film
     
Wielka czerwona jedynka
The Big Red One
reż. Samuel Fuller / USA 1980 / 162’
Seanse - kup bilet:
26 paź
28 paź

Obsada

Lee Marvin, Mark Hamill, Robert Carradine, Bobby di Cicco, Kelly Ward

Opis filmu

Podczas II wojny światowej Fuller znalazł się w szeregach Pierwszej Dywizji Piechoty i walczył na wielu frontach. Musiało minąć kilka dekad, by zdecydował się na nakręcenie Wielkiej czerwonej jedynki, filmu, w którym wracał do wojennych doświadczeń. Był już wtedy doświadczonym reżyserem. Przez te lata próbował podjąć ten temat, jednak zawsze czegoś brakowało. Produkcja ostatecznie ruszyła w roku 1978, do czego przyczyniła się sprawna ekipa. Na odtwórcę jednej z ról, Lee Marvina, reżyser wpadł w kawiarni i krzyknął do niego: Lee, jesteś moim sierżantem! Aktor zgodził się bez wahania. Podobnie jak Fuller Marvin walczył podczas II wojny światowej i obaj byli gotowi zmierzyć się na planie filmowym z demonami wojny. Młody zespół aktorski musiał przejść intensywne szkolenie prowadzone przez doświadczonych w boju trenerów.

W tej częściowo autobiograficznej produkcji reżyser rozdzielił swoje wojenne historie między cztery postaci. Robert Carradine wciela się w Zaba, pisarza z cygarem w ustach. Znany z Gwiezdnych wojen Mark Hamill gra skomplikowaną postać Griffa, rysownika zmagającego się z moralnymi dylematami, Bobby DiCicco jest bezbłędny jako Vinci, włoski imigrant wychowany przez ulicę, natomiast Kelly Ward odgrywa postać Johnsona, prostego wiejskiego chłopaka. Wraz z sierżantem, weteranem I wojny światowej, podążają oni szlakiem bojowym przebytym przez Fullera, od inwazji w Afryce Północnej w roku 1942, przez Sycylię w 1943, lądowanie w Normandii w 1944, kończąc na Falkenau, niemieckim obozie w Czechosłowacji w roku 1945. Jest to jedyny film o II wojnie światowej nakręcony przez żołnierza, który przetrwał te wszystkie inwazje. Fullerowi udało się opowiedzieć o wszystkich tych trudnych doświadczeniach w jednym filmie o budżecie czterech milionów dolarów. 

Premiera Wielkiej czerwonej jedynki odbyła się w Cannes w 1982 roku, ale podczas montażu dokonano nieplanowanych przez Fullera skrótów. Pełna wersja została pokazana dopiero w 2004 roku, siedem lat po śmierci reżysera. Dzisiaj dzieło Fullera jest uważane za jeden z najlepszych filmów wojennych wszech czasów.

Samantha Fuller


Decades after fighting on the front lines of the Sixteenth Infantry First Division in WWII, and dozens of movies under his belt, it was time for Fuller to shoot The Big Red One. In fact, there had been several attempts to make the film over the years but there always seemed to be something missing. It wasn't until 1978 that the production finally came together and a dynamic team was assembled to assist Sam in telling his combat yarn. He ran into Lee Marvin at his local cigar shop and said, "Lee, you're my sergeant!", and Lee agreed without hesitation. Like Fuller, Marvin had served in WWII and both veterans were prepared to revive their war demons but this time it would be on a movie set. The young actors enlisted to play the lead GI's had to face intense training by battle scared mentors who made sure the film conveyed an authentic feel only personal experience can bring.

In this semi-autobiographical concoction, Sam divided his personality among the four male leads, assigning a relatable identity trait to each "Dogface". Robert Carradine is Zab, a cigar chomping writer and Mark Hamill from Star Wars was now fighting the real war as the complex character of Griff, a cartoonist battling with the moral dilemma of murder versus killing during what Sam used to call "the biggest crime of the century". Bobby DiCicco portrays Vinci, an Italian immigrant full of street smarts and Kelly Ward is Johnson, playing a country boy along for the ride. Along with their World War I veteran sergeant, they retrace Sam's boot prints, starting with the invasion of North Africa in 1942, Sicily in '43, DDay in 1944, and finally Belgium and Germany; ending at the Czechoslovakian Death Camp of Falkenau in 1945. This is the only WWII film ever made by a soldier who literally survived these invasions and went on to interpret them on film. Fuller faced the monumental task of condensing his hellish experiences into a four million dollar motion picture, his biggest budget ever.

The Big Red One premiered in Cannes in 1982, but in editing had been condensed from Fuller's intended length. It wasn't until 2004, seven years after his death, that his fully restored version was released. Today, Fuller's masterpiece is considered one of the best war films ever made.

Samantha Fuller

Informacje o reżyserze

Samuel Fuller

Samuel Fuller urodził się w 1912 roku w Worcester (Massachusetts) w żydowskiej rodzinie. Jeden z najbardziej twórczych amerykańskich reżyserów filmowych. Już w wieku 13 lat pracował dla "New York Journal" jako copyboy. W wieku 17 lat był reporterem od spraw kryminalnych w "San Diego Sun". W latach 30. XX wieku udało mu się wydać trzy powieści. Pisał już wtedy pierwsze scenariusze filmowe. Za jego debiut scenariuszowy uznaje się musical Hats Off (1936). Podczas II wojny światowej Fuller służył w armii USA na terenie północnej Afryki i we Włoszech. Brał udział w lądowaniu aliantów w Normandii. Nagrodzono go m.in. Brązową i Srebrną Gwiazdą za odwagę. Po wojnie wrócił do swojej profesji w Hollywood i już w 1949 roku zadebiutował jako reżyser westernu I Shot Jesse James. W latach 50. specjalizował się w westernach i filmach wojennych. Po premierze The Steel Helmet (pierwszy film o wojnie w Korei 1950-1953) został oskarżony o komunizm i antyamerykanizm. Dzięki sukcesowi filmu Fullerem zainteresowała się wytwórnia 20th Century Fox, która umożliwiła mu realizację siedmiu kolejnych produkcji, m.in. Park Row, Kieszonkowiec z South Street i Czterdzieści rewolwerów.

Na przełomie lat 50. i 60. reżyserował filmy z mniejszymi budżetami, ale wciąż wywoływał kontrowersje. Najpierw Shock Corridor (1963) rozgrywający się w szpitalu psychiatrycznym. Następnie The Naked Kiss (1964) - biografia prostytutki, która próbuje zacząć wszystko od nowa. W latach 1967-1980 zrealizował tylko jedną produkcję, z której koniec końców kazał wykreślić swoje nazwisko. Wrócił do reżyserowania na początku lat 80. Najpierw autobiograficzna Wielka czerwona jedynka odwołująca się do doświadczeń reżysera z okresu służby wojskowej. Niestety film został przemontowany bez jego zgody. W 1981 roku stworzył Białego psa na podstawie powieści Romaina Gary'ego. Ponownie doszło do skandalu, a film nie miał dystrybucji w USA. Dla Fullera to rasistowskie doświadczenie skończyło się wyjazdem do Francji, gdzie wyreżyserował już tylko dwa filmy. Krótko przed śmiercią wrócił do USA. Zmarł w 1997 roku.

Pojawił się w epizodzie w Szalonym Piotrusiu Jeana-Luca Godarda, w którym odpowiada na pytanie Jeana-Paula Belmondo, czym jest kino: A film is like a battleground. It's love. Hate. Action. Violence. Death. In one word: emotions.

Joanna Ostrowska


Samuel Fuller was born in 1912 to a Jewish family in Worcester, Massachusetts. He was one of the most progressive American film directors of all time. He got a job working as a copyboy for the "New York Journal"at the tender age of 13. Just four years later, he was working as a crime reporter for the "San Diego Sun". In the 1930s, he published three works of pulp fiction, and he was also already writing his first screenplays. Hats Off (1936) is recognized as his first screenplay. In World War II, he served in the US Army in North Africa and Italy, and he took part in the Allied landing in Normandy. He was awarded a Bronze Star and Silver Star for bravery, among other medals. After the war, he went back to Hollywood and made his directorial debut in 1949 with the Western I Shot Jesse James. During the 1950s, he specialized in Westerns and war movies. Following the premiere of The Steel Helmet (the first film about the Korean War/1950-1953), he was accused of being a communist and anti-American. Thanks to the film's success, Twentieth Century Fox took an interest in Fuller, which enabled him to make seven more productions, including Park RowPickup on South Street and Forty Guns

At the end of the 1950s and beginning of the 1960s, he directed films with smaller budgets, but he remained controversial. First, there wasShock Corridor (1963), which takes place in a psychiatric hospital. Then came The Naked Kiss (1964), about a prostitute who tries to make a new beginning. Between 1967 and 1980, he made only one film, on which he wasn't ultimately credited. He returned to directing in the early 1980s, first with the autobiographical The Big Red One, which drew on the director's experiences during his military service. Unfortunately, the film was re-edited without his consent. In 1981, he made White Dog, based on a novel by Romain Gary. There was yet another scandal, and the film was not distributed in the United States. As a result of this racist experience, Fuller left for France, where he directed only two films. He returned to the United States shortly before his death in 1997.

He appeared in an episode of Jean-Luc Godard'sPierrot le Fou in which Jean-Paul Belmondo asked him, What is a movie? A movie is like a battleground, was his response. It's love. Hate. Action. Violence. Death. In one word: emotions.

Joanna Ostrowska

Wybrana filmografia/ Selected filmography

1953 Kieszonkowiec z South Street / Pickup on South Street

1957 40 rewolwerów / Forty Guns

1963 Shock Corridor

1964 The Naked Kiss

1972 Szpieg z ulicy Beethovena / Dead Pigeon on Beethoven Street

1980 Wielka czerwona jedynka / The Big Red One

1982 Biały pies / White Dog

stopka

reżyseria: Samuel Fuller
scenariusz: Samuel Fuller
zdjęcia: Adam Greenberg
montaż: Morton Tubor
muzyka: Dana Kaproff
obsada: Lee Marvin, Mark Hamill, Robert Carradine, Bobby di Cicco, Kelly Ward
producent: Gene Corman
produkcja: Lorimar Productions
właściciel praw: Warner Bros. Entertainment Polska
język: angielski, francuski, niemiecki, włoski
barwa: kolor i cz.-b.
20. urodziny Ale kino: Tajny dziennik 
20. urodziny Ale kino+
Jim Sheridan, Irlandia 2017
Amy 
Asif Kapadia, UK 2015
Anna 
Luc Besson, Francja 2019
Annabelle wraca do domu 
Gary Dauberman, USA 2019
Basia 2 
Marcin Wasilewski, Łukasz Kacprowicz, Polska 2018
Bliskość 
Kantemir Bałagow, Rosja 2017
Diego 
Asif Kapadia, Wielka Brytania 2019
Kobieta idzie na wojnę 
Benedikt Erlingsson, Francja, Islandia, Ukraina 2018
Królowa Kier 
May el-Toukhy, Dania, Szwecja 2019
Rocketman 
Dexter Fletcher, Wielka Brytania 2019
Słodki koniec dnia 
Jacek Borcuch, Polska 2019
Supa Modo (lektor) 
Likarion Wainaina, Niemcy, Kenia 2018
Yesterday 
Danny Boyle, Wielka Brytania 2019
rezerwacje telefoniczne

(+48) 532 726 581

tłumaczenia
dopisz się do newslettera
Kino Nowe Horyzonty, ul. Kazimierza Wielkiego 19a-21, 50-077 Wrocław, kino@kinonh.pl
© Stowarzyszenie Nowe Horyzonty  • Regulamin serwisu  •  realizacja: Pracownia Pakamera + Multiversal
Kino uprzedza o możliwości dokonywania koniecznych zmian w programie.