Jan Verroken was erbij toen in 1945 de CVP opgericht werd, had een hand in het tekenen van de taalgrens en liet in 1968 de eerste regering-Vanden ­Boeynants vallen over Leuven Vlaams. Het maakte hem een van de legendarische figuren van de Wetstraat, ook al schopte de man het in zijn lange ­carrière nooit tot minister of premier.

Verroken staat vooral in de geschiedenisboeken als de man die, als fractieleider van de toen nog unitaire CVP, een antwoord eiste van premier en partijgenoot Paul Vanden ­Boeynants over de kwestie van de vernederlandsing van de Leuvense universiteit. Omdat de regering daarover verdeeld was, viel ze. Verroken had toen al een parcours gelopen als ­beginselvaste flamingant en voortrekker van de taalwet­geving van begin jaren zestig, die hij haast eigenhandig uit­tekende, ­samen met een Waalse collega.

Egmontpact

In de jaren zeventig liep hij storm tegen het Egmontpact, een overeenkomst over de hervorming van België in federale zin. Die werd nooit uitgevoerd na hevig protest vanuit Vlaanderen. In de jaren tachtig was hij ook een regeertermijn lang burgemeester van Oudenaarde.

In 1984 eindigde de politieke carrière van Verroken, hij was toen 67 jaar oud. Maar veel later dook zijn naam opnieuw op in de media, toen hij als 94-jarige actief werd op Twitter. ‘Wat het land communautair nodig heeft, is een duurzaam vergelijk, geen zoveelste provocerend compromis’, luidde zijn eerste tweet, die hem de titel van ‘oudste twitteraar van het land’ opleverde.

Verroken twitterde met kennis van zaken over de actuele politiek, over communautaire zaken en over hoe elke dag een liter melk goed is voor de beenderen. maar al snel lieten de jaren zich voelen. ‘Ik werd vandaag 100 jaar’, staat in zijn laatste tweet te lezen. ‘Dat voelt vooral in de benen.’