Είναι σίγουρα μια από τις μεγαλύτερες μεταγραφές που έχει κάνει στην ιστορία του ο Φοίνικας Σύρου ONEX. Μετά από πάμπολλες κατακτήσεις τίτλων σε Ολυμπιακό, Τρεντίνο (Ιταλία) και Χάλκμπανκ (Τουρκία), ο Τζούριτς ήρθε στην Σύρο όχι για διακοπές… αλλά για να φορέσει την φανέλα του Φοίνικα.
Γιος του Μίλαν Τζούριτς που έπαιξε στην μεγάλη Ορεστιάδα στις αρχές της δεκαετίας του 90΄. Από μικρός θεωρήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του Ελληνικού αλλά και Σέρβικου βόλεϊ. Ξεκίνησε στην Κύπρο και τον Παφιακό πριν μετακομίσει στην Ορεστιάδα του Πατέρα του Μίλαν. Στην συνέχεια φόρεσε την φανέλα του Ολυμπιακού όπου αγωνίστηκε 5 ολόκληρα χρόνια, κατακτώντας τρία πρωταθλήματα.
Οι εμφανίσεις του με τον Ολυμπιακό έκανε την Ιταλική Τρεντίνο να τον αποκτήσει. Ομάδα μύθος του ευρωπαϊκού βόλεϊ που στέφθηκε μάλιστα και πρωταθλήτρια κόσμου. Πέρασε επίσης από την Ιταλική Βερόνα (πρώτος σκόρερ), αλλά και την Τουρκική Χάλκμπανκ όπου πήρε το νταμπλ.
Παράλληλα πέρασε και από την Κορέα με ένα ηγεμονικό συμβόλαιο, επιστρέφοντας όμως στην Τρεντίνο με την οποία πήρε και πάλι το πρωτάθλημα.
Αυτός είναι ο Δημήτρης Τζούριτς που από φέτος ζει στο νησί της Σύρου..
Σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στην εφημερίδα μας ο Μίταρ Τζούριτς μιλάει για τον Φοίνικα, την επιλογή του να έρθει στην Σύρο και τους στόχους του.
Πώς σου φαίνεται το πρώτο διάστημα στο νησί της Σύρου;
«Από την ημέρα που ήρθα στο νησί είμαι πολύ καλά. Στο γήπεδο, αλλά και εκτός γηπέδου, είμαι πολύ καλά. Μου αρέσει πάρα πολύ η Σύρος και ο κόσμος στο νησί είναι υπέροχος. Νοιώθω πολύ ήρεμα εδώ και αυτό με κάνει να είμαι απόλυτα συγκεντρωμένο στο βόλεϊ»
Έχοντας αγωνιστεί σε τεράστιες ομάδες του παγκοσμίου βόλεϊ, σε τι οργανωτικό επίπεδο πιστεύεις ότι βρίσκεται ο Φοίνικας, που δεν παύει να είναι μια επαρχιακή ομάδα;
«Η Σύρος, κακά τα ψέματα, είναι ένα μικρό νησί. Μια μικρή κοινωνία, που παρόλα αυτά, τα τελευταία 3 χρόνια έχει κάνει μεγάλο άλμα με τον χορηγό την ONEX. Υπάρχει μεγάλη οργάνωση σε όλους τους τομείς. Με τον Τζέιμς (Νεόφυτος) τα έχουμε εδώ όλα. Όργανα, γυμναστήριο. Υπάρχουν σίγουρα περιθώρια βελτίωσης, αλλά για μια ομάδα βόλεϊ λιγκ είναι πολύ οργανωμένα όλα»
Για να πάρεις μια τέτοια απόφαση να έρθεις στην Σύρο, τη στιγμή μάλιστα που είχες και άλλες προτάσεις, συμβουλεύτηκες κάποιον;
«Σίγουρα. Όπως μια ομάδα που, όταν παίρνει κάποιον παίκτη, ρωτάει, έτσι και ένας αθλητής. Για να πάει κάπου, ρωτάει πρώτα για τις ομάδες που σκοπεύει να πάει. Παρόλα αυτά, όσους είχα πάρει τηλέφωνο, δεν είχα ακούσει κάτι αρνητικό. Και το είδα και στην πράξη πλέον. Οι άνθρωποι μας προσέχουν και είναι σε όλα δίπλα μας. Εμείς από την πλευρά μας προσπαθούμε να δώσουμε στο γήπεδο το 100% κάθε μέρα, με σκοπό να πετύχουμε στο τέλος τους στόχους που έχει βάλει η ομάδα»
Να ρωτήσω αν είναι «όνειρο» κάποιων, αλλά και δικό σου να πάρεις με το Φοίνικα το πρωτάθλημα;
«Δεν θα ήμασταν εδώ . Εγώ πιστεύω πως ναι. Σίγουρα θα πρέπει να καταλάβουμε… και το ξέρουμε ότι είναι και άλλες ομάδες δυνατές, όπως τα «θηρία» Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ, που εδώ και χρόνια παλεύουν για τον τίτλο. Δεν πιστεύω ότι είναι καλύτερες ομάδες από εμάς, αλλά πρέπει να το δείξουμε ότι είμαστε καλύτεροι από αυτούς. Σίγουρα η εικόνα της ομάδας μας δεν είναι αυτή που φάνηκε στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Να σου πω την αλήθεια στενοχωρήθηκα πολύ, γιατί δεν μας αξίζει αυτή η εικόνα, αλλά αυτό βγάλαμε οπότε θα πρέπει να δουλέψουμε πολύ για να βελτιωθούμε στην συνέχεια»
Στην ήττα από τον Ολυμπιακό έπαιξε ρόλο ψυχολογικά το δεύτερο σετ που χάθηκε στις λεπτομέρειες;
«Έπαιξε σίγουρα ρόλο και αυτό. Το τι θα γινόταν κανένας δεν το ξέρει αυτό. Ήταν, όμως, ένα σημαντικό σημείο του παιχνιδιού που μπορούσαμε να πάρουμε το σετ και να αλλάξουμε την ροή του παιχνιδιού. Δεν τα καταφέραμε. Μας μένει πλέον να δουλέψουμε και να συνεχίσουμε να πιστεύουμε σε αυτό που κάνουμε»
Γυρίζω πίσω, στο κεφάλαιο πρωτάθλημα. Επειδή έχεις παίξει σε μεγάλες ομάδες, παίζει ρόλο στο βόλεϊ η «φανέλα» ή επειδή ο Φοίνικας έχει παίκτες μεγάλου βεληνεκούς είναι στα ίδια με τις άλλες ομάδες;
«Ο Ολυμπιακός, για παράδειγμα, είναι μια τεράστια ομάδα με τίτλους και ιστορία. Θεωρώ όμως πως όταν ο διαιτητής σφυρίξει και μπαίνεις στο γήπεδο δεν τα σκέφτεσαι αυτά. Είναι ωραίο να παίζεις με αυτές τις ομάδες γιατί Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ είναι τα φαβορί, οπότε καλό είναι να παίζεις με τέτοιες ομάδες. Χαρά μας και ευχαρίστηση μας είναι να παίζεις με μεγάλους αντιπάλους. Η Σύρος είναι ένα δύσκολο γήπεδο. Όποιος έρχεται εδώ δεν είναι εύκολο να παίξει σαν αντίπαλος μας. Δεν μας αγχώνει καθόλου αυτό»
Το κεφάλαιο Εθνική τελείωσε οριστικά για σένα;
«Ναι, αποχαιρέτησα την Εθνική ομάδα πρόπερσι. Έχω περάσει διάφορα τα τελευταία 3 χρόνια που κανένας δεν ξέρει.. Πέρα από αυτά που είχα, είναι ότι η γυναίκα μου είναι από την Ιταλία. Μένουμε στην Ιταλία, έχω δυο μικρά παιδιά, έρχονται νέοι που πρέπει και αυτοί να παίζουν. Πρέπει να έχουν ευκαιρίες και οι νέοι στην Εθνική όπως είναι ο Παπαλεξίου που είναι το μέλλον του ελληνικού βόλεϊ. Εγώ δεν είμαι το μέλλον πλέον του ελληνικού βόλεϊ. Ήμουν κάποτε… Μεγαλώσαμε…»
Αγωνίστηκες στην παγκόσμια πρωταθλήτρια Τρεντίνο. Μια ομάδα μοντέλο. Για πες μας δυο λόγια για την παρουσία σου σε μια ομάδα «μύθο» του παγκοσμίου βόλεϊ;
«Πήγα νέος. Όταν πήγα Τρεντίνο ήμουν 21 χρονών. Σίγουρα για κάθε νέο παιδί σε αυτή την ηλικία είναι όνειρο να πάει στην καλύτερη ομάδα του κόσμου. Τα κερδίσαμε όλα, έζησα στιγμές και εμπειρίες που μακάρι να το ζήσουν και οι πιτσιρικάδες τώρα που παίζουν στην Ελλάδα και που εύχομαι να πάνε σε αυτές τις ομάδες. Μαθαίνεις πολλά. Βλέπεις διαφορετικά πράγματα, ανοίγει το μάτι σου, βελτιώνεσαι σαν αθλητής σε πολλά πλαίσια»
Τέλος, πώς και διάλεξες την Εθνική Ελλάδος την στιγμή που είχες δυο επιλογές (Ελλάδα και Σερβία;)
«Ναι το διάλεξα γιατί εγώ είμαι μια ζωή στην Ελλάδα. Μεγάλωσα στην Ελλάδα. Ορεστιάδα, Αθήνα. Προτίμησα την χώρα που μεγάλωσα να παίξω γι αυτήν. Κάποιοι με θεωρούν Σέρβο. Είμαι παιδί που ήρθα από άλλη χώρα και μεγάλωσα εδώ. Έτυχε να είναι η Ελλάδα η χώρα που μεγάλωσα, από την στιγμή που δεν μπορούσα εκεί να μεγαλώσω. Ό,τι μπορούσα και εγώ για την Εθνική ομάδα το έκανα. Προσπαθούσα να βοηθήσω τους πιτσιρικάδες και εντός και εκτός γηπέδου. »
Παιδάκι, οπαδικά ανήκες κάπου; Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ;
«Όχι… όχι. Μεγάλωσα έτσι σε μια οικογένεια, όπου ο μπαμπάς δεν του άρεσαν αυτά. Δεν ξεχωρίζαμε ποτέ, μαύρους, άσπρους, κόκκινους.. ομάδες.
