Αυτή η συνταγή είναι πολύ αγαπημένη και δουλεμένη στην τελευταία λεπτομέρεια, λόγω επαναλήψεων. Τα ντολμαδάκια για μένα είναι γιόγκα μυαλού. Ποτέ δεν αγανακτώ όταν σκέφτομαι την λεπτοδουλειά τους. Είναι μια χρυσή ευκαιρία διαλογισμού, με ή χωρίς σκέψεις, όπως βγαίνει κάθε φορά.
Στα χρόνια που πέρασαν, ήταν πάντα μια ευκαιρία, να προσεγγίζω την κόρη μου και να δίνω τη δυνατότητα να μου μιλήσει, όση ώρα τυλίγαμε ντολμαδάκια.
Δεν φαντάζεστε πόσο εύκολο είναι να ανοιχθεί ένα παιδί να μιλήσει για όσα το απασχολούν, όταν η προσοχή της μαμάς του φαίνεται να είναι στραμμένη σε κάτι άλλο.
Στη δύσκολη στιγμή του κομπιάσματος, να σπάτε τη σιωπή λέγοντας κάτι άσχετο “Α, δεν το τύλιξα καλά, πρέπει να το κάνω πιο λεπτό” και να περιμένετε να ξαναγυρίσει στο θέμα μόνο του. Έτσι, αποφεύγετε να γίνετε πιεστική και να κάνετε το παιδί να αμυνθεί.
Θέλει ψυχραιμία, αλλά πιστέψτε με, τα ντολμαδάκια σας εξασκούν στην ψυχραιμία!
Πριν μπω στις λεπτομέρειες της συνταγής, θέλω να γράψω όσα έχω μάθει για τις ονομασίες. Ξεκίνησα μπλεγμένη στο Sani Gourmet 2011, όταν η Κατερίνα Σύρου μιλούσε για γιαπράκια και αναφερόταν σε λαχανοντολμάδες. Νόμιζα πως μιλούσε για ντολμαδάκια με φύλλα ξινολάχανου, αλλά είπε πως όχι. Μετά διάβαζα για σαρμαδάκια και εννοούσαν ντολμαδάκια με αμπελόφυλλα.
Το ψάξιμο της τούρκικης κουζίνας, που ξεκίνησε με πάθος μετά το περσινό μου ταξίδι στην Πόλη, μου έδωσε τις απαντήσεις.
η δύναμη της συνήθειας
Βέβαια, όταν εκατομμύρια άνθρωποι προσπαθούν να περιγράψουν κάτι με βάση όσα ακούν, είναι λογικό να μπλέκονται οι περιγραφές και τα ντολμαδάκια να γίνονται σαρμαδάκια και γιαπράκια. Όμως, αν ακολουθήσουμε τη λογική εξήγηση, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σωστά τις λέξεις. Η δυσκολία της συνήθειας είναι μεγάλη. Αμφιβάλλω αν θα μπορέσω να πάψω να λέω ντολμαδάκια, τα τυλιχτά αμπελόφυλλα, για να τα πω σαρμαδάκια. Και αν θα με καταλαβαίνει κανείς στην οικογένειά μου.
Ελάτε να σας πω, με κάθε λεπτομέρεια, πως να μαγειρέψετε πετυχημένα ντολμαδάκια γιαλαντζί. Ή σαρμαδάκια. Ή γιαπράκια. Όπως τα λέμε, σε κάθε περιοχή της Ελλάδας!
Σας προσκαλώ, ιδιαίτερα τις μικρές μου μαγείρισσες, να ακολουθήσετε την συνταγή και να μου πείτε τη γνώμη σας. Και όσα δοκιμάσετε από τις συνταγές των γειτονικών γεμιστών, να τα μοιραστείτε.
Τα αμπελόφυλλα
Τα πιο τρυφερά αμπελόφυλλα είναι της ποικιλίας Ντεμπίνα στην Ήπειρο (σκέτο μετάξι) και της Σουλτανίνας (ποικιλία που ήρθε το 1838 από τη Σμύρνη στο Ναύπλιο και επεκτάθηκε στην Ελλάδα. Το όνομα προέρχεται από την περιοχή Sultaniye της Περσίας).
Τα φύλλα μαζεύονται τον Μάϊο, όσο είναι τρυφερά. Μαζεύουμε το 4ο, 5ο και 6ο φύλλο κάθε κλαδιού. Αυτά είναι στο κατάλληλο μέγεθος για τύλιγμα. Τα φύλλα ξεκίνησαν να τα κόβουν για να επιτρέψουν στο αμπέλι να δώσει τους χυμούς στα σταφύλια που μεγαλώνουν. Βέβαια, σήμερα, υπάρχουν αμπελώνες που καλλιεργούνται μόνο για τα φύλλα, επομένως κόβουν τους καρπούς για να μην ρουφήξουν τους χυμούς από τα φύλλα!
Αν ετοιμάζεστε να σηκώσετε μανίκια για ντολμάδες & γεμιστά έχετε πολλές συνταγές! Και τα γεμιστά τουρσιά, κι αυτά ντολμάδες είναι 🙂