει το θέμα της Επανάστασης και μπορεί να διαβάζει κάτω από τις γραμμές.

Δυο είναι οι βασικοί λόγοι που φέρνουν στην αφάνεια τον μεγάλο Ζακύνθιο πολιτικό. Ο ένας είναι ο ίδιος ο Ρώμας που

Ιούνιος 1822: Ποιος και γιατί αφορίζει τον Οδυσσέα Ανδρούτσο;

Στέργιος Π. Ζυγούρας

Στις 4 Ιουνίου 1822 (16 Ιουνίου με το σημερινό ημερολόγιο) ο Μινίστρος της Θρησκείας και Επίσκοπος Ανδρούσης, Ιωσήφ αφορίζει τον Οδυσσέα, γιo του Ανδρίτσου, γνωστό σήμερα ως Οδυσσέα Ανδρούτσο. Τι σημαίνει αυτός ο αφορισμός; Ποιος είναι ο πραγματικός συντάκτης του και ποιος ο στόχος του; Πρόκειται για ένα θέμα πολύ σημαντικό. Πηγάζει από το διχαστικό κλίμα που υπάρχει προεπαναστατικά εντός της Φιλικής Εταιρείας και το οποίο -μετά την Β΄ Εθνοσυνέλευση- θα εξελιχθεί σταδιακά σ’ αυτό που ονομάζουμε «εμφύλιο πόλεμο».

Ο αφορισμός είναι μια πολιτική πράξη που ως προς την φραστική της ακολουθεί την βαρύτερη μορφή αναθέματος που μπορεί να επιβάλλει η Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία προς τα μέλη της. Ταυτόχρονα είναι και ένα εκφοβιστικό ανάθεμα σε όσους τυχόν συνδράμουν τον αναθεματιζόμενο. Τυπικά υπογράφεται από τον Υπουργό Θρησκείας και Δικαίου, ουσιαστικά όμως, υπογράφεται από τον Θεόδωρο Νέγρη, τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και τον Ιωάννη Κωλέττη. Πώς χρησιμοποιείται λοιπόν η θεία καταδίκη δια χειρός μητροπολίτη που την υπογράφει ως δημόσιος λειτουργός ενός υπό ίδρυση κράτους του οποίου το έθνος δεν έχει ξεκαθαρίσει υπό ποια έννοια επαναστατεί και πού στοχεύει;

Το κατά πόσο υπήρχε ταύτιση του επισκόπου Ιωσήφ με τους δυο κύριους υποστηρικτές της ιδέας ενός εθνικού κράτους είναι ζήτημα προς διερεύνηση. [Εργασίες όπως η διατριβή του Ι. Π. Μπουγά δεν αντιμετωπίζουν το θέμα σ’ αυτή την διάσταση]. Αποτελεί μια σημαντική παράμετρο, όχι όμως την πλέον ουσιώδη. Σημειώνουμε μερικά στοιχεία: όταν κορυφώνεται η σύγκρουση της νεωτερικότητας με την παράδοση (1824) ο Ιωσήφ βρίσκεται τυπικά στην πρώτη πλευρά, όμως υποστηρίζει και το αίτημα της πλευράς του Κολοκοτρώνη για σύγκληση Εθνικής Συνέλευσης. Οι θέσεις και

ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣΟΝΩΝ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΙΚΩΝ ΣΤΟΩΝ!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Πρός το Πανελλήνιον
Πρός τούς κατά το Αιγαίον Πέλαγος και την Πελοπόννησον Εκτάκτους Επιτρόπους και τους Αρχηγούς των κατά ξηράν και θάλασσαν Δυνάμεων.

Γνωρίζει η Κυβέρνησις, ότι Πολίται τινές επιμένουν πιστεύοντες και τους άλλους πείθοντες, ότι αι μυστικαί Εταιρείαι χορηγούσι μέσα σωτήρια εις την Πατρίδα, ή τουλάχιστον Αιγίδα υπό την οποία συνδεόμενοι μεταξύ των άνθρωποι διά μυστικών δεσμών δύνανται να απολαύσωσιν εντός Πατρίδος των και διά της ξένης επιρροής αξιώματα, τιμάς, και το πλέον τύχην, ό εστί χρήματα.

Όσον και αν ελεεινολογή η Κυβέρνησις την απειρίαν των Ελλήνων των από τοιαύτας εισηγήσεις παρασυρομένων δεν ήθελε δώσει… τήν προσοχήν της, άν δέν ήτο καταπεπεισμένη πόσον όλέθρια άποτελέσματα δύναται νά φέρη είς τήν κρίσιμον ταύτην στιγμήν ή περί τούτων γνώμη, τήν όποίαν οί έχθροί τής Ελλάδος ήθελον συστήσει καί τόν Κόσμον, και είς τάς Εύρωπαϊκάς Κυβερνήσεις.

Αν ή Ελλάς έγκατελείφθη άπό τό 1821 έως τόν Ιούλιον μήνα του τελευταίου έτους, τούτο προήλθε διότι οί εχθροί της τήν παρέσταιναν αδιακόπως πρός τους Βασιλείς, ώς λαόν έπαναστατωθέντα καί

Η δεκάτη Απριλίου της Ελληνικής Επανάστασης (μέρος Β’)

Την 10^η Απριλίου 1826 (με το παλιό ημερολόγιο) πραγματοποιείται από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους η έξοδος του Μεσολογγίου. Το απόρθητο Μεσολόγγι λύγισε, όχι από την τεράστια στρατιωτική ισχύ που το πολιόρκησε για δεύτερη φορά επί ένα έτος, αλλά από έλλειψη τροφής. Η ιστορία ρίχνει τα φώτα στον ηρωισμό της απόφασης για την έξοδο και στην τραγική κατάσταση που ζούσαν οι πολιορκημένοι από τις αρχές του 1826. Σωστά όλα αυτά και αναμφισβήτητα. Εκεί όμως που αποφεύγει να θέσει ερωτήματα είναι στο πώς συνέβη να μείνει το Μεσολόγγι ανεφοδίαστο, ενώ προηγουμένως η προσωρινή κυβέρνηση του Κουντουριώτη κατάφερνε με επιτυχία να διασπά τον ναυτικό αποκλεισμό, στέλνοντας τον ικανότατο Ανδρέα Μιαούλη. Η απάντηση: ο αποκλεισμός του Κιουταχή έγινε πολύ πιο σφιχτός με την συνδρομή του Ιμπραήμ. Κι αυτό σωστό, όμως αυτό δεν εξηγεί τα πολλά και περίεργα που συμβαίνουν στο πολιτικό παρασκήνιο. Μετά τον β’ εμφύλιο ο Καραϊσκάκης εγκαταλείπει επιδεικτικά τον Κουντουριώτη που, έχοντας φυλακίσει τον Κολοκοτρώνη, παριστάνει τον αρχιστράτηγο εναντίον του Ιμπραήμ. Γυρίζει στη Ρούμελη για να βοηθήσει το Μεσολόγγι από την πλευρά της ξηράς. Είναι η μόνη ελπίδα σ’ αυτό τον τομέα, αφού η κυβέρνηση Κουντουριώτη (δηλ. η πολιτική του Μαυροκορδάτου) επιμένει επί τρία χρόνια να κρατά περιθωριοποιημένο τον Βαρνακιώτη στην πλευρά των Τούρκων. Στην κοινή ιστορία το Μεσολόγγι παραμένει ασύνδετο με την άτυπη διακυβέρνηση που από τις αρχές του 1825 παίρνει τα ηνία. Η διακυβέρνηση αυτή λέγεται «Επιτροπή Ζακύνθου» και αποτελείται από τρία πρόσωπα παραγνωρισμένα από την δημόσια ιστορία: Διονύσιος δε Ρώμα, Κωνσταντίνος Δραγώνας και Παναγιώτης Στεφάνου.

Ο τύμβος των πεσόντων στην έξοδο του Μεσολογγίου. Πάρκο Ηρώων στην Ιερά πόλη του Μεσολογγίου.

Η Επιτροπή αυτή υποκαθιστά σε μεγάλο βαθμό την κυβέρνηση που ανέδειξε το πρώτο δάνειο του Λονδίνου υπό τον Γεώργιο Κουντουριώτη. Το γιατί είναι μεγάλη ιστορία, αν το πούμε σύντομα, έχει δυο σκέλη. Το ένα είναι πρακτικό: ο

ΗΡΩΙΣΜΟΣ – ΕΜΦΥΛΙΟΣ – ΔΑΝΕΙΑ & ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ στην ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του 1821

Το κείμενο μιας σχολικής γιορτής

Για να ξεκινήσει μια Επανάσταση, υπάρχει μια προϋπόθεση: να θέλουν να ξανασηκωθούν αυτοί που έχουν πέσει. «Επ-ανίσταμαι» [>ίσταμαι ή ίστημι] σημαίνει «Ξανα-στέκομαι όρθιος», άρα έχω πέσει, έχω συνείδηση της πτώσης μου και επιθυμώ -με κάθε κόστος- να ξανασταθώ σε όρθια θέση. Αν λοιπόν το 1821 -αλλά και πιο πριν- ξεκινά η προσπάθεια για να σταθούν κάποιοι όρθιοι, πριν το κάνουν, πρέπει να προσδιορίσουν α) ποιοι είναι και β) σε ποιο χρονικό σημείο του παρελθόντος αναφέρονται, δηλαδή πότε ξεκίνησε η πτώση (σκλαβιά), ποιο είναι το σημείο αναφοράς της ανασύστασής τους. Το «α» περιλαμβάνει τους όρους «έθνος, γένος, Έλληνες, Ρωμιοί, Γραικοί». Το «β» έχει δυο σημεία αναφοράς: το 1453 και το 338 π.Χ.

Με το 1453, δηλαδή με την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας συνδέεται το «γένος» και οι «Ρωμιοί». Δεν αποκλείονται όμως ούτε το «έθνος», ούτε οι «Έλληνες».

Με το 338 π.Χ., δηλαδή με τη μάχη της Χαιρώνειας συνδέεται το «έθνος» και οι «Γραικοί». Δεν αποκλείονται όμως ούτε το «γένος», ούτε οι «Έλληνες».

Κοινή αναφορά και των δυο εκδοχών είναι ο ελληνισμός, ο οποίος ορίζεται διαφορετικά από κάθε πλευρά. Με βάση τον

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και η αθέατη πλευρά της Επανάστασης του Φοίνικα

Αλέξανδρος Κ. Υψηλάντης,
αρχηγός της Ελληνικής
Επανάστασης (1792-1828)

Στέργιος Π. Ζυγούρας

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΤΟ 1820 ΣΤΗΝ ΑΓ. ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ; ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ 24-2-1821;

Μια βασική θέση πολλών ιστορικών του 20ου αιώνα για την Επανάσταση του 1821, είναι ότι έγινε κατά μίμηση της Γαλλικής. Για να το αποδείξουν, χρησιμοποιούν -μεταξύ άλλων- το επιχείρημα του διαφωτισμού, την φράση του Κολοκοτρώνη για την Γαλλική Επανάσταση και τον Ναπολέοντα, την βασική προκήρυξη του Υψηλάντη, τα τρία Συντάγματα. Για τον διαφωτισμό και την χρονική αλληλουχία Ελληνικής και Γαλλικής Επανάστασης μιλήσαμε πρόσφατα. Για τον Κολοκτρώνη: οι ίδιοι ιστορικοί (που συχνά τον περνάνε γενεές δεκατέσσερις για την «ιδιοτελή» και «τοπικιστική» στάση του) ξεχνούν να διαβάσουν δυο γραμμές πιο κάτω: Όχι μόνον δεν δηλώνει οπαδός της Γαλλικής Επανάστασης και του Ναπολέοντα, αλλά εξηγεί γιατί είπε πως αυτοί «άνοιξαν τα μάτια του κόσμου»: «δι’ αυτό είναι δυσκολότερο να διοικήσεις τώρα λαό». Ο Κολοκοτρώνης θα πει και κάτι άλλο: «Η Επανάστασις η δική μας δεν ομοιάζει με καμμιάν απ’ όσαις γίνονται την σήμερον εις την Ευρώπην. Της Ευρώπης αι επαναστάσεις εναντίον των διοικήσεών των είναι εμφύλιος πόλεμος». Αυτό είναι μερικώς σωστό, όχι γιατί ο Κολοκοτρώνης δεν ήξερε τι του γινόταν, αλλά επειδή απέφυγε ως το τέλος να εξηγήσει ποιος και γιατί κίνησε την Επανάσταση της οποίας έγινε άτυπος αρχηγός μέχρι να φτάσει ο Καποδίστριας. Τα Συντάγματα: η μεγαλύτερη πλάνη είναι ότι οι «συνταγματικοί» ήταν αντιμοναρχικοί. Μοναρχικοί και ταυτόχρονα συνταγματικοί ήταν όλοι οι πρωταγωνιστές, αμφοτέρων των παρατάξεων. Η διαφορά βρισκόταν στο είδος του. Τα ελληνικά Συντάγματα αφορούσαν μια Επανάσταση διαφορετική από του Υψηλάντη. Ήταν κομμένα και ραμμένα (ιδιαίτερα το δεύτερο και το τρίτο) πάνω στην εκτροπή της Επανάστασης από τον στόχο της. Έθεταν τις βάσεις για να εξαλειφθεί μεσοπρόθεσμα η δημιουργία ενός υπερεθνικού χριστιανικού κράτους. Οι ιστορικοί παραλείπουν τελείως να εξηγήσουν ότι στόχος της αίτησης για Αγγλική προστασία (1825) ήταν να αποφύγει η Επανάσταση τον Βρετανικό εκβιασμό «ή εμείς ή κανείς», για να επιβιώσει μέχρι να βρει τρόπο να εξασφαλίσει νόμιμα τον Καποδίστρια. Παραλείπεται δηλαδή το

Τα πολλά μάτια του Άργου, το μάτι του Θεού και ο διαφωτισμός του 18ου αιώνα

«Για το καλό μου, για το καλό μου» …το κράτος με παρακολουθεί ασταμάτητα

«Άργος ο πανόπτης» (δηλ. ο Άργος που βλέπει τα πάντα) ονομάστηκε το σύστημα αδιάλειπτης παρακολούθησης και υψηλής ευκρίνειας που έχουν αναπτύξει οι ΗΠΑ και το οποίο παρουσιάζεται στο βίντεο από τον τεχνικό Γιάννη Αντωνιάδη. Μη επανδρωμένα αεροσκάφη φέρουν κάμερα με αισθητήρα υπερυψηλής ευκρίνειας που καταγράφει σε κινούμενη εικόνα κάθε τι στη γη, παρακολουθώντας ιδιαίτερα τα κινούμενα αντικείμενα και υποκείμενα. Τα δεδομένα αποθηκεύονται και η εκ των υστέρων ανάκλησή τους με κριτήριο τον τόπο και τον χρόνο είναι μια εύκολη υπόθεση. Το όλο εγχείρημα έγινε για καλό ή για κακό; Μια κατηγορηματική απάντηση δεν μπορεί να είναι άμεση, επειδή και το «καλό-κακό» είναι πια σχετικές έννοιες. Οι γνώσεις μας για τα σημερινά, κρατικά (και μη) μέσα παρακολούθησης εμπλουτίζονται συνεχώς. Περιλαμβάνουν όλες τις

200 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΜΑΣ (ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ)

- Υπό διεθνή έλεγχο από τα γεννοφάσκια μας

- Το 1832 ο οίκος Ρότσιλντ εξέδωσε δάνειο 60 εκατ. δρχ. Το 1843 χρωστούσαμε 66 εκατ. ενώ είχαμε καταβάλει 40 εκατ. σε μεσιτείες και τοκοχρεολύσια, 15 εκατ. σε αποζημιώσεις και 20 εκατ. για έξοδα της βαυαρικής αντιβασιλείας και του μισθοφορικού στρατού της.

Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ
booksonthesites.blogspot.com

Σαν να μην πέρασε ούτε μία ημέρα. Το 1832 οι «Προστάτιδες» Δυνάμεις προσφέρουν το θρόνο της Ελλάδος στον ανήλικο τότε Βαυαρό πρίγκιπα Όθωνα, μετά την άρνηση του Λεοπόλδου Α΄ της Σαξωνίας ο οποίος ενθρονίστηκε τελικά στο νεοσύστατο Βελγικό βασίλειο. Ήταν φανερό ότι το αρτισύστατο ελληνικό κράτος δεν θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς την παροχή οικονομικής βοήθειας, μετά τη δεκαετή θυελλώδη επαναστατική και εμφυλιο-πολεμική περίοδο που έφθασε το Γένος στα όρια του αφανισμού. Όμως, οι πιστωτές αρνούνταν τη χορήγηση του δανείου στον κυβερνήτη της Ελλάδος Ιωάννη Καποδίστρια, καθώς Αγγλία και Γαλλία όχι μόνο δεν παρείχαν εγγυήσεις, όπως ζητούσαν οι πιστωτές, αλλά

ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΤΙΜΟΥΝ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ! (Αλλά και αλλού!)

ΓΙΑΤΙ …»Θ Α Β Ο Ν Τ Α Ι» ΑΥΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ;;;;;;;;;;

ΔΙΕΡΩΤΗΘΕΙΤΕ…

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΠΡΟΤΟΜΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΟΥ, ΣΤΗΝ ΛΩΖΑΝΝΗ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΩΣΟ
ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΣΕΡΓΚΕΪ ΛΑΒΡΩΦ!
(ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΣΩΣ ΟΙ
ΜΟΝΟΙ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ…).
Η ΚΥΡΙΑ ΠΑΡΑΔΙΠΛΑ ΤΟΥ, ΕΙΝΑΙ Η
ΕΛΒΕΤΙΔΑ ΟΜΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ, ΜΙΣΕΛΙΝ
 ΚΑΛΜΥ-ΡΕΪ.

Πόσο θα πίστευες, αν σου έλεγε κάποιος, ότι τον 19ο αιώνα υπήρξε κάποιος, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα (Έλληνας) που: 

Η Ιστορία που μας προσέφερε η Στοά του Λονδίνου και τα τέκνα της

Η πλαστογραφημένη «καθεστωτική εκδοχή», για τα γεγονότα που συνδέονται με την αναγέννηση της Ελλάδας, δημιουργήθηκε, για να αποσιωπηθεί η επαναστατική δραστηριότητα του Ιωάννη Καποδίστρια, των «Φίλων του Γένους» και της εθνικής ηγετικής ομάδας, και ταυτόχρονα για να εξυπηρετηθούν οι πολιτικές σκοπιμότητες των «δυνάμεων», που επανέκτησαν τον έλεγχο του «ανεξάρτητου» ελληνικού κράτους, μετά την δολοφονία του Καποδίστρια, (την οποία οι ίδιες οργάνωσαν), και ταυτόχρονα για να «αγιοποιήσουν» τους συνεργάτες αυτών των δυνάμεων, και να καλλιεργήσουν αποπροσανατολιστικούς μύθους.

Σπύρος Χατζάρας

Ο δολοφόνος του Καποδίστρια πράκτωρ Πολυζωίδης και οι δήθεν εθνικιστες θαυμαστές του

Δεκατρείς ημέρες μετά τη δολοφονία του Εθνάρχη , στις 9 /21 Οκτωβρίου 1831, η πατσαβούρα των Άγγλων, ο «Απόλλων» της Ύδρας , ανέστειλε την κυκλοφορία του. 
Στο τελευταίο φύλλο του «Απόλλωνα», ο Πολυζωίδης και η παρέα των δολοφόνων πρακτόρων έγραφαν: «Παύομεν την έκδοσιν της εφημερίδος μας, επειδή απολαύσαμεν τον σκοπόν μας- ο τύραννος δεν υπάρχει πλέον».

Το έργο είχε επιτευχτεί . Ο μόνος λόγος ύπαρξης και χρηματοδότησης του «Απόλλωνα», ήταν η πρόκληση εσωτερικής αστάθειας και η ανατροπή του Καποδίστρια.

Αρχισυντάκτης της πατσαβούβρας ήταν ο πράκτορας Τάσος Πολυζωίδης. Σύμβουλος Έκδοσης ήταν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και συντάκτες ο πράκτωρ Θεόκλητος Φαρμακίδης, ο πράκτωρ Κωνσταντίνος Ζωγράφος και ο φαναριώτικες αδελφοί Σούτζοι. Στο μεταφραστικό, για την απόδοση των αντικαποδιστριακών κείμενων των αγγλικών εφημερίδων, δούλευε ο (φιλέλληνας) πράκτορας Εδουάρδος Μάσσων, (Edward Masson), ο μετέπειτα επίτροπος του ….«Λαοδικείου».

Αυτή ήταν η στενή παρέα των δολοφόνων του Καποδίστρια. Κώλος και βρακί, ήσαν οι πράκτορες Πολυζωίδης. και Μάσσων.

Η εντολή για την έκδοση της εφημερίδας «Απόλλων» δόθηκε με ιδιόχειρο σημείωμα του υπαλλήλου του Ρότσιλντ, του

Επτά πόλεμοι, τέσσερις εμφύλιοι, επτά πτωχεύσεις, 1821-2016

“ΕΠΤΑ ΠΟΛΕΜΟΙ, ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΜΦΥΛΙΟΙ, ΕΠΤΑ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙΣ, 1821-2016”

Κριτική και σχόλια πάνω στο ομώνυμο βιβλίο του Γ. Β. Δερτιλή

Στέργιος Π. Ζυγούρας

Το βιβλίο “Επτά πόλεμοι, τέσσερις εμφύλιοι, επτά πτωχεύσεις – 1821-2016” του Γ. Δερτιλή κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο από τις εκδόσεις “Πόλις”. Αξίζει να διαβαστεί. Είναι σύντομο, περιεκτικό, νηφάλιο και προσιτό στην τιμή. Νουνεχής, μετριοπαθής, ακριβολόγος, γνώστης των οικονομικών θεμάτων, ο ιστορικός Γ. Β. Δερτιλής αποδίδει με απλότητα τα σύνθετα ελληνικά γεγονότα των δυο τελευταίων αιώνων, επιλέγοντας να παραθέσει μερικά -σχετικώς άγνωστα- ντοκουμέντα, όπου τα κρίνει ως απαραίτητα, προκειμένου να μην φορτώσει τον μέσο αναγνώστη με τεράστιους όγκους πληροφοριών. Η συμπυκνωμένη γραφή αποτελεί μια ηθελημένη απλούστευση και όχι μια εκπτωτική υπεραπλούστευση της ιστορίας. Για τα ίδια θέματα ο Γ. Β. Δερτιλής έχει ήδη γράψει αναλυτικά στο δίτομο έργο Ιστορία του ελληνικού κράτους 1830-1920. Πού στοχεύει, λοιπόν, το νέο, μικρό βιβλίο;

Ο συγγραφέας απευθύνεται σε ευρύτερο κοινό και στόχος του είναι η σύνδεση του παρόντος με το παρελθόν, η κατανόηση του σήμερα μέσω της κατανόησης του χθες. Κεντρικά σημεία του βιβλίου είναι: α) η σύνδεση των ελληνικών πτωχεύσεων με τις στρατιωτικές δαπάνες β) ο προβληματισμός πάνω στην εμφυλιοπολεμική νοοτροπία των Ελλήνων. Το δεύτερο είναι το κυρίαρχο στοιχείο και το πρώτο είναι η οδός μέσω της οποίας πορεύεται προς τον στόχο. Σ’ ένα τέτοιο έργο, κάθε συγγραφέας έρχεται

Η Ελλάς ως μέτοχος της Ευρωπαϊκής Ιδέας #8

Ο ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΣΜΟΣ ΩΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

Στέργιος Π. Ζυγούρας

1.  1. Το πολιτικό “ρίγος” μιας πανεπιστημιακής παράδοσης και η χιμαιρική της επίδραση

Η παραδοχή του Αντώνη Μανιτάκη ότι οι παραδόσεις του Συνταγματικού δικαίου από τον Αριστόβουλο Μάνεση συνιστούσαν ταυτόχρονα νομική επιστήμη και πολιτική θέση, θέτει άμεσα ένα ζήτημα: πώς επηρέαζε και ανατροφοδοτούσε η μια την άλλη; Ο Α. Μανιτάκης αναφέρει ότι η διδασκαλία του Α. Μάνεση στην δεκαετία του 1960 προκαλούσε ρίγη στους πρωτοετείς φοιτητές. Προφανώς αυτά ήταν πολιτικά και όχι επιστημονικά, παρότι η σχέση των δυο είναι, ως ένα σημείο, προφανής. Το παρόν άρθρο απαντά στο αντίστοιχο του Α. Μανιτάκη με τίτλο “Η λαϊκή κυριαρχία ως λαϊκή εντολή και η διδασκαλία του Μάνεση” που δημοσιεύτηκε στην διαδικτυακή σελίδα constitutionalism.grκαι στην κατηγορία “συνταγματισμός”. Κρίνει τον συνταγματισμό ως ιστορικό θέμα και, ιδιαίτερα, ως παράμετρο της ιδρυτικής πράξης του ελληνικού κράτους. Έμμεσα, θίγει και το θέμα “η ταυτότητα της Ελληνικής Επανάστασης”.

Ο Α. Μανιτάκης είναι ιδιαίτερα ειλικρινής. Δέχεται ότι “ο συνταγματικός δημοκρατικός λόγος του Μάνεση, ήταν συγχρονισμένος με τα δημοκρατικά, λαϊκά, αιτήματα της εποχής του” και συμπύκνωνε το καυτό πολιτικό ερώτημα της μεταπολεμικής Ελλάδας: “ποιος κυβερνά τον τόπο, ο βασιλιάς ή ο λαός;”. Το αν το ερώτημα αυτό αποτελούσε επαναχρησιμοποίηση ενός προηγηθέντος λαϊκισμού, το αν δηλαδή ήταν παραπλανητικό, αν το χρησιμοποιούσαν κάποιοι ως πρόσχημα, προκειμένου να πετύχουν μέσω των πολιτειακών εξελίξεων έναν μη κατονομαζόμενο στόχο, θεωρείται ανύπαρκτο θέμα, άρα δεν εξετάζεται. Εξίσου αυτονόητη θεωρείται και η αναγωγή της “συνταγματικότητας” του 20^ου αι. σε ταξικό ζήτημα, εφόσον αυτήν την ταξικότητα υπονοεί ο όρος “λαϊκό αίτημα”. Με τον τρόπο αυτό ορίζεται ο εξής αυτοματισμός: αν η λαϊκή τάξη, δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας καθορίσει ή ελέγξει την εκτελεστική εξουσία και εξασφαλίσει την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, τότε θα αποφύγει de facto την κοινωνική αδικία / καταπίεση που υφίσταται από μια αριστοκρατική ελίτ, η οποία συστηματικά -λόγω κοινωνικής θέσης- δρα εναντίον της. Και

1η Οκτωβρίου 1829: Ο Καποδίστριας θεμελιώνει την κυριαρχία της Ελλάδος πάνω στον στόχο της Επανάστασης

Η Ευρώπη ως μέτοχος της Ελληνικής ιδέας #3

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΤΟΥ

Την 1η Οκτωβρίου 1829, μετά το σχετικό ψήφισμα της Δ΄ Εθνικής Συνέλευσης, ο Ι. Καποδίστριας δίνει στην κυκλοφορία το νόμισμα του υπό ίδρυση ελληνικού κράτους, τον Φοίνικα. Το σχετικό γεγονός έχει υποβαθμιστεί ή εξαφανιστεί από την νεότερη ιστορία (όπως πολλά, αντίστοιχα, της Επανάστασης). Ας δούμε γιατί.

Ας γνωρίσουμε πρώτα τα τεχνικά στοιχεία του νομίσματος και τις ισοδυναμίες σε σχέση με τα πιο γνωστά νομίσματα που τότε κυκλοφορούσαν (το ισπανικό και το τουρκικό):

… ο Κυβερνήτης … διατάττει να έμβουν εις κυκλοφορίαν τα μέχρι τούδε κοπέντα εθνικά νομίσματα. Ταύτα δε σύγκεινται εις Φοίνικας και Λεπτά. Ο μεν Φοίνιξ (όνομα προσδιορισμένον δια την μονάδα και βάσιν του Ελληνικού νομίσματος) είναι αργυρούς, … 6 δε Φοίνικες συνιστούν εν δίστηλον της Ισπανίας και κατά βάρος και κατά την αξίαν. Το δε Λεπτόν (όνομα προσδιορισμένον δια το μικρότατον κλάσμα του Ελληνικού νομίσματος) είναι από καθαρόν χαλκόν, ζυγίζει ήμισυ δράμι, και έχει την αυτήν ονομαστικήν αξίαν του παρά.

Πατήστε στην εικόνα για να δείτε την ιστορική απόφαση της 28-9-1829

Και τώρα τα ουσιαστικά στοιχεία. Ο Κυβερνήτης «περιγράφει» το νόμισμα του φοίνικα:

Η «Σάλπιγξ Ελληνική» και ο «κοινός» επαναστατικός στόχος του 1821

Η πρώτη έντυπη εφημερίδα της Επανάστασης του 1821 είναι από εκείνα τα ιστορικά σημεία που περιέχουν την άγνωστη ιστορία των δυο αντίθετων επαναστατικών τάσεων. Εκείνων που συγκρούστηκαν το 1823-25 στους λεγόμενους “εμφύλιους”.

Η εφημερίδα “Σάλπιγξ Ελληνική” εκδόθηκε την 1^η Αυγούστου 1821 από τον κληρικό Θεόκλητο Φαρμακίδη. Την μικρή τυπογραφική μηχανή είχε φέρει μαζί του ο αδελφός του αρχηγού της Επανάστασης, ο Δημήτριος Υψηλάντης. Ελάχιστα φύλλα εκδόθηκαν και η εφημερίδα διέκοψε την λειτουργία της. Αιτία ήταν η παραίτηση του Θ. Φαρμακίδη, ο οποίος “αρνήθηκε να ενδώση εις το δεσποτικόν μέσον της προεξετάσεως”. Τι είχε συμβεί;

Ο Καποδίστριας έδωσε πιο πολλά λεφτά στην Ελλάδα από τους Ρότσιλντ

Πίναξ των χρηματικών ποσοτήτων που εισήλθαν εις το Ταμείο του Ελληνικού Κράτους επί της διοικήσεως του Κυβερνήτου I. Α. Καποδίστρια και του αδελφού του Αύγουστίνου, από τον Ιανουαρίο του 1828 έως το Μάρτιο του 1832.

-Τα εκ Εθνικής Τραπέζης κεφάλαια .................1,100,000 φράγκα
- Πόροι χορηγηθέντες παρά της Γαλλίας……...3,500,000 φράγκα.
-Πόροι χορηγηθέντες παρά της Ρωσσίας ..........3,500,000 φράγκα.  
-Πόροι χορηγηθέντες παρά της Αγγλίας ...........500,000 φράγκα.
-Έκδοση χαρτονομίσματος ................................500,000 φράγκα
-Κοπή αργυρών και χάλκινων νομισμάτων ........100,000 φράγκα.
-Κληροδοτήματα και Δωρεές .............................600,000 φράγκα
-Δανεισθέντα παρά του Κυβερνήτου ..................800,000 φράγκα
-Πρόσοδοι του Κράτους ...................................14 000,000 φράγκα

Το όλον, 24,600,000 φράγκα.

Παρά ταύτα η μεν Γαλλία χορήγησε το 1829 ενάμιση εκατομμύριο ιδιαιτέρως διά τις δαπάνες του τακτικού σώματος, ό δε Κ. Εϋνάρδος, εκτός των όσων εχάρισε εις την Ελλάδα, είχε να

Η Ελλάς ως μέτοχος της Ευρωπαϊκής Ιδέας #7

Anexartito elliniko kratos τελεία τζι αρ (Hellas=Greece?)

Πώς από την «ανορθουμένη Ελλάδα» του 1813 φτάσαμε στην «ανεξάρτητη Γραικία» του 1833;

Μια πρωτότυπη επισκόπηση ορισμένων άγνωστων σημείων τα οποία έκριναν την Επανάσταση και θεμελίωσαν το ελληνικό κράτος

Στέργιος Π. Ζυγούρας

“Ο ηγεμών της Γραικίας και το Γραικικόν κράτος υποχρεούνται, προ παντός άλλου εξόδου, να αφιερώσουν τας πρώτας εισπράξεις του δημοσίου ταμείου εις την πληρωμήν των τόκων και του χρεολυσίου του δανείου που εγγυήθηκαν οι τρεις δυνάμεις…” (Λονδίνο, Συνθήκη περί της Γραικικής μοναρχίας 7.5.1832, μεταξύ των τριών προστάτιδων δυνάμεων και της Βαυαρίας, άρθρο 12^ο)

Τις ημέρες αυτές παρακολουθήσαμε τις κωμικοτραγικές δηλώσεις της κυβερνητικής αριστεροδεξιάς ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Δήλωσε τεθλιμμένη με

Η Ελλάς ως μέτοχος της Ευρωπαϊκής Ιδέας #6

“ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΣ” (ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΣ) ΗΤΑΝ Ο ΛΟΡΔΟΣ ΜΠΑΫΡΟΝ

Στέργιος Π. Ζυγούρας

Πολλοί ιστορικοί έχουν αναφερθεί στην ιδεολογική χρήση, δηλαδή στην επιστημονική κατάχρηση της ιστορίας. Είναι κάτι που το γνωρίζει και ο ιστορικά απαίδευτος, παρά το ότι αγνοεί τα εργαλεία με τα οποία η πολιτική θέση για το σήμερα και η πολιτική επιδίωξη για το αύριο εμφανίζεται στον ακροατή [μέσω αναχρονισμών, επιλεκτικότητας ή χονδροειδών παραποιήσεων] ακόμα και ως αντίστροφη ιστορία (ανεστραμμένο παρελθόν). Αυτό το τελευταίο έγινε με κωμικοτραγικό τρόπο στο Μέγαρο Μουσικής από τον Roderick Beaton -κυρίως- στις 13 Απριλίου 2016. Στο ερώτημα – burlesque τίτλο της διάλεξης που έθεσε ο Beaton για την πραγματική συμβολή του λόρδου Byron, απάντησε ως εξής: Ο λόρδος Byron συνέβαλε τα μέγιστα στην Επανάσταση των Ελλήνων επειδή βοήθησε το νέο κράτος να σταθεί στα πόδια του μέσω των δανείων. Τι κωμικότερο ως προς την κοινή λογική! (ανεξαρτησία = δανειακή εξάρτηση). Αλλά και τι ψευδέστερο ως προς την ιστορία! Ο Byron κρίθηκε ως ο “μνημονιακός” του 1821, ενώ στην πραγματικότητα δολοφονήθηκε από τους μνημονιακούς προϊσταμένους του. Δολοφονήθηκε από αυτούς που τον έστειλαν, επειδή αρνήθηκε να ολοκληρώσει την αποστολή του και επέλεξε μια τελική λύση που ευνοούσε την αντίπαλη πολιτική παράταξη. Αν ο Byron έδινε το δάνειο σ’ αυτούς που επέλεξε και όχι στην αυτόκλητη κυβέρνηση του Κουντουριώτη, τότε η έκβαση της Επανάστασης και του ελληνικού κράτους θα ήταν τελείως διαφορετική.

Η ιστορία με τις 100 μέρες του Byron στο Μεσολόγγι και τις 150 (που προηγήθηκαν) στην Κεφαλονιά είναι αρκετά άγνωστη και θα την περιγράψουμε αδρά, επειδή είναι ένα τεράστιο ζήτημα. Ως ένα

Γιατί φωνάζω για τον ψεύτη Ξάνθο και τον τοκογλύφο Μακυγιάννη

Εμμανουήλ Ξάνθος

Το κύριο πρόβλημα των δολοφόνων του Καποδίστρια , των Τραπεζιτών του Λονδίνου ,(Ρότσιλντ), και της «Μητέρας Στοάς» του Λονδίνου, που ήθελαν να υποτάξουν το Ελληνικό Έθνος, και να δημιουργήσουν ένα πολυεθνικό πολύθρησκευτικό Κράτος, με τους «αυτόχθονες» μουσουλμάνου και Εβράιους, ήταν η εξαφάνιση των Ελλήνων Εθνικιστών, των Φιλογενών.

Και για να γίνει αυτό χρειαζόντουσαν να διαψεύσουν την πραγματικότητα και να κατασκευάσουν μια νόθα και πλαστή Ιστορία επί της οποίας θα στηριζόταν το οικοδόμημα της ξενοκρατίας που επέβαλαν στο Ελληνικό Έθνος.
Η νόθα «Ιστορία», με την δήθεν φιλική Εταιρεία, κατασκευάστηκε για να σκεπαστούν τα ίχνη της προδοσίας, για να συγκαλυφθούν οι πράξεις και οι ευθύνες των «πρακτόρων» και των «ιδιοτελών», για το πέρασμα σχεδόν αυτόματα, από την Τουρκοκρατία, που κράτησε 368 χρόνια, στην Αγγλοκρατία, (1824-1947), και αμέσως μετά, στην Αμερικανοκρατία, και τώρα, στην υποταγή στην Παγκόσμια Διακυβέρνηση.

Η ρίζα της συμφοράς για τον ελληνικό λαό βρίσκεται, «στις μοιραίες και αναπόφευκτες συνέπειες των εισηγήσεων ξένης πολιτικής εις την δυστυχή ταύτην χώρα»,όπως έγραφε ο Καποδίστριας το 1826.
Τα «ξένα κέντρα» από το 1824, με όχημα τα «δάνεια της Αγγλίας» και με την συνεργασία των ιδιοτελών και των ρουφιάνων μας διοικούν έκτοτε, με τους