Jacek Rońda: Profesor od blefu

Prof. Rońda wie, kto go podsłuchuje i dlaczego. Już się przyzwyczaił, że w Polsce depcze mu po piętach współczesna ubecja. W tym bandyckim kraju – jak lubi powtarzać – spokoju nie zazna nawet naukowiec.

Warszawa, 18.09.2013. Prof. Jacek Rońda w trakcie posiedzenia zespołu ds. zbadania katastrofy smoleńskiej w Sejmie. Posiedzenie dotyczyło publikacji "Gazety Wyborczej", która napisała o zeznaniach "ekspertów Macierewicza" w prokuraturze.

Tomasz Gzell, PAP

Rozsadzić partię

Jacek Rońda, do niedawna doradca naukowy zespołu parlamentarnego ds. zbadania katastrofy smoleńskiej, urodził się 65 lat temu w Warszawie, w rodzinie z tradycjami kolejarskimi. Wśród jego przodków byli maszyniści i zawiadowcy. Nikogo więc nie zdziwiło, gdy 9-letni zaledwie Jacek podczas zajęć w Pałacu Kultury i Nauki do spółki z kolegą skonstruował rakietę. Już wtedy wiedział, że zrobi coś ważnego dla Polski.

Od początku wiedziałem, że prof. Rońda o katastrofach lotniczych, o lotnictwie w ogóle, nie ma zielonego pojęcia – mówi prof. Paweł Artymowicz, lotnik i fizyk z uniwersytetu w Toronto.

Czasy łatwe jednak nie były, dlatego po studiach na Politechnice Warszawskiej zapisał się do partii. Zrobił to tylko po to – zapewnia dziś – żeby rozsadzić ją od środka. To dlatego na wiecu poparcia dla Edwarda Gierka, odbywającym się tuż po protestach radomskich robotników w czerwcu 1976 r., głośno powiedział, że widział w Radomiu straszne rzeczy. Na przykład to, że protestujący szli ulicami miasta i na wyjętych z zawiasów drzwiach nieśli jednego z zabitych kolegów.

Problem w tym, że w czerwcu 1976 r. w Radomiu żadnego z zabitych wówczas robotników nie niesiono na drzwiach. Badacze wydarzeń radomskich nie znają też ani jednego przypadku, by podczas ówczesnych wieców poparcia dla I sekretarza KC PZPR ktokolwiek publicznie skrytykował władzę.

Dziś profesor Rońda przyznaje, że nie zdołał rozsadzić partii od środka. Niestety.

Dokument, którego nie było

Prawie mu się udało – choć tego już nie przyzna – rozsadzić zespół ekspertów Macierewicza. Wszystko z powodu zaskakującej wypowiedzi w Telewizji Trwam w połowie października. Rońda przyznał wtedy, że pół roku wcześniej w telewizji publicznej blefował, mówiąc, iż ma dokument, z którego wynika, że piloci samolotu Tu-154M przed katastrofą nie zeszli poniżej wysokości 100 metrów. Bo takiego dokumentu w rzeczywistości nie było. Wybuchła afera, a spora część komentatorów uznała, że eksperci Macierewicza ostatecznie się ośmieszyli.

– Od początku wiedziałem, że prof. Rońda o katastrofach lotniczych, o lotnictwie w ogóle, nie ma zielonego pojęcia – mówi prof. Paweł Artymowicz, lotnik i fizyk z uniwersytetu w Toronto, który też brał udział w tamtym programie. – Dość powiedzieć, że w czasie przerwy uraczył nas rewelacją o tym, że zespół Macierewicza ujawni za chwilę tajemne dane z rejestratora o nazwie MSL. Problem w tym, o czym wie średnio rozgarnięty amator lotnictwa, że MSL, właściwie AMSL, to nie urządzenie. Ten skrót oznacza jedynie wysokość bezwzględną nad poziomem morza, od angielskiego above mean sea level.

Podczas tamtej debaty w TVP prof. Rońda miał ze sobą w studiu wiele różnych papierów. – Nie problem jednak w papierach – uważa gospodarz programu Piotr Kraśko. – Ale w tym, że profesor powiedział nam i milionom Polaków nieprawdę. Wiedział, że jego dokument jest bezwartościowy, a usiłował przekonać wszystkich, że ma znaczenie.

Dowody na targu

Prof. Jacek Rońda bagatelizuje sprawę. Twierdzi, że są ważniejsze rzeczy niż to, na jaką wysokość zeszli piloci. Na przykład wybuch. Bo że wybuch był, to pewne. Poza tym jego zdaniem dziennikarze bywają chamscy, nie pozwalają dokończyć myśli. Stąd pewne niezręczności i niedopowiedzenia. No i musi się przecież jakoś bronić przed ciągłymi atakami. Pewna dziennikarka z Krakowa zapytała go niedawno, skąd wie, że w samolocie prezydenckim doszło do wybuchu. Więc jej oznajmił, że wie z Nowego Kleparza (to znany krakowski targ). To tam, na straganach u przekupek, odpowiedni ludzie w odpowiednim czasie zostawiają dla niego cenne mikrofilmy.

Swoją niefortunną wypowiedź dla Telewizji Trwam prof. Rońda zrzuca na karb zmęczenia: był wtedy po całym dniu pracy, z Krakowa wyjechał o czwartej rano. A w ogóle męczy go to, że ciągle musi się z czegoś publicznie tłumaczyć. Na przykład z tego, że w prokuraturze wojskowej zeznał, że ten dokument z programu Kraśki dostał od Antoniego Macierewicza. I że nigdy nie badał, a nawet nie widział żadnego wypadku lotniczego. A do teorii wybuchu w Smoleńsku doszedł na podstawie „myślowych eksperymentów mechanika”. A już kompletnie nie wie, dlaczego ma się tłumaczyć z tego, że 15 lat temu ktoś podpisujący się jego imieniem i nazwiskiem wysłał z RPA list do tygodnika „Nie”?

Ekscentryczny

„Uprzejmie pragnę zachęcić »Nie« do podjęcia inicjatywy zorganizowania Wszech-Polskiej konferencji naukowej na temat: Przyczyny Nieśmiertelności Głupoty Polskiej Prawicy” – napisał wtedy Rońda nie Rońda.

Brzoza ścięta przez Tu-154

Wojtek Pacewicz, PAP

– Do dziś mamy w skrzynce ten list – przyznaje Przemysław Ćwikliński, zastępca redaktora naczelnego „Nie”. – Czy ktoś się mógł podszyć pod profesora Rońdę? Trudno sobie wyobrazić, że jakiś współpracownik profesora włamał się do jego komputera i napisał list. Podszywanie się pod kogoś ma sens tylko wtedy, gdy jest to znana osoba. A nazwisko Rońda nikomu nic wówczas nie mówiło.