Absolwent Liceum im. Adama Mickiewicza w Warszawie. W okresie II wojny światowej – uczestnik kampanii wrześniowej (m.in. obrona Grodna). Następnie czynny w konspiracji - Związek Jaszczurczy, od 1942 r. Narodowe Siły Zbrojne (pseudonim "Bóbr"). Jednocześnie rozpoczął studia historyczne na tajnych kompletach na Uniwersytecie Warszawskim. Uczestnik powstania warszawskiego. Został odznaczony Krzyżem Walecznych oraz osobiście przez Tadeusza Bora-Komorowskiego Orderem Virtuti Militari V klasy. Po zakończeniu powstania trafił do obozu jenieckiego Lamsdorf (dziś Łambinowice), a następnie do Murnau w Bawarii. Po wyzwoleniu w 1945 r. wstąpił do Brygady Świętokrzyskiej NSZ, gdzie został dowódcą plutonu. Wojnę ukończył w stopniu podporucznika. W styczniu 1946 r. udał się do Paryża i kontynuował studia historyczne. Doktorat poświęcony kwestii polskiej w polityce Napoleona III obronił w 1955 r. na Sorbonie (promotor: Pierre Renouvina). Po opuszczeniu Francji rozpoczął pracę jako opiekun polskich studentów w Cork w Irlandii. Następnie pracował w Surrey w Wielkiej Brytanii, gdzie w szkole średniej nauczał historii oraz języka francuskiego. Habilitacja w 1964 r. (Napoleon III, l'Europe et Pologne en 1863-1864) na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie w Londynie (PUNO) pod kierunkiem.
Od 1963 do 1988 r. wykładał w Saint Mary's University w Halifax w Kanadzie (profesor od 1970 r.) Jednocześnie profesor historii na PUNO (1964-2001).
Był członkiem: Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie (1963), Polskiego Towarzystwa Historycznego w Wielkiej Brytanii/Polskiego Towarzystwa Historycznego na Obczyźnie, Polish American Historical Association, Canadian Historical Association. Autor 120 publikacji związanych z historia dyplomacji XIX wieku. Publikował w periodykach amerykańskich, francuskich, kanadyjskich i niemieckich współpracownik pism „Antemurale”, „The Polish Review”, „Tekach Historycznych”. Wybrane publikacje: Do tajnej dyplomacji Napoleona III (1863) (1961); Napoléon III et le probleme polonais (1830-1859) (1955); La Russie, l'Eglise et la Pologne, 1860-1866 (raports des consuls français) (1969); Stany Zjednoczone A. P. a powstanie styczniowe (1961).
W „Zeszytach Historycznych” opublikował 10 tekstów.
Bibliografia
Śp. prof. dr Stanisław Bór-Tylingo [1919-2001], „Rocznik Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie” 44 (2000/2001), s. 29;
Z. A. Judycki, Polski Uniwersytet na Obczyźnie w Londynie. Słownik pracowników naukowych, Londyn 2008, s. 20.
J. Kulczycki, Polish Historians in the United States and Canada, "The Polish Review" 53 (2008), nr 4, s. 457-465; A. Suchcitz, Prof. Dr hab. Stanisław Bóbr-Tylingo (1919-2001), „Teki Historyczne” 23 (2004), s. 335-337;
7 listopada 2017
