Schamen mensen zich tegenwoordig voor een leeftijdsverschil in een relatie van een ander? Bizar.

Laat begaan .ik had een man 17 jaar ouder als ik zelf. Hij is overleden toen we 30 jaar getrouwt waren .zou nu 91 geworden zijn..dat is het risico .van zo’n groot leeftijds verschil.laat hem gelukkig zijn.dat is het beste.

De zoon van mijn ex is ook 14 jaar jonger, na wat opstart problemen zijn ze al vanaf 2005 bij elkaar. Maat van me maat is 20 jaar jonger dan zijn vrouw en geen idee hoe lang al samen maar al met dan 25 jaar. Mijn vrouw is ook 19 jaar jonger, leeftijd zegt niet alles.

Mijn schoonouders accepteerde mij ook niet omdat ik ouder was. ik ben 7 jaar ouder dan mijn vriend. Inmiddels zijn we 12 jaar samen. Nog steeds ben ik niet welkom maar wij zijn gelukkig.

Hallo,
Ik zal me even voorstellen. Ik ben Geert 48 jaar en heb nu 11.5 jaar een relatie met een 15 jaar oudere vrouw nu dus 63. Mijn moeder is 3 jaar ouder.
Ja toen het bekend werd, waren er veel vraagtekens bij mijn ouders. Weet je wel waaraan je begint en dan met name later over een aantal jaren. Ik was 36 en had een klote relatie die niet evenwichtig was. Zij nam en ik moest maar zorgen dat zij en onze 2 kids het goed hadden zowel thuis als op het werk. (geloof me ik kan veel maar geen heel gezin runnen en thuis huishouden ect doen en mevrouw happy houden). Ik was dus wel ouder dan je zoon, maar ik denk dat hij niet zomaar in 7 sloten tegelijk zal lopen. Idd praat met hem, niet dwingend maar zoals volwassenen elkaar iets vertellen. Luister hoe hij de toekomst ziet. Maak geen taboe ervan dus praat ook gewoon erover als je ergens bent of thuis met vrienden van hun, van jouw, van jullie. Als hij nu gelukkig is is het oké toch, hij word snel wereldwijs, zeker met een stiefdochter erbij. Mijn ouders hadden aangegeven dat ze wel een hele tijd nodig zouden hebben om het een plek tegeven laatstaan haar te omarmen en dichtbij te laten komen, nou dat was precies 3 maanden, des te meer ik opbloeide naar mijn oude Ik, des te beter het contact met mijn ouders voor haar werd. Nu hebben we het soms nog wel eens over die tijd en snap dat hun angst om hoe zal dat gaan aflopen, mijn geluk en hoe met de kids… Ect das heelveel. Maar zijn geluk is het belangrijkste, de rest moet hij zelf uitwerken
Mvrg Geert

Beste Robin,

Wat heerlijk voor je zoon dat hij zo verliefd is! Ik kan me voorstellen dat het voor jou wat anders voelt, dat je dit niet van tevoren bedacht had en het niet in het beeld past wat je had over de toekomst van je zoon toen je hem 20 jaar geleden net in je armen hield. Kleine jongens worden groot en het liefste zou je hem voor altijd willen beschermen.

Je kan hem helpen door er altijd voor hem te zijn, bespreek met hem hoe hij een toekomst met haar samen ziet. Is Robin bezig met een studie? Is hij van plan om samen te wonen en zo ja, op welke termijn? Gaat hij dan een evenredig deel opbrengen aan het huishouden? Draagt hij dan ook bij aan de opvoeding en aan de kosten van de puberdochter? Bespreek dingen met hem als een volwassene, inmiddels hij dat ook. En Mirjam ziet in hem een goede partner, dus dan moet er op intellectueel gebied ook over volwassen onderwerpen gepraat kunnen worden. Jamai zal zich hierdoor serieus genomen voelen en zal ook naar je toe komen als er iets is. Het belangrijkste is om een vertrouwensband te blijven behouden. Dat kan alleen als je er voor hem bent.

Mocht Jamai nog studeren, dan kan je hem misschien overtuigen om eerst de studie af te maken en dan een goede baan te zoeken. Mochten ze daarna gaan samenwonen en het gaat niet zoals gepland, heeft hij in ieder geval iets om op terug te vallen en de steun en het vertrouwen van zijn moeder. Mocht de relatie wel slagen gelukkige zoon. (En dat wil toch iedere moeder voor haar kind 😉 )

Ik snap je..mijn ex woont inmiddels samen met een 30 jaar jongere vriendin van 18. Mijn kinderen groeien op met een plusmama die nog nooit op haar eigen benen heeft gestaan. Verliefd zijn is 1 ding, maar de volwassene moet beseffen dat hij ook met anderen hun leven speelt.

Ik ben 7,5 jaar ouder dan mijn man heb ook een dochter. Samen kregen we er nog 2. En ja mijn schoonmoeder heeft op meerdere manieren geprobeerd onze relatie kapot te maken. Helaas voor haar onze liefde voor elkaar heeft overwonnen
Ben nu 50 en 18 jaar met mijn man samen.

ja… Het kan allemaal vreselijk misgaan… Ze kunnen binnen het jaar trouwen, een kind krijgen en dan in een vechtscheiding verwikkeld raken, ze kan hem pluimen voor elke cent die hij heeft… maar dat kan evengoed het geval zijn als hij thuiskomt met een vriendin van vijfentwintig, of van vijftien, of van achttien, of van… Feit is dat hij daar niet mee naar huis is gekomen… Hij is met een vijfendertigjarige naar huis komen, waarop hij dol is, hopelijk is dat wederzijds, of dumpt ze hem niet wanneer hij dertig is (dan is zij inmiddels vijfenveertig) voor opnieuw een jonger exemplaar, maar ja, hij kan nu ook dolverliefd zijn op een twintigjarige die hem uiteindelijk tien jaar later ook verruild voor een jonger, of een ander, exemplaar… Het feit is dat je het nooit weet… Wat je wel weet is dat hij NU verliefd is, en NU dolgelukkig is met haar… Gun hem dat geluk, en als je echt achter haar “ware” bedoelingen wilt komen, is de beste methode om haar vriendin te worden… Je zal er dan niet alleen je zoon geen pijn mee doen en misschien zelfs verliezen, maar misschien krijg je er wel een pracht van een schoondochter bij ;).

Hallo, leven en laten leven en zelf laten mee maken hoe het verder gaat. Ook ik ben 11 jaar ouder dan mijn vriend. We zijn nou 7 jaar verder en nog dolgelukkig samen. Het duurde even voordat iedereen het geaccepteerd had maar daar hebben wij ons niet door laten weerhouden. Het duurde nog geen jaar omdat iedereen zag hoe gelukkig wij waren. Ook ik heb kinderen. 15 en 12 jaar. Dat gaat super en ze kunnen zich geen betere vriend voor hun moeder wensen. Tuurlijk kan het ook niet goed gaan maar sta vooral achter ze en steun ze hoe moeilijk je dat ook vind. Doe je dat niet stoot je ze af en dat zal je zoon je kwalijk nemen. En het geluk van je kind is toch alles.

Hallo,
Ik heb je verhaal aandachtig gelezen en kan daarom met zekerheid zeggen dat jij het probleem bent. Jij was zelf 20 toen je een kind kreeg en bent een heel ander persoon geworden daardoor. Je laat je beïnvloeden 2 factoren. Door je vriendinnen en door je eigen onzekerheid. Laat het gewoon lukken of stukgaan maar het is niet aan jou om dat te bepalen

Je schaamt je voor je omgeving dat de vriendin van je zoon zoveel ouder is. Jammer, je zoon is 20 jaar en is bezig met een ontdekkingsreis van zijn leven. Laat hem. Gaat de relatie over, is hij een ervaring rijker. Stopt het niet dan is hij gelukkig. Zoals jij je opstelt zijn er alleen maar verliezers. Je moet je afvragen wie belangrijker is, je zoon of de reactie van je vriendinnen.

Je kan je zoon wijzen op alle problemen die jij ziet, maar waarschijnlijk doet hij toch waar hij zelf zin in heeft. Je kan slechts toezien en hopen dat het overwaait. Hoe meer jij je verzet, des te meer je hem juist in haar armen drijft. Ik zelf ben getrouwd met een man die 15 jaar ouder is. En ja soms is dat wel eens lastig, maar ik denk nog altijd dat ik nooit een relatie die zo stabiel is als mijn huwelijk had kunnen hebben met iemand van mijn eigen leeftijd. Het hoeft dus niet mis te gaan.

Hoi,
Je kunt het leuk vinden of niet, als je je zoon niet kwijt wilt kun je het maar beter accepteren. En als je ziet dat je zoon gelukkig is, wat wil je dan nog meer. Hij kan ook iemand van zijn eigen leeftijd hebben, waar hij niet gelukkig mee wordt. Zoals je zelf al in je verhaal aangaf dat hij met leuke meisjes thuiskwam maar dat het dat niet was. Je wilt immers toch dat je zoon gelukkig is. En ja, het kan fout gaan, maar dat kan in je eigen huwelijk ook. Maar daar ga je niet van uit. Ik snap echt dat je hier niet gelukkig mee bent, dat zou ik ook niet zijn als het mijn zoon was. Maar als je je zoon wilt houden probeer dan blij voor hem te zijn. Wie weet, heb je er een hele leuke schoondochter aan.