Nemačke snage započele su 1941. godine operacije u Grčkoj, istovremeno sa napadom na Jugoslaviju (6. aprila). Grčki graničari su tada pružili snažan otpor, ali po borbom, povukli su se na utvrđene položaje Metaksove linije. Nemačke jedinice prvog dana nisu zabeležile veći uspeh i značajne rezultate iako su bile nadmoćnije. Grci su odbranili sve svoje položaje.
Međutim, predveče 6. aprila, položaj grčkih jedinica se snažno pogoršao. Na zapadnim padinama planine Belasice, nemačka Šesta brdska divizija potisnula je jugoslovenske jedinice dolinom Strumice, pa su nemačke jedinice bez problema upale u dolinu Butkovske reke. Nemačke Druge oklopne divizije su, nastupajući preko jugoslovneskih položaja, izbile zapadno od Dojranskog jezera, ugrožavajući time već ugrožen ceo grčki borbeni položaj na Metaksasovoj liniji.
Ujutru, 7. aprila, nemačke jedinice su, uz snažnu artijerijsku, tenkovsku i vazdušnu podršku krenule u napad, ali ponovo bez značajnog uspeha, s obzirom da nisu zauzele nijedno značajno utvrđenje Metaksasove linije. Grčka vojska je u prva dva dana uspela da zadrži svoje odbrambene položaje istočno od Strume, ali je situacija kod Dojranskog jezera postajala sve teža. Do 9. aprila Grci su uporno i hrabro branili svoje položaje kod Belasice gde se i nalazilo težište nemačkod napada. Ipak, nemačka je prešla jugoslovensko-grčku granicu, zaobišla levi bok grčkih jedinica i 9. aprila u 07:00 h zauzela grad Solun. Grčke jedinice istočno od reke Vardar predale su se istog dana oko 13:00 h.
Sledećih dana nemačke jedinice napadaju grčko-britanske jedinice u zapadnoj grčkoj Makedoniji. Nemački korpus imali su za cilj da brzim prodorima onemoguće povlačenje grčke vojske iz Albanije i organizovanje nove grčke linije odbrane Olimp-Smolikas-grčko albanska granica. Grčka Zapadnomakedonska i Epirska armija 7. aprila krenule su u napad prema Albaniji, ali su se zbog dubokih prodora na drugim sektorima povukle na početne položaje.
13. aprila u napad je krenula italijanska brigada sa dvojih položaja u Albaniji. U to vreme nemačke snage su savladale otpor grčko-britanskih jedinica kod Olimpa i nastavile napad do izbijanja u Tesaliji. Nemačko vazduhoplovstvo snažno je bombardovalo luke u Jonskom i Egejskom moru. 19. aprila nemačke jedinice izbile su u Tesaliju i zauzele grad Larisu.
Englezi, zabrnitui zbog slabe odbrane ostrva Krit, koje je svojim idealnim položajem omogućavalo kontrolu nad istočnim Sredozemljem započeli su evakuaciju svojih jedinica iz Grčke. To je poprilično poljuljalo moral grčkim vojicima i oficirima, ali su ipak odlučili da nastave da pružaju otpor. Britanci su se povukli u noći između 19. i 20. aprila prema Termopilima, dok su za njima prodirale nemačke jedinice koje su bez problema zauzele gradove Volos, Farsalu i Lamiju.
23. aprila u Solunu je potpisana kapitulacija grčke vojske. Istog dana grčki kralj Georg II i vlada napustili su Atinu i avionom pobegli na ostrvo Krit. Nakon svega toga grčko vrhovno zapovedništvo koje nije želeo da prizna kapitulaciju, prikupilo je manji broj lojalnih i odanih jedinica i sve do 30. aprila te grčke jedinice štitile su odstupnixu britancima koji su se ubrzano povlačili.
Nemci su 28. aprila zauzeli Atinu i zarobili oko 8.000 britanskih vojnika sa kompletnim naoružanjem i opremom. Sledećeg dana je zauzet i Peloponez. Grčke jedinice su i dalje pružale otpor i na taj način omogućile Britancima da se sve do 1. maja izvlače iz Grčke. Od 62.000 britanskih vojnika na ostrvo Krit evakuisano je 53.000 vojnika, dok su istovremeno Nmeci zauzeli sva ostrva u Egejskom moru, a Italijani u Jonskom moru. Bez pomoći Britanca i bez modernijeg naoružanja, grčke jedinice više nisu bile u stanju da zaustave nemačke prodore. Prema podacima, Britanci su u grčkom ratu izgubili 11.840 vojnika, Nemci 5.100 vojnika, a Italijani mnogo više.
Kompletnu ponudu apartmanskog smeštaja za leto 2019. u Grčkoj pogledajte na web adresi: http://monix.rs/grcka-apartmani/