Босьнія і Герцагавіна
Босьнія і Герцагавіна Bosna i Hercegovina Босна и Херцеговина |
|||||
|
|||||
Дзяржаўны гімн «Intermeco» |
|||||
Афіцыйная мова | Басьнійская, харвацкая, сэрбская | ||||
Сталіца | Сараева | ||||
Найбуйнейшы горад | Сараева | ||||
Форма кіраваньня
Найвышэйшы прадстаўнік
Старшыня прэзыдэнтаў Сябры прэзыдэнта Прэм'ер-міністар |
рэспубліка Valentin Inzko Mladen Ivanić
|
||||
Плошча • агульная • адсотак вады |
127-е месца ў сьвеце 51 129 км² нязначны |
||||
Насельніцтва • агульнае (2013) • шчыльнасьць |
130-е месца ў сьвеце 3 791 622[1] 90,2/км² |
||||
Канфэсійны склад | мусульмане (44%), сэрбскія праваслаўныя (31%), каталікі (17%)[2] |
||||
Пісьменнасьць | 86%[2] | ||||
СУП • агульны (2009) • на душу насельніцтва |
98-е месца ў сьвеце $29,477 млрд $7361 |
||||
Валюта | Канвэртаваная марка (BAM ) |
||||
Часавы пас • улетку |
CET (UTC+1) СEST (UTC+2) |
||||
Незалежнасьць ад Югаславіі |
5 красавіка 1992 |
||||
Аўтамабільны знак | BIH | ||||
Дамэн верхняга ўзроўню | .ba | ||||
Тэлефонны код | +387 | ||||
Бо́сьнія і Герцагаві́на (БіГ, па-сэрбску: Босна и Херцеговина/Bosna i Hercegovina, па-басьнійску: Bosna i Hercegovina, скарочана BiH) — краіна на паўднёвым усходзе Эўропы, у заходняй частцы Балканскай паўвыспы. Босьнія і Герцагавіна мае агульныя межы з Сэрбіяй, Чарнагорыяй і Харватыяй (932 км). Краіна дэцэнтралізаваная і адміністрацыйна падзеленая на дзьве часткі — Фэдэрацыя Босьнія і Герцагавіна і Рэспубліка Сэрбская. Босьнія ды Герцагавіна — гэта толькі гістарычна-геаграфічныя рэгіёны, якія сёньня ня маюць палітычнага статусу. Да 1992 году Босьнія і Герцагавіна была адной з шасьці фэдэральных адзінак Югаславіі. Рэспубліка набыла незалежнасьць пасьля войнаў у Югаславіі ў 1990-х гадах у выніку Дэйтанскіх пагадненьняў 1995 году. Фактычна дзяржава сёньня зьяўляецца пратэктаратам міжнароднай супольнасьці.
Зьмест
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Гісторыя Босьніі і Герцагавіны
Тэрыторыі сучаснай Босьніі і Герцагавіны былі заселеныя ілірыйскімі плямёнамі, а з пачатку новай эры ўваходзілі ў склад Рымскай імпэрыі. Пасьля падзеньня Рыму частка тэрыторыяў адышла да Бізантыі. У 7 стагодзьдзі на гэтых тэрыторыях зьявіліся славяне. У 9 стагодзьдзі землі Босьніі належалі Харвацкаму каралеўству і Сэрбскаму каралеўству. У 11 стагодзьдзі тэрыторыя сучаснай Босьніі перайшла да Вугоршчыны. У 12 стагодзьдзі, нягледзячы на тэрытарыяльныя прэтэнзіі суседніх дзяржаваў, было створанае самастойнае Басьнійскае княства, якое заставалася незалежным да 1463 году, калі трапіла пад уладу Асманскай імпэрыі. Зьнік і княскі род Катраманічаў, які валадарыў у Босьніі тры стагодзьдзі.
Падчас турэцкай улады шмат басьнійцаў зракліся хрысьціянства і прынялі іслам.
Туркі валодалі Босьніяй да 1878 году, калі пасьля процітурэцкага паўстаньня, паводле пастановы Бэрлінскага кангрэсу, быў усталяваны пратэктарат Аўстра-Вугоршчыны. Пратэктарат скончыўся анэксіяй Босьніі і Герцагавіны ў 1908 годзе.
28 чэрвеня 1914 году ў Сараеве быў ажыцьцёўлены замах на нашчадка аўстравугорскай кароны Франца Фэрдынанда. З гэтай падзеі пачалася Першая сусьветная вайна. Пасьля заканчэньня вайны Босьнія і Герцагавіна ўваходзіць у склад Каралеўства сэрбаў, харватаў і славенцаў (з 1929 году называлася Каралеўства Югаславія). Падчас Другой сусьветнай вайны была ў складзе Незалежнай Дзяржавы Харватыі, а потым перайшла да Сацыялістычнай Югаславіі (СФРЮ).
Сувэрэнітэт Босьніі і Герцагавіны быў абвешчаны ў лістападзе 1991 году. А ў лютым 1992 году быў праведзены рэфэрэндум па пытаньні выхаду зь Югаславіі, падчас якога мусульмане і харваты выказаліся за незалежнасьць краіны, якая была абвешчаная 3 сакавіка 1992 году. Басьнійскія сэрбы не ўзялі ўдзелу ў рэфэрэндуме і 7 красавіка 1992 году заявілі пра стварэньне ўласнай рэспублікі. Палітычны канфлікт перарос ва ўзброеныя сутыкненьні і этнічныя чысткі, ахвярамі якіх сталася шмат жыхароў Босьніі і Герцагавіны. ААН накіравала ў Босьнію міратворчыя сілы. Праз 42 месяцы пад ціскам ЗША ў Дэйтане было заключана пагадненьне, паводле якога Босьнія і Герцагавіна падзяляецца на дзьве часткі: басьнійска-харвацкую Фэдэрацыю Босьніі і Герцагавіны (51% тэрыторыі) і Рэспубліку Сэрбскую (49%). 14 сьнежня 1995 году ў Парыжы падпісаная мірная дамова.
Адміністрацыйны падзел[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Босьнія і Герцагавіна складаецца зь дзьвюх частак: Фэдэрацыя Босьніі і Герцагавіны і Рэспублікі Сэрбскай. На тэрыторыі абедзьвюх частак знаходзіцца акруга Брчка, якая знаходзіцца пад міжнародным кантролем.
У наш час, у палітычным жыцьці Босьніі і Герцагавіны існуе пастаянная пагроза абвяшчэньня незалежнасьці Рэспублікі Сэрбскай ці яе аддзяленьня і далучэньня да Сэрбіі. Зь іншага боку басьнякі заўсёды помняць масавыя забойствы, якія адбываліся пад час грамадзянскай вайны ў імя «Вялікай Сэрбіі» і пастаянна ўзьнікаюць спробы ліквідацыі такога падзела краіны.
12 кастрычніка 2008 году, у прамове Міраслава Лайчака (галоўнага міжнароднага прадстаўніка для Босьніі і Герцагавіны) у Сараеве, пасьля выбараў у мясцовыя органы кіраваньня, прагучала ўпэўненасьць, што Рэспубліка Сэрбская ня зьнікне, і ня будзе аддзеленая ад Босьніі і Герцагавіны.
Падзел Фэдэрацыі Босьніі і Герцагавіны[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Фэдэрацыя Босьніі і Герцагавіны дзеліцца на 10 кантонаў, якія, у сваю чаргу, дзеляцца на 74 раёны-абшчыны (па-басьнійску: općina):
- Уна-Сана
- Пасавіна
- Тузла
- Зэніца-Дабой
- Босьнія Падрынье
- Цэнтральная Босьнія
- Герцагавіна-Нерэтва
- Заходняя Герцагавіна
- Сараева
- Заходняя Босьнія
Падзел Рэспублікі Сэрбскай[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Рэспубліка Сэрбска дзеліцца на 7 рэгіёнаў, якія, у сваю чаргу, дзеляцца на 63 раёны:
Геаграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Геаграфія Босьніі і Герцагавіны
Тэрыторыя — 51 тыс. км². Сталіца — Сараева (каля 300 тыс. чалавек). Буйныя гарады — Тузла, Баня-Лука, Мостар, Зэніца. Босьнія і Герцагавіна разьмяшчаецца на тэрыторыі дзьвюх гістарычных абласьцей — Босьніі, якая займае даліну ракі Савы і яе прытокаў, і Герцагавіны, разьмешчанай крыху паўднёвей, у басэйне ракі Нерэтвы.
Эканоміка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Эканоміка Босьніі і Герцагавіны
Асноўная валюта ў краіне — канвэртуемая марка (каля 0,51 эўра). У населеных харватамі раёнах мае абарот харвацкая куна.
Самую значную ролю ў эканоміцы краіны граюць: лясная гаспадарка, горная гаспадарка ды энэргетыка. На тэрыторыі Босьніі і Герцагавіны знаходзяцца радовішчы жалезнай руды, каменнай солі, вугалю, цынкавай руды і волава, а так сама асбэсту. Транспарт слаба разьвіты, асноўным відам транспарту зьяўляецца чыгунка.
Дэмаграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Насельніцтва Босьніі і Герцагавіны складаюць галоўным чынам тры этнічныя групы: басьнійцы (48%), сэрбы (37,1%) і харваты (14,3%). Паводле веравызнаньня насельніцтва таксама падзяляецца на тры буйныя групы: мусульмане складаюць 44%, хрысьціяне Сэрбскай аўтакефальнай праваслаўнай царквы — 31%, хрысьціяне-каталікі — 17%[2]. 14% насельніцтва вызнаюць іншыя рэлігіі.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Перапіс насельніцтва 2013
- ^ а б в Die Welt. Atlas & Almanach. Freitag & Berndt, 1999.(ням.)
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Босьнія і Герцагавіна — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
- Bosna i Hercegovina online (бас.) (ням.) (анг.)
- Vlada Federacije Bosne i Hercegovine (бас.) (харв.) (сэрб.) (анг.)
- Bosnia News (анг.)
- Дзяўчына з Гомельшчыны пачала вучыцца ў Босьніі і Герцагавіне Архіўная копія
|
|