yerli
:
sif.
1.
Başqa yerdən gəlmə deyil,
həmin yerdən olan, bu yerin əhalisindən olan.
Yerli əhali. Yerli camaat. Bizim yerli deyil.
// İs. mənasında. Yerlilər və gəlmələr. Yerlilərə
məxsus adət və ənənələr. Buranın yerliləri
əkinçidir. – [Südabənin anası:] Südabə
Həkimülmülkün qızı deyil. Bunun atası bizim
öz yerlimiz, öz ellimiz idi. M.İbrahimov.
2.
Müəyyən yerə (şəhərə, ölkəyə və s.-yə)
aid olan. Yerli adətlər. Yerli ləhcə. Yerli cins
mal-qara. // Gətirilmə olmayan, həmin yerdə
olan və ya hazırlanan. Yerli mallar. Yerli yanacaq.
Yerli xammal. // Mərkəzi olmayan,
ümumdövlət mahiyyəti daşımayan, yalnız
müəyyən bir ərazi daxilində qüvvəsi, əhəmiyyəti
olan. Yerli təşkilatlar. Yerli büdcə.
Yerli qəzet.
3.
Ümumi olmayan, bir şeyin yalnız bir hissəsinə,
bir cəhətinə təsir edən. Yerli iltihab.
Yerli keyləşdirmə.
4.
Şəraitə tam uyğun olaraq edilən, məqamında,
yerində olan; haqlı. Yerli söz. Yerli
göstəriş. – Babacanın məzəmməti bir az yerli
və haqlı olduğundan Qumru pozuldu. Ə.Əbülhəsən.
_ Yerli-yerində –
5.
hər şey və ya
hər kəs öz yerində, qaydasında, tərtib və nizamla.
Hər şey yerli-yerindədir. Sinifdə şagirdlər
yerli-yerindədir;
6.
bütün təfsilatı ilə,
müfəssəl surətdə;
7.
lazım gəldiyi yerdə, hər
yerdə.