Een fascinatie voor ruimtes

Ik zag deze foto voor het eerst een jaar geleden toen ik in een klein restaurant in Tokio zat te eten met de Japanse fotograaf Naoya Hatakeyama. Hij is een vriend van mij en liet, onder de maaltijd, zijn laatste werk zien. Mijn oog viel op dit beeld en ik was onmiddellijk gefascineerd.

„Naoya vertelde dat hij een serie had gemaakt van een steenkolenmijn in West-Duitsland die werd gesloten. Voordat de fabriek werd opgeblazen, had hij de verlaten ruimtes gefotografeerd. Wat je hier ziet zijn de korfjes waar de arbeiders hun kleding in stoppen. Ze hijsen die kleren in de lucht voordat ze aan het werk gaan.

„Voor mij heeft dit beeld een dubbele betekenis. Enerzijds gaat het over een oude fabriek die verdwijnt, anderzijds zie je hoe een ruimte een geheel nieuwe betekenis kan krijgen. Naoya heeft de fabriekshal hier zo in beeld gebracht dat het een vervreemdend effect heeft. De foto is zo abstract dat wat je ziet eerder op een tekening lijkt.

„Naoya is een sterk conceptueel denker en houdt zich in zijn werk bezig met het leven van de mens in de moderne samenleving. Hij fotografeert van alles: rivieren, steden. Wat me telkens opvalt is dat hij zo’n gevoelig oog heeft.

„Ik deel met hem zijn fascinatie voor ruimtes. Voor mijn project Tables of Power heb ik de vergadertafels van de grootste multinationals ter wereld gefotografeerd. Sinds een paar jaar fotografeer ik ook kleedkamers van haute couturiers in Parijs. Op sommige van die foto’s raak je door de complexiteit van de spiegels, jurken en raakvlakken het begrip van de ruimte geheel kwijt. Dat intrigeert me.

„Ik ben net twee jaar in het Midden-Oosten geweest voor een project over de machtigste zakenvrouwen uit die regio. Ook daar fotografeer ik ruimtes. Als je ziet hoe mensen hun huis of kantoor inrichten, begrijp je vaak ook meer van hun persoonlijkheid. In Khartoum heb ik het huis van Widad Ibrahim, eigenaar van een van de grootste bedrijven in Soedan, gefotografeerd. Haar huis was heel sober ingericht met elementen die refereren aan het leven van haar voorouders. Het toonde bescheidenheid.”