Пераклад кс. Уладзіслава Чарняўскага
Арыгінальны тэкст
Паводле: машынапісы з архіву А. Бокуна
Алічбоўваньне: Антоні Бокун
Першае пісьмо сьв. Паўла Тэсалонцам не ўспакоіла іх, а можа яшчэ больш узбурыла, падняло спрэчкі. Адны, не дакладна зразумеўшы або перакруціўшы выказваньні Паўлавага пісьма, чакалі хуткага канца сьвету (знайшліся фальшывыя пісьмы), другім пісьмо нагнала страху, а іншыя кідалі працу, апускалі рукі або пачыналі распутнічаць.
Гэта ўсё змусіла сьв. Паўла напісаць другое пісьмо. У ім ён адхіляе скоры канец сьвету і парузію (другое прыйсьце Хрыстуса), сварыцца на звадыяшаў і віхрыцеляў і ганіць ліхія паводзіны хрысціян.
Па ўсім дапускаецца, што і другое яго пісьмо было напісана ў Карыньце, значыць, у 51 годзе незадоўга за першым.
Аўтэнтычнасьць аўтарства бясспрэчная як з боку Касьцёла, так і крытыкі, як цесна зьвязана з першым.
Распарадак пісьма
Уступ: Адрас пісьма, падзяка за стойкасьць веры Тэсалонцаў (1,1-12).
Частка першая: Дыдактычная (2, 1-17)
1. Дзень прыходу Хрыстовага і знакі папярэджваючыя. (2, 1-17).
Частка другая: Маральная. (3, 1-15)
1. Апостал просіць аб маленьні. (3,1-15)
2. Загадвае высьцерагацца лянівых (3, 6-15)
3. Уласнаручнае прывітаньне на доказ аўтантычнасьці пісьма. (3,16-18).
|
Галерэя
