Մատուռի շուրջը սփռված էր հին Երևանի գերեզմանոցը: Ենթադրվում է, որ մատուռի տեղում նախապես եղել է փոքրաչափ, Կաթողիկե (Սուրբ Աստվածածին) եկեղեցու նմանությամբ XI-XIIIդդ. կառուցված միագմբեթ եկեղեցի։ 1679թ. երկրաշարժից ավերվել է: Նույն  տեղում նույն  դարավերջին կառուցվել է մատուռը և մինչև 1920-ականները գոյատևել:  Եկեղեցին իր հորինվածքով միանավ թաղածածկ էր, փոքրաչափ ու անգմբեթ։ Աղոթասրահի արևելյան կողմում տեղավորված էր կիսաշրջան խորանը` առանց ավանդատների։ Պատերին ագուցված խաչքարերի վերևում եղած հիշատակությունները պատկանում են XVII դարավերջին, որը և համարվում է կառուցման ժամանակը։ Մատուռը նորոգվել է 1901թ., կտուրը թիթեղապատվել է հին երևանցի մեծահարուստներ Մելիք-Աղամալյանների նվիրատվությամբ։