بوسنی و هرزگوین

«بوسنی» به اینجا تغییرمسیر دارد. برای دیگر استفاده‌ها، بوسنی (ابهام‌زدایی) را ببینید.

بوسنی و هرزگوین Bosna i Hercegovina Босна и Херцеговина بوسنی و هرزگوین
پرچم نشان ملی
سرود ملی: سرود ملی بوسنی و هرزگوین
پایتخت (و بزرگترین شهر)		سارایوو ۴۳°۵۲′ شمالی ۱۸°۲۵′ شرقی
زبان رسمی		بوسنیایی, کرواتی, زبان صربی
نوع حکومت		جمهوری دموکراتیک فدرال
نام حاکمان  • رئیس جمهور • نماینده عالی		والنتین اینزکو ولاسکو بواندا
موارد منجر به تشکیل استقلال از یوگسلاوی سابق		۱۹۹۲
مساحت
-	مساحت	۵۱٬۱۹۷کیلومتر مربع (۱۲۷ام)
-	‌آب‌ها (٪)	نامعلوم
جمعیت
-	سرشماری	۳٬۹۸۱٬۲۳۹  (۱۲۶ام)
-	تراکم جمعیت	۷۶‎/km۲‏ (۱۲۳ام)
واحد پول		مارک تبدیل‌پذیر بوسنی و هرزگوین (BAM)
منطقه زمانی		CET (ساعت جهانی+۱)
-	تابستانی (DST)	CEST (ساعت جهانی)
دامنه اینترنتی		.ba
پیش‌شماره تلفنی		+۳۸۷

بوسنی و هرزگوین (به بوسنیایی (خط لاتین): Bosna i Hercegovina، به صربی (خط سیریلیک): Босна и Херцеговина) کشوری است در جنوب شرقی اروپا. پایتخت آن سارایوو است.

جنگ جهانی اول

جنگ جهانی اول از پایتخت بوسنی و هرزگووین (سارایوو) و با ترور آرشی‌دوک فرانتس فردیناند ولیعهد اتریش آغاز شد.

جنگ جهانی دوم

پس از پایان جنگ جهانی دوم و ایجاد جمهوری سوسیالیستی یوگسلاوی، بوسنی با نام جمهوری سوسیالیستی بوسنی و هرزگوین یکی از جمهوری‌های یوگسلاوی سوسیالیستی بود.

پس از فروپاشی شوروی

پس از فروپاشی یوگسلاوی، جمهوری بوسنی و هرزگوین، در پی همه‌پرسی استقلالی که انجام گرفت در سال ۱۹۹۲، اعلام موجودیت کرد. این اتفاق، آغازگر جنگ‌های بوسنی بود. همه‌پرسی استقلال، توسط صرب‌های بوسنی تحریم شده بود و با مشارکت ۶۷٪ مردم، ۹۸٪ رأی‌دهندگان به استقلال بوسنی و هرزگوین رأی دادند.

نوشتار اصلی: جنگ بوسنی

صربهای بوسنی، که از جانب صربستان و مونته‌نگروی همسایه حمایت می‌شدند، جمهوری صرب بوسنی را تشکیل داده و به قصد تجزیه جمهوری در طول خطوط قومیتی و پیوند دادن نواحی صرب‌نشین برای تشکیل «صربستان بزرگ»، به مقاومت مسلحانه پرداختند. همچنین کرواتهای بوسنی با حمایت کرواسی، جمهوری کروات بوسنی و هرزگوین را تشکیل دادند.

در مارس ۱۹۹۴، در پی موافقت‌نامه واشینگتن، جمهوری کروات بوسنی و هرزگوین و جمهوری بوسنی و هرزگوین با هم ادغام شده و فدراسیون بوسنی و هرزگوین را ایجاد کردند. بر طبق این موافقت‌نامه، بوسنیایی‌ها و کروات‌ها تعداد دسته‌های رزمنده را در بوسنی و هرزگوین از سه به دو تقلیل دادند.

در ۲۱ نوامبر ۱۹۹۵ گروه‌های درگیر جنگ، موافقت‌نامهٔ صلح دیتون را امضا کردند که جنگ سه ساله داخلی بین قومیتی را متوقف کرد (توافقنامه نهایی در ۱۴ دسامبر ۱۹۹۵ در پاریس امضا شد).

توافق صلح دیتون مرزهای بین‌المللی بوسنی و هرزگوین را ابقا کرد و یک دولت مشترک چند قومیتی دموکراتیک ایجاد کرد که با در دست داشتن هدایت سیاست خارجی، روابط دیپلماتیک و امور مالی تقویت می‌شد. ترتیبات سیاسی بجا مانده از توافق صلح دیتون در سال ۱۹۹۵ به درگیری‌ها خاتمه داد. اما این توافقات اختلافات ناشی از ایدئولوژی‌های ملی‌گرایانه‌ای را که جنگ به‌خاطر آنها آغاز شد، التیام نبخشیده است. همچنین این توافق، کنترل قدری کمتر از نیمی از کشور و امکان وتوی سیاست‌های ملی در بوسنی هرزگوین را در اختیارشان گذاشت که این امر جلوی توسعه اقتصاد بوسنی را گرفته و زمینه را برای رواج فساد مالی و اداری فراهم کرده است.

همچنین لایه دومی از حکومت، تشکیل شد. از دو بخش تقریباً مساوی از لحاظ اندازه، درنظر گرفته شد: فدراسیون بوسنیایی/کروات بوسنی و هرزگوین و جمهوری صربی بوسنی تحت رهبری صرب‌ها (RS). دولت‌های فدراسیون و RS با امکان نظارت بر اکثر فعالیت‌های دولت تقویت شدند. همچنین دفتر نمایندگان بلندپایه (OHR) برای نظارت بر اجرای جنبه‌های مدنی موافقتنامه تأسیس شد.

در سال ۱۹۹۵-۱۹۹۶، یک نیروی ۶۰٫۰۰۰ نفری حافظ صلح به رهبری ناتو (IFOR) برای اعمالِ نظارت بر اجرای جنبه‌های نظامی موافقتنامه در بوسنی خدمت می‌کردند. سپس نیروی حافظ صلح ناتو با یک نیروی کوچکتر ایجاد پایداری به رهبری ناتو (SFOR) جایگزین شد که مأموریت آن ممانعت از تجدید دشمنی‌ها بود. در دسامبر ۲۰۰۴ نیروهای حافظ صلح اتحادیه اروپا (EUFOR) جایگزین نیروی ایجاد پایداریِ ناتو شد؛ مأموریت آنها حفظ صلح و پایداری در سرتاسر کشور بود.

سیاست

«علی عزت بگوویچ» که طی سال‌های جنگ در این کشور، رهبری مسلمانان بوسنی و هرزگوین را به عهده داشت، به عنوان نخستین رئیس جمهور این کشور تا سال ۲۰۰۰ میلادی براین جمهوری حکومت کرد. در حال حاضر ریاست جمهوری هر ۸ ماه یک بار بین یک صرب، یک بوسنیایی و یک کروات در گردش است. نخست‌وزیر این کشور نیکولا اسپیریک است. او در سال ۲۰۰۷ برای نخستین بار به این سمت انتخاب شد. مجلس مسئولیت قانون‌گذاری در بوسنی و هرزگوین را به عهده دارد. احزاب «راه راستِ بوسنی»، «دمکرات»، «اتحاد دمکراسی کروات» و چند حزب دیگر در این کشور فعالیت سیاسی دارند.

جغرافیا

کشور بوسنی و هرزگوین به لحاظ موقعیت جغرافیایی در جنوب شرق اروپا و در شبه جزیره بالکان قرار گرفته‌است و با کشورهای کرواسی، صربستان و مونته نگرو مرز مشترک دارد. این کشور از دو ناحیهٔ بوسنی (در شمال) و هرزگوین (در جنوب) تشکیل شده‌است. مرز آبی این کشوربه طول ۲۲ کیلومتر تنها راه دسترسی این کشور به آبهای آزاد است بندر نئوم در این منطقه واقع شده است.

اقتصاد

تولید ناخالص داخلی این کشور ۲۹٫۸۹ میلیارد دلار است که در سال گذشته میلادی رشدی ۵٫۵ درصدی داشته است.

یک میلیون و ۲۶ هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند و نرخ بیکاری در آن ۴۵٫۵ درصد است. (آمارهای سال ۲۰۰۴ میلادی) یک چهارم جمعیت این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند و نرخ تورم در آن در سال ۲۰۰۱ میلادی ۲۶٫۲ درصد بود.

صادرات این کشور شامل فلزات، البسه و چوب است که به کشورهای کرواسی (۱۹٫۶ درصد)، اسلوونی (۱۶٫۷ درصد)، ایتالیا (۱۵٫۴ درصد)، آلمان (۱۲٫۳ درصد)، اتریش (۸٫۷ درصد) و مجارستان (۵٫۳ درصد) صادر می‌شود.

واردات این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، مواد شیمیایی، سوخت و مواد غذایی است که از کشورهای کرواسی (۲۴ درصد)، آلمان (۱۴٫۵ درصد)، اسلوونی (۱۳٫۲ درصد)، ایتالیا (۱۰ درصد)، اتریش (۵٫۹ درصد) و مجارستان (۵٫۲ درصد) وارد می‌شود.

مردم

جمعیت این کشور ۳٬۹۸۱٬۲۳۹ نفر است که میانگین سنی آنها ۳۹ سال است. امید به زندگی در بدو تولد برای زنان ۸۲ سال و برای مردان ۷۴ سال است. کمتر از ۰/۱ درصد از مردم آن به بیماری ایدز مبتلا هستند. ٪۴۸ از مردم این کشور بوسنیایی، ۳۷٪ صرب و ۱۴٪ کروات هستند که از این میان ۴۰ درصد از آنها مسلمان، ۳۱ درصد ارتودوکس و ۱۵ درصد کاتولیک هستند. زبان‌های رایج در این کشور بوسنیایی، کروواتی و صربی است. مذهبِ مردمِ بوسنی هرزگووین اسلام (سنی) و مسیحیت (ارتدوکس و کاتولیک) است. بوسنیایی نیز زبان اصلی آن‌ها است.

ارتباطات

در این کشور ۹۸۹٬۰۰۰ خط تلفن ثابت وجود دارد و ۱،۸۸۸،۰۰۰ خط تلفن همراه. بوسنی و هرزگوین ۳۹٬۶۲۷ میزبان اینترنتی و ۹۵۰٬۰۰۰ کاربر دارد.

جستارهای وابسته

• کمک‌های ایران به بوسنی و هرزگووین
• تیم ملی فوتبال بوسنی و هرزگوین

منابع

• [۱]
• آشنایی با بوسنی و هرزگوین

پیوند به بیرون

• وب‌گاه دولت (هیأت وزیران) بوسنی و هرزگووین
• وب‌گاه دولت فدرال فدراسیون بوسنی و هرزگووین